معایب ارزشیابی سنتی ؛ ارزشیابی کم

– مغالطه جزء و کل

در ادبیات رایج تربیتی و در بین مردم تصور شده است که ارزشیابی یعنی امتحان. در حالیکه تصور نابجا و غلط است ومغالطه ای که در آن کل ارزشیابی  برابر جزء ؛ ابزار یعنی امتحان گرفته شده است.

این نکته از بررسی آیین نامه های امتحانات بخوبی بدست می آید. گویی این دیدگاه بصورت یک ایدئولوژی در نظام ارزشیابی ما در آمده است. منظور از این اصطلاح این است که این مغالطه علیرغم ضعف جدی آن به یک باور عمیق تربیتی مبدل شده است. امتحان همان عمل ارزشیابی نیست و ارزشیابی در فرایند آموزش – یادگیری بخش مهم واساسی است و بسیار مفصل تر و گسترده تر تلقی می شود.

– مغالطه هدف با وسیله

سایه سنگین امتحان به تمامی فعالیت های تربیتی کلاس و مدرسه افکنده شده است، در واقع در کلاس درس هر چه تدریس می شود و هر چه یاد گرفته می شود تنها برای پاسخ دادن به سوالات امتحان است. لذا موفقیت در امتحان هدف اساسی و اصلی فرایند آموزش و یادگیری در کلاس شده است. یعنی امتحان ، ارباب تمام تعلیم و تربیت است، در صورتیکه باید خدمتگزار آن باشد.

– عوارض امتحان محوری

در نظام آموزش کشور،امتحان ،محور و اساس در نظر گرفته شده است. امتحان هر چه حساس تر باشد، حساسیت دانش آموزان را برمی انگیزد. گرچه اهرم محرکی برای مطالعه و درس خواندن است اما در بسیاری از موارد آثار نامطلوبی را بر شخصیت دانش آموزان بر جای می نهد.

منبع

فلاح باسخاوت،سمیه السادات(1391)، ارزشیابی دوره های ضمن خدمت معلمان مشمول ارزشیابی توصیفی، پایان نامه کارشناسی ارشد،رشته سنجش واندازه گیری،دانشگاه روانشناسی وعلوم تربیتی علامه طباطبایی

ازفروشگاه بوبوک دیدن نمایید