روشهاي تدریس در فرایند یاددهی – یادگیری

به مجموعه تدابیر منظمی که معلم برای رسیدن به هدف با توجه به شرایط و امکانات اتخاذ میکند روش تدریس میگویند. روشهای تدریس شیوه کار معلم را در کلاس شکل میدهند و فرصتهای مناسب را برای یادگیری دانشآموزان فراهم میکنند .

بطور کلی میتوان گفت در فرایند یاددهی – یادگیری با رویکرد سنتی، نقش اصلی بر عهده معلم است. معلم ارائه دهنده اطلاعات و دانشآموز شنوده است. این رویکرد معلم محور است و بر نتیجه یادگیری تأکید میورزد؛ در حالی که رویکرد فعال، دانشآموز محور است و بر فرایند یادگیری تأکید دارد. معلم در این رویکرد نقش راهنما و تسهیل کننده را بر عهده دارد و دانشآموز فعال است. در این رویکرد برفعالیتهای ذهنی، چون مفهوم سازی، پردازش اطلاعات، توانایی قضاوت، تحلیل، تشخیص مسیر و حل مسأله تأکید میشود، تحقیقات زیادی به بررسی و مقایسه برنامههای سنتی با برنامههای اخلاق تدریس پرداخته و لزوم تغییر و تحول برنامههای سنتی را یادآوری کردهاند. غالب این تحقیقات به نقش معلم در ایجاد جو خلاق در کلاس درس اشاره کرده و بر ضرورت ایجاد آمادگی در آموزش معلمان از طریق مراکز تربیت معلم تأکید داشتهاند.در حال حاضر، روشهای متفاوتی که در روابط بین معلم و دانشآموز وجود دارد، نشاندهنده تغییر یادگیری غیر فعال و معلم محور به یادگیری فعال و دانشآموز محور است. در روش یادگیری فعال، نقش معلم، تقویت کردن، توانمند ساختن و تسهیل کردن غیرمستقیم یادگیری فراگیران است. روشهای تدریس به دو دسته تقسیم می شود:

روشهایی که در گذشته به کار می رفتند ،روشهاس سنتی
روشهایی که متکی بر روان شناسی و علوم تربیتی جدید باشند ،روشهای جدید

ویژگیهای روشهای سنتی:

از نظر هدف غالباً محدود، قطعی و کامل هستند.
محور تمام فعالیتهای تعلیم و تربیت معلم است.
به اختلافات فردی با توجه به استعدادها توجه نمی شد وفاقد هرگونه تنوع و نو آوری بود.
توجه به محفوظات و تکیه بر قوای ذهنی دانش آموزان
بکارگیری آموزش غیر مستقیم از طریق استفاده از کتاب و … به شاگردان
بکارگیری انواع روشهای تنبيه بوسیله معلمان و اولیای مدرسه
اطاعت از مقررات

ویژگیهاي روشهاي جدید تدریس

از نظر هدف فعالیتها معین و مشخص است به عبارتی هدف اصلی آماده ساختن کودک برای زندگی است.
آموزش مستقيم مانند مشاهده ،آزمایش و یادگیری به صورت عملی مد نظر است .
فعالیتهای یادگیری با تکیه موضوعاتی انجام که متناسب با میل،علاقه ونیاز دانش آموز است .
محور فعالیت دانش آموزست ومعلم نقش هدایتگردارد،دانش آموزان فعال است نه منفعل.
فعالیتها بصورت گروهی انجام می گیرد و دانش آموزان در گروهای مختلف به رقابت یا همکاری می پردازند.
در این روش سعی بر این است که انگیزه و رغبت دانش آموزان بر انگیخته شود .
به تفاوتهای فردی توجه می شود و رقابت بین شاگرد قوی و ضعیف از بین می رود.
اصول روان شناسی تعلیم وتربیت، علوم رفتاری، مراحل رشد وحیات کودک مورد استفاده است.
ارزشیابی از محفوظات صورت نمی گیرد .
دانش آموز فعالیت بیشتر از خود نشان می دهد .
مسئولیت پذیری دانش آموزان افزایش می یابد.

منبع

حاجی زاد،محمد(1390)،مقايسه مهارتهاي حرفه اي معلمان دروس علوم پایه و علوم انسانی دوره راهنمایی،پایان نامه کارشناسی ارشد،علوم تربیتی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید