« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »عوامل موثر بر شادکامی
عوامل موثر بر شادکامی در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته شده است در ادامه به چند مورد آن اشاره می شود:
شخصیت: ابعاد شخصیتی افراد بر شادمانی آنها تأثیر زیادی دارد. مطالعات انجام شده روان‌شناسان درباره تأثیر شخصیت بر میزان شادمانی همگی تأییدكننده رابطه مثبت برونگرایی با شادی می‌باشد.
عزت نفس: عزت‌نفس یکی از عواملی است که برمیزان شادمانی افراد تأثیر زیادی دارد. هنگام وجود احساس ناراحتی و فقدان شادمانی، عزت‌نفس افراد کاهش می‌یابد.
اعتقادات مذهبی: یکی از عوامل مؤثر در ایجاد شادمانی، ایمان مذهبی است. از آن‌جا که فرد با ایمان دارای ارتباطات و اعتقادات معنوی است، کم‌تر احساس رهاشدگی، پوچی و تنهایی می‌کند.
سرمایه اجتماعی: سرمایه اجتماعی یا همبستگی اجتماعی (چگونگی شبکه روابط اجتماعی، دوستی‌ها، احساس کنترل شخصی و اعتماد اجتماعی) بیش از سرمایه انسانی (سطح تحصیلات، درآمد، موقعیت اجتماعی فرد و …) بر میزان شادمانی افراد جامعه اثر می‌گذارد.
فعالیت‌های اوقات فراغت: فعالیت‌های اوقات فراغت منبع بسیار خوبی برای ایجاد شادمانی هستند.
وضعیت اقتصادی: برخی می‌پندارند پول و درآمد سرشار، عامل مهم و اصلی شادکامی است در حالی‌که پژوهش‌ها این نگرش را تأیید نمی‌کند و بیان می‌دارد که اگر قدرت خرید فرد یا خانواده‌ای از حد معینی فراتر رود، درآمد اضافی، تفاوت عمده‌ای در رضایت از زندگی ایجاد نمی‌کند.
رضایت شغلی: راضی بودن از کار و راحت‌بودن در محل کار، میزان شادمانی را افزایش می‌دهد. اگر فردی کار خود را دوست نداشته باشد و مجبور باشد برای کسب معاش خود و خانواده، ساعت‌ها در روز کار کند، میزان شادمانی او پایین می‌آید. رضایتمندی شغلی در اثر افزایش حقوق، افزایش مهارت، استقلال و تنوع شغلی افزایش می یابد و جنبه اجتماعی آن بسیار مهم است .مثلا روابط منفی و تعارض نقش در محیط کار رضایتمندی را کاهش می‌دهد. رضایتمندی با سن و گذشت زمان ارتباط دا د. جایگاه شغلی و ارتباطات سازمانی می‌توانند در افزایش رضایتمندی مؤثر باشند.
سلامت: سلامت و شادمانی با یکدیگر ارتباط دارند. شادی، دستگاه ایمنی را تقویت می‌کند و تقویت دستگاه ایمنی، سلامت فرد را بهبود می‌بخشد.
وضعیت تأهل: افراد متأهل نسبت به کسانی که هرگز ازدواج نکرده یا جدا شده‌اند و یا همسر خود را از دست داده‌اند، بیشتر احساس شادی و شادمانی می‌کنند. علاوه بر این افرادی که هنوز ازدواج نکرده‌اند اما با شریك مورد علاقه خود زندگی می‌کنند ، از کسانی که تنها زندگی می‌کنند خیلی شادمان‌ترند.
محیط اجتماعی: بعد از زمینه ژنتیکی، محیط اجتماعی یا چگونگی جامعه‌ای که فرد در آن زندگی می‌کند و پرورش می‌یابد، بالاترین اثر و نفوذ را روی سطوح شادمانی او دارد.
محیط خانوادگی: حمایت اجتماعی و سلامت خانواده می تواند در افزایش شادی و در نتیجه بهره‌وری اثرات چشم گیری داشته باشد .
عوامل فرهنگی: تأثیر عوامل فرهنگی غالباً غیرمستقیم است. برای مثال، در فرهنگ‌های فردگرا دستیابی به اهداف، عزت نفس بالا و جسارت داشتن از جمله ویژگی‌های شخصیتی مورد تأیید است كه نه تنها با سلامت ذهنی افراد، بلكه با احساس شادمانی، رضایت و كفایت آنها هم ارتباط دارد.
رسیدن به هدف: هنگامی كه افراد به اهداف خود دست می‌یابند، احساس شادمانی بیشتری دارند. هرچه اهداف و آرزوهای افراد با هم و نیز با تلاش‌ها و توانایی‌های آنها هم‌سوتر باشد، احتمال تحقق اهداف و رسیدن به شادمانی نیز بیشتر است.
خویشاوندان: انسان‌ها برای كسب شادی نیازمند برقراری رابطه با شبكه خویشاوندان هستند. روابط حمایتی نزدیك بین اعضای خانواده حمایت اجتماعی را برای آنان افزایش می‌دهد. این حمایت اجتماعی موجب ارتقای سلامت ذهنی و در نتیجه، افزایش شادمانی می‌شود.
دوستان: شواهد نشان داده كه برقراری روابط نزدیك با دیگران با سلامت ذهنی و در نتیجه شادمانی همبستگی دارد، چرا كه احتمال انتخاب افراد شاد به عنوان دوست و فردی معتمد بیشتر است و همین خود نیاز به محبت و حمایت اجتماعی را تأمین می‌كند و موجب شادمانی می‌شود.
کاهش فشار روانی و حذف عواطف منفی: حمایت های عاطفی از افراد استرس را کاهش و ایمنی را افزایش می‌دهد و در شادی اثر دارد و نهایتا باعث افزایش بهره وری می شود.
منبع
قلی زاده، لیلا(1394)، بررسی رابطه بین درگیری شغلی والدین با شادکامی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه یک شهر ارومیه، پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه.
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید