برنامه تعدیل سوگیری شناختی
تعدیل سوگیری توجه در اضطراب اجتماعی
مداخله آزمایشی در سوگیری توجه به دو شکل صورت گرفته است؛ نخست القای سوگیری توجه در افراد غیر مضطرب و سنجش تاثیرات آن و دیگر اصلاح سوگیری توجه. به جهت حفظ اختصار و استحکام بحث و درراستای طرح پژوهش حاضر، در این بخش به دسته دوم مطالعات مذکور پرداخته میشود.
لی، تان، کوان و لیو ، در مطالعهای با نمونه اضطراب اجتماعی، اثرات اصلاح سوگیری توجه بر علائم اضطراب اجتماعی را مورد بررسی قرار دادند. برنامه اصلاحی با استفاده از آزمایه پروب دات و تصاویر چهره در هفت جلسه اجرا شد. در گروه آزمایش پروب تنها به دنبال چهرههای مثبت و در گروه کنترل به یک نسبت به دنبال چهرههای مثبت و منفی ارائه شد. در پسآزمون، افراد گروه آزمایش، به تصاویر مثبت نسبت به تصاویر منفی پاسخهای سریعتری میدادند درحالی که سرعت پاسخدهی افراد گروه کنترل نسبت به دو نوع تصاویر یکسان بود؛ اجرای آزمایه در یک بازه زمانی هفت روزه اثربخش تشخیص داده شد. علاوه بر این، نتایج تایید نمودند که اصلاح سوگیری توجه میتواند سطح اضطراب را در تعاملات اجتماعی کاهش دهد.
امیر، وبر، برد، بومیا و تیلور، اثربخشی و تعمیم اجرای تک جلسهای طرح فوق را بر تکلیف سخنرانی سنجیدند. افراد گروه اصلاح سوگیری توجه که در جهت توجه به چهرههای خنثی آموزش دیده بودند در مقایسه با گروه کنترل، اضطراب کمتری در حین سخنرانی نشان دادند و ارزیابان عملکرد آنها را مثبتتر درجهبندی نمودند. در تبیین یافتهها مطرح شد که اثرات اصلاح سوگیری توجه بر اضطراب بهواسطه ارتقاء توانمندی بازگیری توجه از نشانههای تهدید در موقعیت سخنرانی شکل گرفته است.
امیر و همکاران ، اثرات روش آموزش توجه (8 جلسه آموزشی) را بر علائم اضطراب اجتماعی در 44 فرد مبتلا به هراس اجتماعی منتشر بررسی کردند. در برنامه اصلاح توجه، پروب در تمام کوششها جای تصویر چهره خنثی ارائه میشد و بنابراین توجه به دور از تهدید جهت داده میشد و در گروه کنترل، پروب با فراوانی یکسان جایگزین تصاویر چهره تهدیدآمیز و خنثی میشد. نتایج، افزایش بازگیری توجه از تهدید در پسآزمون گروه اصلاح توجه نسبت به پیشآزمون را نشان دادند. هم از نظر متخصص بالینی و هم در مقیاسهای خودگزارشی نیز علائم اضطراب اجتماعی کمتری در این گروه گزارش شد. در پسآزمون 50 درصد شرکتکنندگان گروه اصلاح سوگیری و 14 درصد شرکتکنندگان گروه کنترل ملاکهای تشخیصی DSM-IV برای اختلال هراس اجتماعی منتشر را برآورد نکردند. کاهش علائم در گروه اصلاح توجه، در پیگیری 4 ماهه تداوم داشت.
اشمیت، ریچی، بوکنر و تیمپانو ، در طرحی مشابه به این سوال پرداختند که آیا آموزش بیماران با اضطراب اجتماعی منتشر درجهت درگیر نشدن با نشانههای اجتماعی منفی میتواند به بهبود اضطراب اجتماعی منجر شود یا خیر. شرکتکنندگان پس از مصاحبه بالینی-تشخیصی و تکمیل سنجشهای خودگزارشی، به تصادف در دو گروه آموزش توجه و کنترل قرار گرفتند. مرحله مداخله شامل 8 جلسه 15 دقیقهای (به مدت 2 هفته) بود و پسآزمون یک هفته بعد از جلسه آخر انجام شد. در گروه آموزش، پروب در مجموع 160 کوشش، در 80 درصد موارد جایگزین چهره خنثی شد ولی در گروه کنترل احتمال جایگزینی پروب به جای چهره خنثی و انزجاری مساوی بود. همانطور که پیش بینی میشد، بیماران گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، کاهش بیشتری در اضطراب اجتماعی و اضطراب خصلتی نشان دادند. در پایان 72 درصد بیماران گروه آزمایش و 11 درصد بیماران گروه کنترل، ملاکهای اختلال اضطراب اجتماعی منتشر را نداشتند. پس از 4 ماه پیگیری، بیماران گروه آزمایش، بهبودی بالینی خود را حفظ کرده بودند.
کاستر، بائرت، بوکاستال و رات ، در بررسی اثرات کاهش سوگیری توجه بر مراحل پردازش اولیه و بعدی تهدید این یافته را گزارش نمودند که کاهش سوگیری توجه درمرحله اولیه پردازش اطلاعات،با ارائه 30 هزارم ثانیه ،100 هزارم ثانیه محرک اثرگذار نیست واثربخشی درمراحل بعدی رخ میدهد.
اگرچه اکثر تحقیقات آزمایشگاهی نشان دادند که اصلاح سوگیری توجه به اطلاعات منفی موجب تخفیف واکنش اضطرابی به استرسورهای طرحریزی شده آزمایشگاهی میشود، سی ، مکلئود و بریدل، سهم اصلاح سوگیری توجه را در آسیبپذیری نسبت به استرسورها در زندگی واقعی بررسی کردند. یافتهها نشان داد روشهای اصلاح سوگیری توجه در القای اجتناب توجه از اطلاعات منفی موثر است. به علاوه، این آموزش اضطراب صفت را کاهش و اضطراب حالت را در پاسخ به رویداد استرسزای محیط واقعی تخفیف میدهد.
منبع
رزم زن،زینب(1392)،اثربخشی برنامه تعدیل سوگیری شناختی-مؤلفه تفسیر و توجه بر علائم اضطراب اجتماعی و ترس،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی شیراز
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید