نقدينگي چيست؟

ارزيابي و عملكرد شركت ها همواره مورد توجه سهامداران، سرمايه گذاران، اعتباردهندگان مالي، نظير بانك ها و مؤسسات مالي، بستانكاران و بخصوص مديران بوده است. ارزيابي عملكرد از لحاظ مالي با دو شاخص قدرت نقدينگي و سودآوري تعيين مي شود. سودآوري به اصطلاح علامت مريض نبودن بنگاه اقتصادي و قدرت نقدينگي، علامت ادامه حيات بنگاه اقتصادي است. اگر چه هر دو اين ها با اهميت هستند، اما نقدينگي از اهميت بيشتري برخوردار است. شركت هاي با سودآوري پايين يا حتي غير سودآور، مدت بيشتري مي توانند در خدمت اقتصاد قرار گيرند، ولي شركت هاي بدون نقدينگي اميد به حيات كمتري دارند شاخص هايي كه به ارزيابي وضعيت نقدينگي شركت ها مي پردازد، از ديرباز مورد توجه خاص تحليلگران بوده است. اين امر موجب شد تا تحليلگران با تجزيه و تحليل معايب  شاخص هاي سنتي بتوانند شاخص هاي نويني را ارائه كنند. شاخص هاي مزبور، ايرادهاي ناشي از شاخص هاي سنتي نقدينگي را كه به واسطه در نظر نگرفتن جزئيات وضعيت نقدينگي شركت هاست، مورد توجه قرار مي دهد. در اين پژوهش با توجه به ارتباط تنگاتنگي كه بين وضعيت نقدينگي شركت ها و عملكرد مالي آنها وجود دارد، به بررسي مقايسه اي نقش شاخص هاي سنتي و نوين نقدينگي در ارزيابي عملكرد مالي شركت ها پرداخته مي شود.

نقدينگي ساختار پيچيده اي است و ابعاد گوناگوني دارد. کيل نقدينگي را مفهوم فرّار تعريف کرد، بخشي به اين دليل که اموال معاملاتي بازار را در بر مي گيرد؛ آن سعي مي کند عقيده اي را مطرح کند که    هزينه هاي مرتبط با جستجو براي طرف معامله، ريسک انتخاب نادرست وقتي معامله با يک طرف آگاه صورت مي گيرد، ريسک سهام ناشي از تأخير ايجاد شده در معامله و هزينه هاي ديگر ناشي از رقابت ناکامل در بازار هاي دارايي، وجود دارد. اصطلاح نقدينگي يک تعريف واحد ندارد که بتواند همه خصوصياتش را مجسم کند؛ به طور ساده نقدينگي به معناي توانايي معامله دارايي به سرعت و بدون تعريف قيمت ها است. به نظر بعضي از اقتصاددانان مانند ويز دليل براي نبود تعريف واحد براي نقدينگي اين است که نقدينگي چندين بعد متغير دارد و يک بعدي نيست. معمولاً محققان تعريفي را مطابق با يک بعد آن در نظر مي گيرند.

درواقع احتمال اينکه بازار نقد نباشد حاکي از اين است که ريسک نقدينگي وجود دارد؛ احتمال بيشتر، ريسک نقدينگي بالاتر. يک ارتباط معکوس بين نقدينگي و ريسک آن وجود دارد؛ واضح است که ريسک نقدينگي بزرگتر، احتمال غير نقد شدن و بنابراين نقدينگي پايين تر را به همراه دارد.

شاخص هاي سنتي اندازه گيري نقدينگي

شاخص هاي سنتي اندازه گيري نقدينگي در شاخص هاي سنتي نقدينگي، تأكيد اصلي بر اين است كه هر چه دارايي هاي جـاري از بدهي هاي جاري بيشتر باشد، وضعيت نقـدينگي شـركت مطلـوبتر اسـت؛ بـه عبـارت ديگـر، دارايي هاي جاري صرفنظر از تركيب آن نمايانگر توان پرداخت شركت و بدهي هاي جاري  نيز صرفنظر از تركيب آن نمايانگر نيازهاي نقدي شركت است. براساس همـين ديـدگاه، نسبت هاي جاري و آني براي اندازه گيري وضعيت نقدينگي معرفي شـده اسـت. مـدت زمـان  طولاني است كه از اين نسبت ها به عنوان شاخص هايي به منظور ارزيابي تـوان بـدهي ها اسـتفاده    مي شود. نواقص اين شاخص ها، همواره مورد تأكيد تحليلگـران و بويژه بـازار سـرمايه بـوده است كه از جمله مي توان به لحاظ نكـردن درجـات نقـدينگي دارايي هـاي جـاري و سـرعت بازپرداخت   بدهي هاي جاري اشاره كرد.

شاخص هاي نوين اندازه گيري نقدينگي

با توجه به ايرادهاي وارد بـر شاخـص هاي سـنتي نقـدينگي شـركت ها، پژوهـشگران مـالي  درصدد برآمدند شاخص هايي را معرفي كنند كه ضـمن رفـع ايرادهـاي يـاد شـده، جزئيـات وضعيت نقدينگي شركت ها را نيز مد نظر قرار دهد. در ادامه شاخص هاي نوين نقدينگي كه در اين پژوهش مورد استفاده قرار مي گيرد به طور مختصر بررسي مي شود. اين شاخص با محاسبه ميانگين وزني نسبت جـاري، مـشكل  شاخص فراگير نقدينگي مربوط به در نظر نگرفتن درجه نقدينگي دارايي هـاي جـاري و زمـان بـاز پرداخـت بـدهي هاي جاري را برطرف مي كند.

منبع

خدادادی، معصومه(1393)، رابطه اندازه شرکت با ساختار سرمایه با تاکید بر سطوح مختلف، پایان نامه جه کارشناسی ارشد، مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید