عملکرد مالی شرکت ها
اهداف واحدهای انتفاعی
قبل از هر چیز باید اهداف قابل اجرا برای شرکت بهخوبی تعریف شده باشد تا مدیر مالی بتواند وظایف معینی را برای تحقق اهداف از پیش تعیین شده دنبال کند. یک تعریف مناسب و قابل درک می تواند کلیه موففقیت شرکت برای تعیین مسیر مناسب در آینده باشد و از آنجا که سازمانهای انتفاعی و شرکتهای بازرگانی از نظر سود اهداف خود را مشخص میکنند، معمولاً دو هدف که بیشتر مورد بحث قرار میگیرد حداکثر نمودن سود یا حداکثر نمودن ثروت میباشد.
حداکثر نمودن سود
این هدف به کوشش شرکت جهت کسب سود بیشتر توجه دارد. “هندریکسون” از سود به عنوان معیار ارزیابی کارائی نام برده است و معتقد است عملیات کارای یک واحد تجاری بر روند پرداخت سود سهام به سهامداران تأثیر می گذارد. سهامداران قبل از خرید سهام شرکت مبادرت به ارزیابی کارایی مدیریت آن شرکت میکنند. یکی از مصادیق کارائی مدیریت، استفاده بهینه از منابع موجود در شرکت میباشد که در نهایت باعث افزایش بازده حقوق صاحبان حساب میگردد و سود بهعنوان شاخص ارزیابی کارایی مدیریت مطرح میشود. واژه کارایی به استفاده بهینه از منابع موجود در جریان عملیات واحد تجاری که منتج به کسب سود است مربوط میشود. تعبیر گسترده اقتصادی، کارایی به ترکیب صحیح عوامل تولید؛ یعنی کار، زمین، سرمایه و مدیریت ارتباط پیدا میکند. بررسیهای تجربی نشان داده که سود گزارش شده هر سهم بر قیمت بازار سهام تأثیر داشته، شواهد اولیه از ارتباط بین سود حسابداری و قیمت اوراق بهادار توسط اساتید دانشگاه شیکاگو در آن زمان فراهم شده، نتیجه این بود که بین قیمت اوراق بهادار و سود حسابداری رابطه وجود دارد .
البته وی عقیده دارد که بین سود حسابداری و قیمت همبستگی کامل وجود ندارد. به این دلیل که مجموعه نامحدودتری از اطلاعات نسبت به سود حسابداری قیمت سهام را تحت تأثیر قرار میدهد مثل وقوع جنگ، تغییر نرخ بهره اوراق قرضه و غیره. در صورتهای مالی که برای سهامداران عادی و سرمایهگذاران تهیه میگردد، معمولاً تصور میشود رقم سود خالص آماده برای توزیع به سهامداران عادی بهترین رقم صورتهای مزبور است. دارندگان سهام عادی و خریداران این سهام، در درجه اول به جریان آتی سود سهام علاقه دارند. یکی از ایرادات سود خالص گزارش شده برای پیش بینی سود آتی این است که بهخاطر عدم توانایی تطبیق هزینه ها با درآمدها می تواند گمراه کننده باشد. روشهای حسابداری سنتی از لحاظ کفایت گزارش فعالیتهای پیچیده اقتصادی مورد تردید است، ولی برای اجتناب از این تردید تهیه گزارش جریان وجوه نقد را پیشنهاد میکند که همراه با سایر اطلاعات تکمیلی و مناسب به استفاده کنندگان از صورتهای مالی امکان پیشبینی آینده را میدهد تا از انحرافات سود خالص گزارش شده جلوگیری شود.
به منظور ارزیابی سرمایه گذاران از جریان نقدی آتی سرمایه گذاریشان داشتن جریان نقدی آتی ضروری است. لیکن نمی توان آن را با قطعیت پیش بینی کرد و تهیه صورت های خاص نیز از نظر هزینه به صرفه نخواهد بود. پس جانشین آن تهیه اطلاعاتی در خصوص جریان نقدی گذشته واحد تجاری می باشد. بیشتر نظرات امروزه بر محور تلاش جهت بهبودی گزارشگری از طریق توجه به فرایند تصمیم گیری ذینفع و مدیران می باشد. کلیه تصمیماتی که اتخاد می گردد دارای پیامدهای اقتصادی هستند و نتایج مطلوب برای سرمایه گذاران و سایر استفاده کنندگان به گونه ای است که این اهداف به آنها اجازه اتخاد تصمیمات اقتصادی منطقی تری می دهد. به این ترتیب می توان چنین بیان نمود که توجه صرف به سود حسابداری ارزیابی فعالیت شرکت و ارزش گذاری سهام آنها می تواند گمراه کننده باشد و در نتیجه به معیارهای دیگری نیاز می باشد.
حداکثر نمودن ثروت
مدیری که حداکثر نمودن ثروت را به عنوان هدف خود قرار داده است، به ارزش قطعی سهام شرکت در بازار به عنوان عامل اصلی افزایش ثروت توجه می کند؛ زیرا به درستی دریافته است که در درجه اول سودآوری باید از دیدگاه بلند مدت مورد توجه قرار گیرد و در عین حال، اتخاد این هدف موجب ایجاد، بین عامل حداکثر کردن ثروت و اهداف وابسته به آن نظیر رشد پایدار، اجتناب از ریسک و قیمت بازار شرکت می شود با توجه به تعاریف فوق مشخص می شود که هدف حداکثر کردن سود و سود هر سهم همواره به دنبال حداکثر کردن ارزش بازار سهام یکسان نمی باشد و چون اصل حداکثر نمودن ارزش شرکت، یک راهنمای قابل قبول برای موسسات تجاری و تخصیص موثر منابع جامعه به دست می دهد، این اصل به عنوان یک هدف انتخاب می گردد. بنابراین چنانچه بنا باشد در بازار سرمایه پس اندازها به سمت سرمایهگذاری در موقعیتهای مناسب سوق داده شود باید معیارهای منطقی جهت ارزیابی عملکرد انتخاب گردد.
منبع
یوسفی، محمد(1394)، رابطه ی بین مسئولیت پذیری اجتماعی با عملکرد مالی شرکت ها، پایان نامه کارشناسی ارشد، مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید