خانواده به منزله مرکز آموزش پرخاشگری

اگر چه والدین ممکن است آگاهانه اقدام به آموزش پرخاشگری به کودکانشان برای دفاع از خود بکنند ولی اکثر خانواده ها منکر آموزش پرخاشگری به کودکا نشان هستند. گاهی والدین رفتار پرخاشگرانه کودک را تایید می کنند ویا حداقل اجازه ادامه آن را به فرزند خود می دهند.

والدینی که از تنبیه بدنی غیرمعمول استفاده می‌کنند احتمالاً کودکان پرخاشگری و خشنی خواهند داشت .

پاترسون،بر اساس مشاهداتی از خانواده های کودکان پرخاشگر و غیرپرخاشگر بیان کرد که کودک بگونه مناسب رفتار می کرد نیزغالباًاورا تنبیه می کردندوهنگامیکه کودک بخاطر رفتار پرخاشگرانه تنبیه می شود ممکن است رفتار وی در حضور تنبیه کننده کاهش یابد ولی رفتار ها واحساسات خود را جابه جا می کند وحتی تنبیه نتیجه عکس می‌دهد. افرادی که از تنبیه بدنی برای کنترل پرخاشگری کودک خود استفاده می کنند در واقع ممکن است الگویی آشکار از رفتار پرخاشگرانه به او ارائه دهند، پاترسون،معتقد است که کودکان تربیت می شوند تا پرخاشگرشوند ووالدین تربیت شده اند تا آنها را به این کار تشویق کنند.والدین تنها اعضای خانواده نیستند که به رشد پرخاشگری کمک می کنند.کودکان در تعامل با خواهر ها وبرادران خود یاد می گیرند که پرخاشگرانه رفتار کنند.

خواهران وبرادران کوچکتر با ناله کردن ،اذیت کردن یا کتک زدن خود به رفتارهای پرخاشگرانه دامن می زنند وکودکان بزرگتر به نوبه خود یاد می گیرند این رفتار های آزاردهنده را بگونه ای پرخاشگرانه تلافی کنند.

تقلید پرخاشگری

پاسخ­های پر خاشگرانه ممکنست ازطریق تقلید آموخته شوند. کودکان کودکستانی که انواع رفتارهای پرخاشگرانه یک فرد بزرگسال رادر برابر یک عروسک بادی بزرگ دیده بودند، بعداً بسیاری ازاعمال،ازجمله الگوهای نامتداول رفتارپرخاشگرانه اوراتقلید کردند.باگسترش آزمایش،دوروایت فیلمبرداری شده ازپرخاشگری نیزدرآن گنجانده شد،یکی از فیلمهارفتارپرخاشگرانه یک فرد بزرگسال را نسبت به عروسک نشان می داد؛ در فیلم دیگر یک شخصیت کارتونی همان رفتار را جلو گر می ساخت. نتایج این بخش از آزما یش نیز بسیار در خور توجه بود. میزان پرخاشگری در برابر عروسک در کودکانی که هر یک از دو فیلم را دیده بودند به اندازه کودکانی بود که رفتار واقعی فرد بزرگسال را نسبت به عروسک تماشا کرده بودند، مشخص میشودکه مشاهده سرمشقهای پرخاشگری زنده یافیلمبرداری شده احتمال بروزپرخاشگری راافزایش میدهد.

تقویت پرخاشگری

در پژوهشی که بر روی کودکان انجام گرفت مشخص شد، کودکانی که پاسخ­های پرخاشگرانه را با تماشای سرمشق­های پرخاشگری آموخته بودنددر مواردی این پاسخ­ها را بیشتر بروز می دادند که با چنین اعمالی در آنان تقویت می شدویا مشاهده می کردند که سر مشق­های پر خاشگری تقویت می گردند. پاسخ­های پرخاشگرایانه ممکن است از راه مشاهده آموخته شوند و در پرتو پی آمدهایی که دارند تقویت گردند.

پژوهشگران تعدادی کودک کودکستانی را بمدت ده هفته زیر نظر گرفتند وموارد پرخاشگری در روابط شخصی و نیز رویداد هایی را که بلا فاصله به دنبال پرخاشگری صورت می گرفت یادداشت کردند. این رویدادها عبارت بودند از: تقویت مثبت ؛فرد مورد پر خاش گریه می کرد یا کز می کرد,تنبیه ؛فرد مورد پرخاش حمله می کرد,واکنش­های خنثی ؛فرد مورد پرخاش، پرخاشگری را نادیده می گرفت. تقویت مثبت رایج ترین واکنش در برابر اعمال پرخاشگرانه کودکانی بود که به طور کلی رفتارهای پرخاشگرانه زیادی نشان می دادند. کودکان غیر فعالی که بارها قربانی پرخاشگری می شدند ولی گهگاه پرخاش متقابل آنان با موفقیت همراه بود بتدریج رفتار دفاعی خودراکاهش دادندوشروع به حمله کردند.روشن است که پی آمدهای پرخاشگری نقش عمده در شکل گیری رفتارایفامی کنند .

منبع

آروند،هدایت اله(1393)، نقاشی درمانی برسلامت روان دانش آموزان، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی مشاوره وراهنمایی،دانشگاه آزاداسلامی کرمان

ازفروشگاه بوبوک دیدن نمایید