سازگاری و خصوصیات فرد سازگار
در لغت نامه دهخدا، سازگاری؛ موافقّت در کار، حسن سلوک و در مقابل ناسازگاری؛بدسلوکی، بدرفتاری و سازگاری نکردن معنی شده است. وقتی میگوییم فردی سازگار است که پاسخهایی که او را به تعامل با محیطش قادر میکند،آموخته باشد و به طریقی قابل قبول با اعضای جامعه خود رفتار کند تا نیازهایی در او ارضا شود. روان شناسان همچنین سازگاری فرد را در برابر محیط مورد توجّه قرار دادهاند و خصوصیّاتی از شخصیت را بهنجار میدانندکه موجب سازگاری فرد با محیط خود میگردد، یعنی با دیگران در صلح وصفا زندگی کند و جایگاهی در جامعه برای خود به دست آورد.بعضی دیگر از روان شناسان معتقدند که اگر لغت سازگاری در معنای همنوایی با اعمال و اندیشههای دیگران اعمال شود، دیگر نمیتوان توصیفی از شخصیّت سالم به عمل آورد،آنها بیشتر بر ویژگیهای مثبتی مانند فردیت،آفرینندگی و شکوفایی استعدادهای بالقوه تأکید دارند.سازگاری را میتوان، ثبات عاطفی و جسارت در روابط اجتماعی ونیز علاقه به تحصیل در فرد دانست که به صورت عاطفی، اجتماعی و آموزشی دیده میشود.به هرحال سازگاری یعنی تطبیق یا وفق دادن شخص نسبت به محیط، مثلاً وقتی میگوییم یک فرد نسبت به محیط سازگار است،یعنی در گروهی که به آن متعلق است سازگارشده است. ورشل و گوتالزضمن اعتقاد به پیچیده و سخت بودن ارائه تعریفی مورد توافق ازسازگاری درجایی، به طور کلی چنین مینویسند: سازگاری عبارت است از وظیفه روزمره ما درکنارآمدن با خود، محیط خویش و کسانی که با آنان در ارتباط هستیم. در ادامه این فرایند را مشتمل میدانند بر:
- یادگیری و درک کردن پیرامون خود و محیط اجتماعی و مادی خویش.
- به کارگیری اطلاعات برای تنظیم اهداف واقعی.
- استفاده از تواناییهایی جهت کنترل محیط و سرنوشت خود، تا آنجایی که بتوانیم به اهدافمان نایل آئییم.
- حساسیت داشتن نسبت به نیازها و دغدغههای سایرین، به گونهایی که نقش مثبتی در زندگی داشته باشیم.
مفهوم سازگاری از زیست شناسی به حیطه روان شناسی وارد شده است.این مفهوم از اصطلاح زیست شناختی سازش، الگوگیری شده است.سازش به مجموعه کوششهایی اطلاق میشود که یک نوع خاص از موجودات زنده، برای سازگار شدن یا ایجاد تغییر در محیط خود اعمال کنند. اما، انطباق یا سازگاری فرایند پویا است که در طی این فرایند ارگانیزم سعی میکند تا بین آنچه که انجام میدهد یا میخواهد انجام دهد و همچنین با آنچه که محیط و جامعه طلب میکند، توازن برقرار کند .در معنا و تعبیر دیگر، سازگاری فرایندی است که در طی آن رفتارها، افکار و احساسهای خودمان و دیگران را میفهمیم وآن ها را تغییر میدهیم و در پرتوآن به حدی از تحول میرسیم که بروز راهبردهای مواجهای لازم ومفید برای مقابله با نیازها و چالشهای روزانه امکانپذیر میگردد. اکثررفتارها، افکارو احساسهای ما میتوان به محوری متشکل از جنبههای شخصیتی، اجتماعی و زیست شناختی مربوط دانست.یعنی بخشی از آن به ویژگیهای شخصیّتی یا دیگرخصوصیات روان شناختی، بخش دیگربه نیروها و فشارهای اجتماعی و بخش سوم، به بنیادهای زیست شناختی اختصاص دارد و تعیین کننده اساسی رفتارها، افکار و احساسات در یک موقعیت خاص، یکی از سه عامل مذکور خواهد بود؛ اگرچه ممکن است در بعضی موقعیّتها یا موارد نیز دو عامل همراه هم یا هر سه عامل به طور مشترک در تعامل با همدیگر، رفتارها، افکار و احساسات را به وجود بیاورند و سازگاری فرد را تأمین کنند.
سرعت زیاد در تغییرات جامعه و بروزتحولات تکنولوژیک، نیازها و خواستهای جدید را به و جود میآورد؛نیازهای ایجاد شده، مجموعهای از فشارهای روانی را بر فرد تحمیل میکند و سازگاری او را بر هم می زند.با وجود این، سازگاری ایجاد شده در یک موقعیّت، به معنی سازگاری درموقعیتهای دیگر نیست.به عبارت دیگرسازگاری موجود زنده دائم در حال تغییراست.
درمفهوم وسیع و گسترده، سازش به بقای نوع اشاره دارد ولی سازگاری به تسلط فرد بر محیط و احساس کنار آمدن بر خودش مربوط میشود.بنابراین علاوه برعوامل زیستی، روش زندگی واحساس در مورد روش زندگی نیز از عوامل سازگاری انسانها تلّقی میشود و به همین علّت است که سازگاری فرایندی پویا و فعال خوانده میشود.انسان موجود پیچیدهای است که نیازهای فراوانی دارد و برای رفع این نیازها یا سازگاری با آنها زمان و انرژی زیادی را صرف میکند. در یک روزچند بار،گرسنه میشود که در پاسخ به گرسنگی،غذا میل میکند.تا بین تقاضاهای بدنی و انرژی بدنی از یک سو و انرژی غذایی در دسترس از سوی دیگر، تعادل برقرار کند.زندگی هرفرد شامل یک سری ازهمین توالیها است که دائم نیازهایی به وجود میآیند و سپس ارضاء میشوند.طرح مذکوریک طرح آشنا و معمول در سازگاری زیستی ملحوظ میشود که در زندگی همه موجودات زنده بروز مینماید .
درتفسیروتبیین مفهوم سازگاری بعضی از نظریهپردازان، فرایند سازگاری را در قالب یادگیری مطرح کردهاند.داشیل در تحلیل فرایند سازگاری نموداری را نمایش میدهد.در این نمودارفرایند سازگاری در چند مرحله توصیف شده است.برای یک انسان یا به طور کلی جاندار،فعالیّت جاری به یک مانع برخورد میکند و مسئله خاصی پدید میآید، موجود زنده یا پویا فعالیّت، رفتارهای گوناگونی از خود نشان میدهدو مسئله را حل میکند و سازگاری موجود ادامه مییابد یا سازگاری جدید بروز مینماید. چنانچه یک مانع به طور پیاپی وجود داشته باشد، جانداردرمدت زمانی کمتر پاسخ رضایت بخش میدهد و پاسخ مطلوب با فعالیّتهای اضافی وبیربط نیزهمراه نیست.اگرجاندار نتواند مانع را برطرف کندیا آن را از فرا روی خود بردارد، سازگاری مجدّد حاصل نمیشود.این فرایند به وسیله تعدادی از نظریهپردازان کارکردگرا درباره فرایند یادگیری که در برخورد با نیازها بروز میکند و در واقع معادل سازگاری مجدّد تلّقی میشود، پذیرفته شده و مورد تأیید قرار گرفته است.
در نظریه کارن هورنای، رفتار بهنجار یا ناسازگار، ریشه در مناسبات والدین و فرزندان دارد.اگرفرد دلگرمی وعشق را تجربه کند، احساس امنیت میکند و به شیوهی بهنجار رفتار میکند.در واقع اگرفردی واقعاً مورد عشق واقع شود میتواند در آینده مشکلات گوناگونی را تحمل کند و خود را با شرایط جدید سازگار کند.همچنین احساس ناامنی باعث میشود تا فرد متوسل به شیوههایی شود که ناآرامی درونی خود را تضعیف و به حداقل کاهش دهد.وی سه جهت متفاوت را که افراد میتوانند در سازش با محیط اتخاذ کنند را مشخص کرده است:
- رفتن به طرف مردم:قبول درمانده بودن خود و سعی در جلب محبت دیگران.
- حرکت بر ضد مردم:جنگ با محیطی که مورد تنفّر اوست.
- دور شدن از مردم:منزوی ماندن(نه تعلق،نه جنگیدن).
این سه تیپ شخصیت(مراعات کننده دیگران ،پرخاشگر،جدامانده)نمونه سه گرایش بالا هستند. راجرز معتقد است که اشخاص سازگار میتوانند خودشان راهنمای،دگرگونی و کمال خویش باشند و زندگی شان را بدون تأثیر رویدادهای گذشته هدایت کنند.
سازگاری و بهداشت روانی
هدف اساسی بهداشت روانی پیشگیری از ابتلاء به بیماریهای روانی است.شاید بتوان گفت که یکی از بهترین موقعیّتهایی که میتوان از سازگاری سخن گفت، زمانی است که ازسلامت روانی و بهداشت روانی گفتگو میشود. سلامت روانی رابطه تنگاتنگی با سازگاری دارد به همین دلیل از دیرباز بیماران روانی را به عنوان افراد ناسازگار تلقی کرده اند.برخی از اصول اساسی بهداشت روانی را میتوان به شرح زیر شمرد:
- نگرش مثبت نسبت به خود.
- درک واقعیّت.
- آگاهی از علّت رفتار.
- تواناییها و قابلیتهای یکپارچه.
- توجه به نیازهای انسان
نیازهای انسان را میتوان اینگونه تقسیم بندی کرد: نیاز به تشویق و قدردانی، نیاز به پذیرفته شدن، نیازبه تحرک، مفید بودن، به کارگیری موجودیت خود، نیازبهکسبتجارب تازه، نیاز به همبستگی بین گروهی و خانواده،کلاس، دانشگاه، محل کار، نیاز به آزادی و استقلال، نیاز به عدالت، نیاز به تخلیه هیجان. انسان سالم نیز دارای برخی خصوصیّات است که مهمّترین آنها به شرح زیر خلاصه میشود:
- واقع بینی نسبت به خود و جهان پیرامون خود.
- شناخت نقاط قوت و ضعف خود.
- خویشتنپذیری به همانگونهای که هست.
- تلاش برای تحقق خود واقعی.
- داشتن هدف و اشتغال به کاری سازنده و مفید.
- احساس مسئولیّت نسبت به دیگران
شاید کلی ترین ویژگی فرد سازگار آن است که نسبت به خود واقع بین است، به این معنا که درباره انگیزههایش، خود را فریب نمیدهد و هدفهای قابل دسترسی برای خود طرح میکند، لذا ازتعارضات غیرلازم پرهیز میکند و با مشکلات شخصی خود به طور عینی برخورد میکند.
شخص سازگار کسی است که میتواند انگیزهها و هدفهایش را تغییر دهد بدون آن که،آنها را با مکانیزمهای دفاعی تغییرشکل دهد.فرد خوب سازگاریافته،کسی است که صفات و ویژگیهای گوناگون او با هم در ارتباطند.درعین حال که سازگاری کامل وجود ندارد، ولی سازگاری مطلوب احتمالاً هنگامی رخ میدهد،که بین آنچه فرد راجع به خود میاندیشد با آنچه دیگران درباره او میاندیشند توافق منطقی وجود داشته باشد.سازگاری و سلامت روانی دو روی یک سکه هستند که یکی مستلزم وجود دیگری است و هیچ کدام بدون دیگری تحقق نمیپذیرند.
خصوصیّات فرد سازگار
راجرز و مازلو بیشتر بر ویژگیهای مثبت نظیر آفرینندگی و شکوفایی استعدادهای بالقوه تأکید دارند.هریک از این نظریهپردازان نگرش منحصر به فرد خود را برای سازگاری و رشد روانی عرضه میکنند و استعدادهای بالقوه آدمی را برای بهتر شدن یا بیشتر شدن از آنچه هست، از نظری متفاوت میبینند. دو معنی را میتوان با ناسازگاری مرتبط دانست، یک معنا اساساً مفهومی اجتماعی است، فردی سازگار نیست که نتواند به طور مناسبی در محیط معلومی تعامل کند. معنای دیگر زمانی است که او نتواند ارضای احتیاج کند،حتی اگر رفتارش برای جامعه مناسب باشد.اشکال دائم در ارضای احتیاج یا عدم توانایی در یادگیری طرق مورد قبول اجتماعی برای ارضای آنها،غالباً منجر به ایجاد الگوهای رفتاری ناسازگاری میشوند به طوری که فرد نتواند به طریق مناسبی در هر موقعیّتی خود را سازگار کند.
از ویژگیهای دیگر فرد سازگار این است که به میزان کافی میتواند فعّالیت کند و برای کاری که به عهده گرفته است شایستگی لازم را داشته باشد و درنتیجه لزومی نمیبیند که شغل یا رشته تحصیلی خود را مرتّب تغییر دهد.از اضطراب و تعارضی که او را از فعالیت سود بخشی باز دارد، دوری میجوید.بتواند با مشکلات مواجه شود، درباره آنها بیندیشد و تصمیم بگیرد و عمل کند،از زندگی خانوادگی لذّت ببرد، بتواند نیازها و افکار وعواطف دیگران را بشناسد و پاسخها و واکنشهای مناسب ازخود نشان بدهد، بیماری جسمی نتواند شایستگی و فعالیتهای او را کاهش دهد.بتواند با استفاده از امکانات وجودی خود و امکانات محیطیش تا حد ممکن با مردم همکاری اقتصادی و اجتماعی داشته باشد.دانستن این نکته که عوامل خارجی را نمیتوان متناسب با احتیاجات خود تغییر داد و پذیرفت و از آنهایی که نمیتوان تغییرشان داد، بدون رنجش عبور کرد.فردی سازگار است که بتواند صلاحیت و شایستگی خود را برای تغییر دادن اوضاع و کسب مهارتهای لازم در روابط اجتماعی گسترش دهد، عواطف خود را قبول داشته باشد،در فعالیتها و مسئولیّتهای اجتماعی شرکت کند.انسان سازگار خودواقعی را منشأ اعمال، افکار ورفتار خود میداند.انسان سازگار یا سالم مسئولیّت همه اعمال، افکار ورفتار خود را میپذیرد و عاقلانه به آن نتایج میاندیشد.از ویژگیهای دیگر فرد سازگار این است که از به کارگیری دائم و طولانی مدت مکانیزمهای دفاعی خودداری میکند.استفاده همیشگیازمکانیزمهای دفاعی، شخص را به تدریج از واقعیّت دور میکند،در حالی که شخص سازگار مقدار معیّنی از اضطراب را میپذیرد و طبعاً وقتی وجود اضطراب را بپذیرد بسیارکم احتیاج به استفاده از روشهای دفاعی خواهد داشت.فرد سازگار برای شناخت انگیزههای خود تلاش میکند، روشهای کاهش تعارض و ناکامی را میداند و به کار میگیرد.شخص سازگار باید بپذیرد بعضی از ناکامیها را تحمّل کند،زیرا در حقیقت تحمّل ناکامی مانند پذیرش اضطراب نشانه سازگاری مطلوب در شخص است و شخص سالم یاد میگیرد که ناکامی را به عنوان یک واقعیّت عادی زندگی بپذیرد.
منبع
حمیلی ، ثریا (1392)، هنجاریابی آزمون سازگاری تحصیلی ، پایان نامه کارشناسی ارشد ، روان شناسی، دانشگاه امام خمینی
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید