« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »استراتژی سازمانی چیست ؟
استراتژی می‌تواند به عنوان فرآیند تعیین اهداف بنیادی بلند مدت، اتخاذ شیوه كار و تخصیص منابع لازم برای تحقق این اهداف تعریف شود. استراتژی هم نتایج نهایی و هم وسایل نیل به آن را در بر می‌گیرد. مدافعان این موضع كه استراتژی، ساختار را تعیین می‌كند به این مهم واقفند كه تصمیم گیرندگان، ساختاری را انتخاب می‌كنند كه خود خواهان آن هستند. بعد از بررسی چندلر در اوایل دهه 1960 مهمترین تحقیق پیرامون رابطه استراتژی – ساختار به وسیله مایلز و اسنوانجام شده است. مایلز واسنو سازمان‌هارا براساس انواع چهارگانه سازمان‌های استراتژیك بشرح ذیل طبقه بندی نمودند.اگرچه بحث تدافعی، آینده نگر، تحلیلگرو انفعالی روی شركتهای تجاری متمركزاست. سازمان‌های تدافعی با تولید محدودی از محصولات برای بخش كوچكی از كل بازار بالقوه ثبات را جستجو می‌كنند و به شدت از ورود به حوزه كاریشان ممانعت به عمل می‌آورند. در نتیجه ساختاری در سازمان ایجاد می‌شود كه از تفكیك افقی بالا، كنترل متمركز و سلسله مراتب رسمی برای ایجاد ارتباطات برخوردار است. آینده نگران تقریباً قطب مخالف تدافعی هستند. توانایی آنها در یافتن و بهره جستن از فرصت‌های بازاریابی و تولید محصولات جدید نهفته است. در اینگونه سازمان‌ها ممكن است نوآوری نسبت به سودآوری از اهمیت زیادتری برخوردار باشد. چون انعطاف پذیری برای آنها مهم است لذا ساختار سازمانی آنان معطوف خواهد بود. در این ساختار واحدهای غیر متمركز متعددی وجود خواهد داشت، ساختار از رسمیت كمی برخوردار بوده، كنترل به صورت غیر متمركز انجام شده و ارتباطات مورب به اندازه ارتباطات عمودی وجود خواهد داشت.سازمان‌های تحلیلگر در تلاش اند تا پی ببرند كه كدام یك از دو نوع وضعیت ذكر شده بهتر است تا در آن سرمایه گذاری كنند. آنها در جستجوی حداقل كردن ریسك و حداكثر نمودن سود هستند. تحلیلگران حیات خود را با تقلید از دیگران طی می‌كنند. تحلیلگران هم انعطاف پذیری و هم ثبات را جستجو می‌كنند. آنها بوسیله ایجاد ساختاری متشكل از عناصر دو گانه فوق الذكر به این مهم صورت عمل می‌پوشانند. قسمتهایی از اینگونه سازمان‌ها سطوح استاندارد شده بالا داشته و وظایف به صورت یكنواخت در آنها انجام می‌گیرد و به منظور كارایی بیشتر چنین بخش هایی از تجهیزات خود كار برخوردارند. برخی قسمتهای دیگر آنها برای انعطاف پذیری به صورت انطباقی عمل می‌كنند.انفعالی‌ها یك استراتژی محدود و جزئی در پیش می‌گیرند. این عنوان برای تشریح الگوهای بی ثبات و گسسته ای است كه اگر یكی از استراتژیهای از پیش گفته به طور صحیح در پیش گرفته نشود نمایان می‌شود. به طور كلی انفعالی‌ها ضعیف عمل كرده و در پاسخ به محیط واكنش‌های مناسب ارائه نمی دهند و نسبت به تجهیز خود به یك استراتژی وی‍ژه برای آینده تمایل چندانی ندارد. لذا ساختار چین سازمان‌هایی خیلی شبیه به ساختار سازمان‌هایی است كه استراتژی تدافعی را دنبال می‌كنند.
منبع
نسرانی ، غلامرضا (1394) ، بررسی رابطه ساختار سازمانی و کار آفرینی استراتژیک در واحدهای جهاد دانشگاهی مستقردر شهر تهران ،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت کارآفرینی ،دانشگاه خوارزمی پردیس بین الملل کرج
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید