درمان اختلالات اضطرابي در كودكان

با ظهور تحقيقاتي در اواخر دهه 1990 شيوه هيا درماني توصيف شد و كارايي درمان اختلالات اضطرابي دوران كودكي را مستند ساخت. براي مثال اكنون درمان هايي براي اين گونه اختلالات اضطرابي وجود دارد هراس هاي خاص و اضطراب اجتماعي، اختلال وسواس فكري,  عملي و اختلال اضطراب فراگير. درمان هاي رواني,  اجتماعي تدوين شده براي كودكان مبتلا به GAD كه معمولاً به درمان هاي شناختي رفتاري معروفند اغلب مهارت كنترل برانگيختگي ناخواسته را با مواجهه با موقعيت ترسناك يا ناراحت كننده تلفيق مي كنند.يعني ابتدا به كودكان در مورد واكنش هاي هيجاني شناختي و رفتارهاي ناخواسته آنان آموزش هايي مي دهند و سپس راهكارهايي براي كنترل برانگيختگي به آنان آموخته مي شود. مؤلفه آموزشي درمان به كودكان كمك مي كند افكار اضطراب برانگيز خود را شناسايي كنند. پاسخ هاي آرميدگي را به آنان مي آموزد و راهكارهايي براي تعديل برانگيختگي اضطرابي ارائه مي دهد اين بخش ها در درمان تلفيق مي شوند.

براي شرح اين عوامل مقابله يي كت از سر واژه ترس بهره مي گيرد تا كودكان را به طرحي براي كنترل ناراحتي اضطرابي مجهز كند كودكان از طرح ترس براي مقابل با موقعيت هاي اضطراب برانگيز استفاده مي كنند.مواجهه با عامل اضطراب برانگيز در درمان اضطراب اهميت بسيار دارد وقتي كودكان مهارت هاي مناسب را آموختند آنها را در ساير موقعيت هايي كه قبلاً اضطراب زا بوده اند به كار مي برند. پژوهشگران در دو قاره آمريكا و استراليا دريافته اند كه شكل هاي متفاوت اين رويكرد در درمان نوجوانان مبتلا به اختلالات اضطرابي مانند اختلال اضطراب فراگير، هراس اجتماعي و اختلال اضطراب جدايي راهكارهاي مؤثري بوده اند از آنجا كه نشانه هاي اضطارب و افسردگي اغلب توأم رخ مي دهد مي توان براي درمان افسردگي توأم با اضطارب در برنامه اضطراب تغييراتي اعمال كرد .تشخيص اختلال مدرسه هراسي به شرطي تشخيص مناسبي است كه در مدرسه رفتن كودك مشكلات حادي وود دارد كه به غيبت طولاني از مدرسه و پريشاني هيجاني منجر مي شود.

نرفتن به مدرسه در اين موارد با اطلاع والدين صورت گرفته و مشكلات ضداجتماعي يا كرداري ديده نمي شود. در بريتانيا مقايسه اي ميان :الف) درمان رفتاري ب) بستري كردن و ج) روان درماني همراه با تدريس در منزل براي ان كودكان انجام گرفته است. در درمان رفتاري راهكارهايي مقابله اي را آموزش دادند از پيامدهاي رفتاري استفاده كردند و كودك را مستقيماً به مدرسه بردند. افراد گروه بستري در بيمارستان روي موضوع جدايي بحث كردند به استقلال تشويق شدند و براي پرورش خودپنداره و عزت نفس شان تمرين هايي به آنها دادند و در برخي موارد داروي آرامبخش تجويز كردند به كودكان گروه سوم اجازه دادند مدتي را كه مي بايد در يك كلينيك عمومي تحت درمان انفرادي باشند در خانه بمانند و درس هاي مدرسه را در منزل بياموزند. با در نظر گرفتن حضور منظم در مدرسه و بهبود سازگاري روان شناختي به عنوان ملاك موفقيت، موفقيت گروه نخست با ميزان 3/93 درصد به صورت معني داري بر ميزان 5/37 درصد گروه دوم و 10%  گروه سوم برتري داشت اين تحقيق شواهد آشكاري مبني بر مؤثر بودن برخي انواع درمان فراهم آورد.

داروهاي ضدافسردگي از قبيل كلومي پرامين براي درمان اختلالات وسواس فكري- عملي در كودكان و به ميزان كمتر براي كودكان مدرسه هراس استفاده مي شود. چند گزارش كنترل نشده در مورد استفاده از داروهاي ضداضطرابي بزرگسالان براي كودكان وجود دارد اما تحقيقات تجربي در زمينه ارزيابي اين نوع كاربرد بسيار كم است. بررسي هاي درمان شناختي- رفتاري روي كودكان مبتلا به اختلال اضطرابي نتايج نسبتاً مشابهي داشته اند تقريباً 70 درصد كودكان آشكار ا بهبود يافته بودند تلاش هايي براي بهبود بخشيدن نتايج صورت مي گيرد و تحقيقات اخير دخالت دادن والدين در درمان كودكان را آغاز كرده اند و برخي داده هاي مقدماتي نشان مي دهد كه در درمان شناختي رفتاري كودك آموزش به والدين به منظور گنجاندن نقش آنان در برنامه هاي درماني نتايج بهتري در پي دارد تا اين اواخر در بررسي مشكلات رفتارايذايي اين اختلالات اضطرابي دوران كودكي دست كم گرفته مي شد اما اكنون توجه بيشتري به مشكلات اضطرابي معطوف شده است و احتمالاً همين امر سبب خواهد شد تا علل اختلالات اضطرابي را بهتر بشناسيم و بهترين روش را براي د رمان كودكان مبتلا به كار گيريم .

منبع

محمد زاده،زینب،(1393)، رابطه شیوه های فرزندپروری با پرخاشگری و اضطراب کودکان پيش دبستاني،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید

اگر مطلب را می پسندید لطفا آنرا به اشتراک بگذارید.

دیدگاهی بنویسید

0