مسئولیت اجتماعی و اخلاق کار
در ادبیات سازمان و مدیریت، مسئولیت اجتماعی بخشی از مقوله اخلاق کار محسوب شده و از آن بهعنوان اخلاقیات فرا سازمانی یاد میشود. در متون مدیریت استراتژیک، مسئولیتهای اجتماعی بهگونهای عام و اصول اخلاقی بهگونهای خاص به بخش جداییناپذیر از مباحث تدوین و اجرای استراتژی تبدیل شده است.
بسیاری از رفتارها و اقدامات مدیران و کارکنان، متأثر از ارزشهای اخلاقی است و ریشه در اخلاق دارد. عدم توجه به اخلاق کار در مدیریت سازمانها، میتواند معضلاتی بزرگ برای سازمانها به وجود آورد. بهعلاوه با افزایش انتظارات اجتماعی از سازمانها، جوامع نسبت به مسائلی مانند محیط زیست، حقوق زنان، کودکان، اقلیتها، معلولان، برابری استخدام و کاهش نیروی انسانی، حساستر شدهاند. بیتوجهی سازمانها به این حقوق و عدم رعایت اصول اخلاقی در برخورد با ذینفعان بیرونی، میتواند مشکلاتی را برای سازمان ایجاد کند و مشروعیت سازمان و اقدامات آن را مورد پرسش قرار داده، درنتیجه سود و موفقیت سازمان را تحت تأثیر قرار دهد. اخلاق کار ضعیف، بر نگرش افراد نسبت به شغل، سازمان و مدیران مؤثر بوده، میتواند بر عملکرد فردی، گروهی و سازمانی اثر بگذارد.
لازم به ذکر است که بین اخلاق مدیریت، پاسخگویی اجتماعی و تعهد اجتماعی با مسئولیت اجتماعی تفاوت وجود دارد.در این خصوص اندرسون مینویسد: هر دو اصطلاح اخلاق مدیریت و مسئولیت اجتماعی در رابطه با رعایت ارزشها و هنجارها و اصول اخلاقی جامعه و تأمین هدفهای سازمان از سوی مدیران هستند. با این تفاوت که مسئولیت اجتماعی در ارتباط با مسائل کلان سازمان است و اخلاق در ارتباط با رفتار فردی مدیران و کارکنان است.
همچنین استیفن رابینز در مورد مفهوم مسئولیتهای اجتماعی و رابطه آن با تعهد و پاسخگویی اجتماعی مینویسد: اگر مفهوم مسئولیت اجتماعی را با مفاهیم تعهد اجتماعی و پاسخگویی اجتماعی مقایسه نماییم، بهتر میتوانیم آن را درک کنیم. مسئولیت اجتماعی در میانه سیر تکامل مشارکت اجتماعی میباشد. پاسخگویی اجتماعی «ـ مسئولیت اجتماعی «ـ تعهد اجتماعی خودکنترلی در اجرای مسئولیتهای اجتماعی ترویج خودکنترلی در سازمان، بهعنوان یکی از مکانیزمهای اصلی کنترل، از مباحثی است که بنیان آن بر اعتماد، اخلاق و ارزشهای فردی قرار دارد. ترویج خودکنترلی باعث کاهش هزینههای ناشی از روشهای کنترل مستقیم شده و موجب بهبود سود میشود. این مستلزم تعهد کامل اعضا به گروه، مسئولیـتپذیری همـــه اعضای گروه و داشتن احترام و اعتماد بین آنها و مدیریت است.
یکی از صاحبنظران بر این باور است که بیتوجهی به مسئولیتهای اجتماعی موجب افزایش دخالت دولت و درنتیجه کاهش کارایی میشود. اگر شرکت داوطلبانه به برخی مسئولیتهای اجتماعی و اخلاقی خود عمل کند، میتواند به سود موردنظر خود دست یابد.سازمانهای متعالی، بهعنوان سازمانهایی مسئول با ایجاد شفافیت و پاسخگویی مناسب به ذینفعانشان در قبال عملکرد خود، رویکردهایی اخلاقی اتخاذ میکنند، به مسئولیت اجتماعی و حفظ محیط زیست حال و آینده توجه نموده و فعالانه آن را ترویج میکنند.مسئولیتهای اجتماعی سازمان در ارزشهای سازمان بیان گردیده و با سایر فعالیتهای سازمان یکپارچه شده است.این سازمانها انتظارات و الزامات قانونی، اجتماعی، محلی و حتی منطقهای خود را از طریق مشارکت و فعالیتهای آزاد ذینفعان، برآورده میکنند.
این سازمانها، ضمن اینکه در مورد ریسکها و مخاطرات، مدیریت صحیحی را اعمال میکنند، در تلاش برای اجرای پروژههایی هستند که هم منافع سازمان و هم منافع جامعه را تأمین نماید و اطمینان کامل کلیه ذینفعان را نیز در نظر دارند. آنها از تأثیرات حال و آینده سازمان بر جامعه آگاه بوده و مراقبتهای لازم را برای حداقل نمودن اثرات زیانبار اعمال مینمایند .از طرف ديگر رونالد اي برت و گريفين نيز معتقدند: «اخلاق، روي نحوه رفتار فرد در داخل سازمان توجه دارد ولي مسئوليت اجتماعي، روي نحوه برخورد سازمان با كاركنان، سهامداران، سرمایهگذاران و ارباب».
رجوع و اعتباردهندگان و بهطورکلی ذينفعان، سروكار دارد. مسئوليت اجتماعي داراي چهار بعد است:
بعد اقتصادي: مهمترین بعد مسئوليت اجتماعي سازمانها بعد اقتصادي است كه در آن فعالیتها و اقدامات اقتصادي مدنظر قرار میگیرد. بهعبارتدیگر، مسئوليت اوليه هر بنگاه اقتصادي كسب سود است. وقتي سازمان سود لازم را به دست آورد و حيات خود را تضمين كرد، میتواند به مسئولیتهای ديگرش بپردازد. در حقيقت اهداف اوليه سازماني در اين بعد موردتوجه قرار میگیرد.
بعد قانوني: دومين بعد مسئوليت اجتماعي، بعد قانوني ؛ حقوقي است و سازمانها ملزم میشوند كه در چهارچوب قانون و مقررات عمومي عمل كنند. جامعه اين قوانين را تعيين میکند و كليه شهروندان و سازمانها، موظف هستند به اين مقررات بهعنوان يك ارزش اجتماعي احترام بگذارند. بعد قانوني مسئوليت اجتماعي را «التزام اجتماعی» نيز میگویند.
بعد اخلاقي: سومين بعد مسئوليت اجتماعي سازمانها، بعد اخلاقي است. از سازمانها انتظار میرود كه همچون ساير اعضاي جامعه به ارزشها، هنجارها و اعتقادات و باورهاي مردم احترام گذاشته و شئونات اخلاقي را در كارها و فعالیتهای خود موردتوجه قرار دهند. بعد اخلاقي مسئوليت اجتماعي را «پاسخگویی اجتماعی» میگویند.
بعد عمومي و ملي: چهارمين بعد مسئوليت اجتماعي بعد ملي است كه شامل انتظارات، خواستهها و سیاستهای مديران عالي در سطح كلان است كه انتظار میرود مديران و كارگزاران سازمانها با نگرش همهجانبه و رعايت حفظ وحدت و مصالح عمومي كشور، تصميمات و استراتژيهاي كلي را سرلوحه امور خود قرار داده و با ديد بلندمدت تصميم گيري كنند.
«بعد ملي مسئوليت اجتماعي را «پاسخگویی اجتماعی» مینامند. پاسخگويي اجتماعي، تعهد در قبال مسئوليت واگذار شده است. ازاینرو پاسخگو بودن، دلالت بر نوعي رابطه رسمي دارد كه در آن اختيارات ازیکطرف بهطرف ديگر محول شده است .
منبع
اسدی،صابر(1393)، ارتباط بین مسئولیت اجتماعی و تعهد سازمانی در بین کارکنان،پایان نامه کارشناسی ارشد،علوم اجتماعی،دانشگاه آزاداسلامی
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید