ورزش و شادکامي

ونگ، مطالعه ای با عنوان؛ ارتباط بلند مدت بین فعالیت فیزیکی در  اوقات فراغت و تغییر در میزان شادی: تجزیه و تحلیل از آینده نگر سازمان ملی بهداشت جمعیت.  انجام داد . داده های پژوهش بین سال های 1995 تا 2009 گرداوری شدند. نتایج نشان داد فعالیت ورزشی نه تنها در افزایش شادکامی کوتاه مدت موثر بود بلکه در طولانی مدت نیز سطح شادی افراد را تداوم بخشید. کیلم، در مطالعه ای به بررسی تاثیر فعالیت ورزشی بر شادکامی کلی 30 نفر پرداخت. نتایج حاکی از افزایش میزان شادکامی در چهار هفته پس از شروع دوره  و ثبات آن در دو ماه پی گیری بود.همچنین نتایج نشان داد میزان رضایت از فعالیت ورزشی در ابتدا کم و در انتهای جلسات به حداکثر رسیده بود.

پرانك، کورس و روهاک و همكارانش ، در يك پژوهش رواني- جسماني به اين نتيجه رسيدند كه تمرين مي تواند مزاياي زيادي بر روي رفتار و خلق و خو داشته باشد و علاوه بر آن، تمرينات موجب كاهش استرس و تنش و افزايش اعتماد به نفس مي شود. راسماسن،  نشان داد انجام دوره های ورزشی منظم موجب کاهش مشکلات افسردگی و اضطراب کودکان شده و شادکامی ذهنی آنها را افزایش می دهد.

كلاپ، اظهار ميكند؛تمرينات بدني ازدوراه مستقيم دراصلاح خلق وخو ودرنتیجه افزایش شادکامی تأثير دارد؛ يكي رهاشدن آندروفين و دوم با كاهش سطوح كورتيزول هورموني كه با فشار عصبي درخون ترشح مي شود. ديلورنزو، به اين نتيجه رسيدند كه تمرينات مناسب بدني در افزايش سطوح سرتونين ، هورمون مؤثر در اصلاح خلق و خو تأثير بسزايي دارند. بنابراين به نظر مي‌رسد كه تمرين كمك مي‌كند آندروفين بيشتري به بدن برسد و براي مدت طولاني‌تري در طول تمرين حفظ شود.

شکوهي مقدم، به بررسي رابطه ورزش با سلامت روان و شادكامي در بين دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر كرمان پرداخت. نتايج بيانگر آن بود كه بين ورزش و سلامت روان، ورزش و شادكامي و سلامت روان و شادكامي رابطه مثبت و معنا داري وجود دارد. همچنين از خرده مقياس هاي سلامت روان، بين اضطراب و افسردگي با شادكامي رابطه منفي و معنا داري وجود دارد، در حالي كه بين كاركرد جسماني و كاركرد اجتماعي با شادكامي رابطه معنا داري وجود نداشت. هم چنين نتايج حاكي از آن بود كه ميزان ورزش و سلامت روان آزمودني ها در دو گروه دختر و پسر تفاوت معناداري با هم داشت اما بين شادكامي دختران و پسران تفاوت معنا داري ديده نشد.

قاسم پور ، در پژوهشي به بررسي نقش شادکامي در پيش بيني بهزيستي روانشناختي دانش آموزان پسر ورزشکار پرداخت. تعداد ۱۰۰ دانش آموز فعال بدني به صورت نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي از ميان دانش آموزان پسر فعال بدني شهرستان مياندوآب در سال تحصيلي ۹۲-۱۳۹۱ انتخاب شدند. نتايج نشان داد که بين شادکامي و بهزيستي روانشناختي ارتباط وجود دارد. همچنين، شادکامي بصورت مثبت و معنادار تغييرات مربوط بهزيستي روانشناختي را پيش بيني مي کند. لذا تقويت و ارتقاء شادکامي همراه با فعاليت هاي حرکتي و ورزشي مي تواند به افزايش بهزيستي روانشناختي دانش آموزان کمک کند.

يعقوبي، به بررسي رابطه ي سازه هاي ورزش، شادکامي و هوش هيجاني با سلامت روانشناختي دانشجويان نخبه پرداخت. نتايج نشان داد که شادکامي، ورزش و هوش هيجاني با سلامت روانشناختي همبستگي مثبت معناداري دارد. همچنين يافته ها بيانگر اين مطلب بود که اين مؤلفه ها به طور معناداري قادر بـه پيش بيني سلامت روانشناختي دانشجويان مي باشند. سرانجام اينکه نتايج حاکي از اين نکته بودند که بين دو گروه ورزشکار و غيرورزشکار در سازه هاي شادکامي، هوش هيجاني و سلامت روانشناختي تفاوت معناداري وجود دارد.

ثالثي و جوکار، به بررسي اثر ورزش و فعاليت بدني بر ميزان شادي زنان يائسه پرداختند. از بين داوطلبان شرکت در تحقيق 72 نفر با توجه به ملاک هاي ورود، عدم ابتلا به بيماري، دامنه سني مناسب، عدم مصرف منظم دارو و علاقمندي و داشتن وقت کافي در زمان هاي موردنظر شرکت در تحقيق  انتخاب شده وبا انتساب تصادفي در سه گروه تمريني : پياده‌روي، حرکت در آب و تمرين با وزنه، و يک گروه کنترل (هرگروه 18 نفر) قرار گرفتند. سه گروه تمريني به مدت دو ماه در روزها و ساعت‌هاي مشابه تحت نظر مربي با شدت و مدت معين تمرينات خود را انجام ‌دادند. زمان و نوع اجراي عمومي فعاليت ؛ گرم کردن و سرد کردن براي سه گروه مشابه و يکسان بود.

مدت زمان بخش هاي اختصاصي تمرين از نظر زمان براي هر سه گروه يکسان ولي از لحاظ محتوا به اشکال گوناگون : پياده‌روي، حرکت در آب و تمرين با وزنه انجام شد. برنامه تمريني از نظر زمان و شدت تمرين به صورت فزاينده اجرا گرديد، به طوري که در روز اول مدت زمان کل تمرين 50 دقيقه و روز آخر 80 دقيقه به طول انجاميد. براي سنجش شادي از پرسشنامه تجديد نظر شده شادي آکسفورد استفاده شد که قبل و بعد از 8 هفته برنامه تمريني، توسط آزمودني ها تکميل گرديد. نتايج بيانگر تفاوت معني دار بين گروه هاي ورزشي با گروه کنترل بود.این تحقيق نشان داد که شرکت در فعاليت هاي ورزشي تاثير معني داري بر ميزان شادي زنان دارد وگروه تمرين با وزنه، از ميان گروه هاي تمريني، بيشترين تاثير رانسبت به گروه کنترل نشان داد.

نشاط دوست، در پژوهشي دريافت شادکامي کارکنان با رضايت از زندگي، خوش بيني، رضايت ازخانواده، شادکامي همسر،ورزش ، رضايت، شغلي مهماني رفتن و مهماني دادن ، ايمان قلبي به خدا، فعاليت هاي هنري، مطالعه، مسافرت، مشکلات روان شناختي و سابقه بيماري جسماني ارتباط معنا دار دارد. پژوهش هاي انجام شده عمدتا به متغير هاي کلي تري نظير استرس و افسردگي توجه نموده اند و کمتر مطالعه اي اختصاصا بر روي کيفيت زندگي، شادکامي و عزت نفس کار کرده اند. ديگر اينکه اکثر مطالعات انجام شده به صورت توصيفي و پژوهش هاي همبستگي يا علي پس رويدادي بوده اند. لذا نه تنها رابطه علي ورزش بر اين شاخص ها مشخص نشده است بلکه مقادير اندازه اثر مداخلات ورزشي نيز بسيار معدود است.

منبع

طاهر زاده،طیب(1393)، اثر بخشي ورزش بر میزان عزت نفس ، شادکامي و کيفيت زندگي جوانان ، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید