مدل رضائیان و سلطانی در زمینه مدیریت استعداد چیست ؟
رضائیان و سلطانی یک مدل ابتکاری و بومی متناسب با صنعت نفت درزمینهی مدیریت استعداد ارائه نمودند. این مدل نوعی مدل سیستمی است که چهار بعد اصلی دارد: عوامل زمینهای، مدیریت استعداد، نتایج سازمانی و عوامل تأثیرگذار. عوامل زمینهای ارائهشده در این مدل بیانگر عوامل پایهگذار مدیریت استعداد در سازمان میباشد؛ یعنی اجرا و پیادهسازی مدیریت استعداد در سازمان نیازمند این ورودیها میباشد. فرایند این سیستم از زیرسیستم بسیار مهم یعنی مدیریت استعدادها تشکیل میشود. به عبارتی سازمانهای امروزی باید از طریق مدیریت استعداد که بهعنوان یک پردازشگر عمل میکند به جذب و نگهداری افراد مستعد در سازمانهای خود بپردازند. بخش سوم این فرایند، خروجی سیستم است که شامل بهبود عملکرد فردی (مانند رشد فردی برای پذیرش نقشهای بالاتر، توسعهی افراد، رضایتمندی افراد بااستعداد و افزایش ارزشافزودهی فرد) میباشد که منجر به بهبود عملکرد سازمانی (مانند جذب افراد مستعد، کسب مزیت رقابتی برای سازمانها، رضایتمندی ذینفعان و همگام شدن با تغییرات جهانی و افزایش بهرهوری سازمان) میشود. بعد چهارم این مدل به عوامل تأثیرگذار بر این فرایند پرداخته و به دو بخش عوامل بیرونی و درونی تقسیمشده.
منبع
شریعتی بین کلانی ، سامره(1394) ،بررسی تاثیر استعداد راهبردی بر عملکرد و تعهد سازمانی ،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت دولتی ، پردیس فارابی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید