مفهوم و مبانی نظری خصوصی سازی

قرن بیست و یکم قرن اقتصاد مبتنی بر دانش است. تحولات دو دهه اخیر نشان داده، جوامعی که توسعه خود را بر پیشرفت علمی و فناوری سرمایه گذاری کرده­اند، توانسته­اند از رشد سریع اقتصادی برخوردار باشند (عماد زاده، 1388، ص 96 ). از آنجایی که دنیای امروز دانایی محور است، بنا­براین ضروری است جامعه ما نیز بر اساس رویکرد و توسعه دانایی محور به جامعه­ای دانش بنیاد تبدیل شود (پسندیده، 1385). سرمایه­گذاری در آموزش عالی هم از دید­گاه فردی و هم از منظر اجتماعی، یک سرمایه­گذاری پر منفعت است، زیرا در مقابل هزینه­های انجام شده، فایده­های نقدی و غیر نقدی قابل توجهی را به وجود می­آورد (عماد زاده، 1388، ص 99 ). اما امروزه دولت­ها دچار محدودیت­های بی­شماری هستند، زیرا در مقابل بخش آموزش، بخش­های رقیبی مانند بهداشت و درمان و تامین اجتماعی وجود دارند که آنها نیز به شدت متقاضی بودجه بیشتری از طرف دولت هستند، بنا­بر­این منطقی بنظر می­­رسد که آموزش عالی سوای از بودجه­های دولتی به دنبال تامین مالی از بخش خصوصی است (همان، ص 97 ). فشار­های مالی که موسسات آموزش عالی طی سال­های گذشته با آن مواجه بوده­اند، سبب شده که تحولات مهمی در تامین منابع مالی دانشگاه­ها بوجود آید؛ واقعیت آن است که تقاضای روز افزون برای ورود به دانشگاه­ یکی از دلایل ایجابی خصوصی سازی، ایجاد رقابت و در نتیجه انجام تلاش­هایی به منظور کار­آمد کردن و تعالی بخشیدن به آموزش عالی است. از میان رسالت­هایی که برای آموزش عالی در نظر گرفته می­شوند، بالا بردن سطح مهارت­های کاربردی افراد جامعه و تامین نیروی انسانی متخصص، بر­جسته­ تر از بقیه رسالت­های دانشگاه به نظر می­رسد. از طرفی نیز، فشار بودجه دولت­ها برای تامین هزینه­های گران قیمت آموزش عالی باعث شده که دانشگاه­ها و موسسات آموزش عالی در پی یافتن راه­های جدیدی برای تامین منابع مالی خود باشند. انحصار وسیع دولت در موسسات و بخش­ها، از سویی واکنش­های عمومی خاصی را به همراه داشته، از سویی دیگر بر بی میلی دولت­ها در تدارک هرچه بیشتر اعتبارات مالی افزوده است.

خصوصی سازی، ابزاری است که در حقیقت مالکیت یا کنترل دارایی­های مورد استفاده را برای ارائه کالا و خدمات از بخش عمومی به خصوصی نشان می­دهد. عموما خصوصی سازی به از میان بر­داشتن موانع بر سر راه بخش خصوصی در ارائه خدمات یا شالوده لازم برای تحقق آن­ها تعریف می­شود (حیدری کرد زنگنه، 1388). خصوصی سازی را می توان تلاشی در جهت پر رنگ کردن نقش بازار در مقابل تصمیم­های دولت به عنوان کار­گزار دانست. در واقع مفهوم خصوصی سازی گسترده­تر از تغییر مالکیت بنگاه­های تولیدی است. اندیشه اصلی در تفکر خصوصی سازی حاکم کردن مکانیزم بازار بر تصمیم­های اقتصادی می­باشد که نتیجه آن ایجاد فضای رقابتی برای بنگاه­های خصوصی بوده و از این طریق کار­آیی بنگاه­ها نسبت به بخش عمومی ارتقا پیدا می­کند. باید توجه داشت که بخش خصوصی از آن جهت بر بخش عمومی ارجحیت دارد که با ایجاد فضای رقابتی می­توان بخش خصوصی را تحت فشار قرار داد. بخش خصوصی برای استمرار بقای فعالیت خود مجبور به ارتقای سطح و کیفیت فعالیت و کاهش هزینه است. بنا­بر­این حضور پر رنگ­­تر بخش خصوصی به نفع اقتصاد ملی است (NKE steven, 2002, p:35). در خصوصی سازی شکل­ها و شیوه­های گوناگونی وجود داردکه در حالت کلی به دو صورت کلی و جزئی مطرح می­شوند (Varghese, 2004 ). کشور­های آسیایی اغلب خصوصی سازی را به صورت کامل و کشور­های آفریقایی و شرق اروپا آن را به صورت جزئی تجربه نموده­اند NEA, 2004)).

مشخصات

نوشتار حاضر حاصل مطالعه گروه تخصصی بوبوک می باشد که به منظور مطالعه و آشنایی بیشتر پژوهشگران عزیز با ادبیات نظری موضوع ارائه شده در اختیار آنها قرار گرفته شده است.

تعداد صفحات: 43 صفحه فایل WORD

مقدمه: دارد

مبانی نظری: دارد
بحث و نتیجه گیری: دارد

منابع: دارد

در صورت بروز هر گونه مشکل می توانید در هفت روز هفته و 24 ساعت شبانه روز با تیم پشتیبانی بوبوک از طریق راه های ارتباطی زیر ارتباط برقرار کنید.

Site: www.bobook.ir

Phone number: 09194448186 – 09059793565

Telegram number: 09059793564

Email: bobook.team@gmail.com