خانواده و پيشرفت تحصيلي

 خانواده شرايطي را فراهم مي‌آورد که بتواند در زندگي تحصيلي فرزندان نقش اساسي داشته باشد. تجارب خانوادگي، مي‌تواند در عملکرد تحصيلي فرزندان مؤثر باشد و از اين‌رو در زندگي بعدي او اثر به ‌سزايي دارد. ازجمله‌ي اين تجارب، مي‌توان به از هم گسستگي خانواده، رفتار اقتدارگرايانه، سطح سواد و درآمد والدين اشاره نمود. والديني که در مواجهه با فرزندان رفتاري خشن و غيردوستانه برمي‌گزينند؛ غالباً به سرزنش و اهانت و تنبيه فرزندان خود تمايل دارند و والديني که از فرزندان خود مسؤوليت نمي‌خواهند معمولاً نظم و قاعده‌ي خاصي را در تربيت فرزندان خود دنبال نمي‌کنند.

مادران بر روي تحصيل و انتخاب شغل دخترانشان تأثيري قوي دارند؛ اما، مادراني که از طبقه‌ي اقتصادي ‌اجتماعي پاييني هستند و نسبت به آينده نااميد و از زندگي خود نيز ناراضي و پريشان ‌خاطر هستند؛ معمولاً با دخترا‌شان در مورد آموزش‌عالي و حرفه‌ي مناسب زياد صحبت نمي‌کنند؛ در نتيجه، چنين دختراني حتي وقتي که در دبيرستان معدل خوبي هم دارند، معمولاًٌ به ترک تحصيل خود فکر مي‌کنند.

محيط خانواده، عامل ديگري است كه بر پيشرفت تحصيلي فرزندان مؤثر است. اندرسون، در مطالعات خود راجع به فرايند اجتماعي‌شدن خانواده، به اين نتيجه رسيده است که تعداد بيش‌تري از متغيرها، مربوط به محيط خانواده بوده و درعين‌حال در پيشرفت تحصيلي فرزندان مؤثرترند؛ اين متغيرها عبارتند از: پافشاري خانواده براي پيشرفت فرزندان، راهنمايي‌هاي تحصيلي، تلاش خانواده، علايق هوشي خانواده و عادات کاري خانواده. سطح سواد والدين و مشکلات خانوادگي نيز از ديگر عوامل خانوادگي است كه بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان مؤثر مي‌باشد.

منبع

میرزاجانی،سیده رضوان(1391)، رابطه سلامت سازماني مدارس با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان راهنمايي،پایان نامه کارشناسی ارشد ،علوم تربیتی،دانشگاه آزاداسلامی تهران

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید