بیماری اضطراب

اضطراب بیماری نسبتا شایعی است. در یک همه گیرشناسی میزان شیوع این اختلال سه تاهشت درصد تخمین زده شد و شیوع مادام العمر این اختلال حدودپنج  درصد است. در جمعیت روانپزشکی 25% از بیماران به اضطراب به عنوان اختلال اصلی مبتلا هستند. در بیان اضطراب، تفاوت های فرهنگی قابل ملاحظه ای نیز وجود دارد، در برخی از فرهنگ ها اضطراب از طریق نشانه های جسمانی و در برخی دیگر از طریق نشانه های شناختی ابراز می شود. لذا در نظر گرفتن بافت فرهنگی در تشخیص این اختلال مهم است. در نیمی از موارد شروع اختلال در نوجوانی گزارش می شود. سیر این اختلال مزمن ولی نوسانی است و اغلب هنگام شروع، فشار روانی  را تشدید می کند. در موقعیت های بالینی این اختلال در زنان اندکی بیشتر از مردان گزارش شده و به عبارتی دیگر حدود پنجاه تاشصت درصد از مبتلایان زنان هستند .

به طور کلی علل اضطراب به سه عامل زیر برمی‌گردد:

• عوامل زیست شناختی و جسمانی: در افراد مضطرب، میزان بعضی از هورمون‌های موجود در خون غیر عادی است؛ بنابراین هر آن‌چه که باعث اختلال در سیستم هورمونی شود، برای بدن خطر محسوب می‌شود. باروری، کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، پایین بودن قند خون، وجود غده‌ای در غدد فوق‌کلیوی که هورمون اپی‌نفرین تولید می‌کند و بی‌نظمی ضربان‌های قلب از این عوامل هستند.
• عوامل محیطی و اجتماعی: عوامل اجتماعی و ارتباطی بسیاری باعث به‌وجود آمدن اضطراب در افراد می‌شود، مانند مشکلات خانوادگی، احساس جدایی و طردشدگی،… از عوامل محیطی می‌توان تغییرات ناگهانی و غیرمنتظره را، همچون زلزله، بیماری، مرگ یکی از نزدیکان و … نام برد .
• عوامل ژنتیکی و ارثی: یکی از مهم‌ترین عوامل اضطراب، ژنتیک است و احتمال اضطراب در فرزندان افراد مضطرب بسیار بالا است. البته الگو قرار دادن رفتار پدر و مادر و یادگیری و تکرار کارهای آنان نقش مهمی در اضطراب فرزندان دارد ؛ عامل اجتماعی، ولی تحقیقات و بررسی‌های انجام‌شده بر روی حیوانات و دو قلوهایی که با هم یا جدا از هم زندگی می‌کنند و از والدین مضطرب به دنیا آمده‌اند، نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی نیز بسیار مؤثرند. با این وجود باور نمی‌رود که ژن به خصوصی در این مورد نقش داشته باشد، بلکه ترکیب بعضی از ژنها چنین پیامدی را به دنبال دارد. طبق آخرین تحقیقات به نظر می‌رسد که عوامل ژنتیکی در بعضی انواع اضطراب مانند اختلال هراس و ترس از مکان‌های باز نقش زیادی دارد .

اضطراب به عنوان یک صفت دارای یک الگوی خانوادگی نیز می باشد. بررسی دوقلوها حاکی از نقش ژنتیک در بروز این اختلالات است. علاوه بر این عوامل ژنتیکی موثر بر خطر دچار شدن به اضطراب فراگیر ممکن است با موارد مربوط به افسرگی عمده رابطه بسیار نزدیکی با هم داشته باشند. اختلال اضطراب فراگیر در اکثر موارد با اختلالات خلقی مانند اختلال افسردگی عمده، افسرده خویی  و سایر اختلالات اضطرابی مانند حمله وحشت زدگی، انواع هراس و همچنین اختلالات مرتبط با سوء مصرف مواد همراه می شود. برخی از روانشناسان، اضطراب را هیجانی می دانند که موجب احساس دردی داخلی با ریشه های عمیق و اغلب ناشناخته و گاهی فراموش شده می گردد و حاصل آن ایجاد هیجانی شدید در افراد و به هم ریختن وضع تعادل است. عوامل مرتبط با اضطراب عبارتند از: سن، جنسیت، بیماری، شغل و … . اضطراب عملا در بین افرادی که در سنین بالاتری هستند، بیشتر است. در نوجوانان بیشتر از کودکان، در بالغان بیشتر از نوجوانان و در بزرگسالان به مراتب بیشتر از دیگر سنین است. شواهد نشان می دهند که دانشجویان بیشتر از میانگین جامعه در معرض ابتلا به مشکلات بهزیستی روانی مرتبط با مسائل موجود در جامعه هستند. مطالعات اخیر میزان بالای مشکلات روانشناختی خصوصا افسردگی و اضطراب را در بین دانشجویان سراسر جهان گزارش داده اند.

منبع

حبیبی،محمدعلی(1394)، مقایسه باورهای غیرمنطقی اساسی، طرحواره های ناسازگار اولیه و بهزیستی روانی دانشجویان،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،دانشگاه خوارزمی پردیس تهران

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید