ارزیابی مدیریت زمان در دانش آموزان دبیرستانی

در جامعه ما که از فناوری سرشار شده، افراد به طور مداوم و به موقع در مقابل ضرب­العجل­ها به کار، عملکردهای چند کاره و اولویت­بندی نیاز دارند. مدیریت زمان به منظور تأثیر احتمالی بر پیشرفت تحصیلی، عملکرد شغلی و کیفیت زندگی، توجه پژوهشگران آموزشی، روانشناسان سازمانی صنعتی و کارآفرینان را به خود جلب کرده است. با این حال، تحقیق در مورد مدیریت زمان با این شور و شوق و با این روند نگه داشته شده است بلکه تحقیقات موجود دچار مشکلات عدیده­ای می­باشد.متونی را مورد بررسی قرار دادند که نشان می­دهند سه محدودیت عمده برای تحقیق در مورد مدیریت زمان وجود دارد. اولین محدودیت این است که بسیاری از اقدامات مدیریت زمان اعتبار و روایی شواهد را محدود کرده­اند. دومین مورد این است که بسیاری از مطالعات تنها بر ارزیابی خودگزارش­دهی تک قسمتی تکیه می­کنند و به طوری که نمی­توان در طول زمان شواهد و مدارکی برای تعمیم مقیاس­ها جمع­آوری کرد و مورد سوم این است که جمعیت مدرسه تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. برای مثال تمام مطالعات انجام شده توسط کلاسنز، به جای دانش­آموزان بر نمونه­های محل کار بزرگسالان: معلمین، مهندسان یا دانشجویان دانشگاه­ها  تمرکز نموده است.

روابط مدیریت زمان با پیشرفت تحصیلی

به طور کلی، مطالعات اینگونه نشان می­دهند که اعمال مدیریت زمان تأثیر مثبتی بر خروجی یادگیری دانش­آموز دارد . به عنوان مثال، کالج GPA به طور قابل توجهی با استفاده از زمان در ارتباط بوده و می­توان با برنامه­ریزی و نگرش­های زمانی آن­ها را پیش­بینی کرد. با این حال، تعداد کمی از مطالعات به بررسی چگونگی ارتباط مدیریت زمان با پیشرفت تحصیلی در سال­های قبل از دانشگاه می­پردازند . تقاضاهای انتقال به آموزش متوسطه همراه با تمایل جوانان به صرف مدت زمان زیادی از اوقاتشان با تلویزیون و سایر فعالیت­ها نشان­دهنده­ی این امر است که ممکن است مدیریت زمان در اوایل نوجوانی نقش کلیدی در پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان داشته باشد. به همین دلیل، مطالعه فوق به بررسی پیوند دستاورد مدیریت زمان در دانش آموزان پایه هفتم می­پردازد. علاوه بر این، ما به بررسی ارتباط مدیریت زمان با آزمون توانایی شناختی ؛ واژگان می­پردازیم تا بسنجیم که آیا پیوند دستاورد مدیریت زمان به دلیل شیوه­های مدیریت زمان بوده، یا تنها به این دلیل رخ می­دهد که دانش آموزانی با مهارت­های مدیریتی خوب تمایل به فعال­تر و باهوش­تر بودن دارند.

 مدیریت زمان و مهارت­های تحصیلی

زمان منبعی حیاتی است که هرکسی به میزانی مساوی آن را دارد ولی به دلایل مختلفی نمی­تواند به یک اندازه از آن اسنفاده کند. همه منابع انسانی و مادی که سازمان­ها دارند می­تواند در طی زمان افزایش یابند و یا تغییر یابند. با این وجود تنها دارایی که نمی­تواند تغییر یابد یا ذخیره شود خود ، زمان  است. رمز کسب موفقیت در زندگی مدیریت موثر این منبع است که هرکس اندازه­ای مساوی از آن را دارد و پرداختن تاکید کافی بر برنامه­ریزی آن است .نگاهی دقیق­تر بر تعریف مفهوم مدیریت نشان می­دهد که در واقع مدیریت رهبری کردن است. بدین طریق مدیریت این زمان در همه حال جاری، قدرت فرد برای هدایت خود در اعمال خودش و دیگران و استفاده از زمان به صورتی موثرتر است. به عبارتی دیگر مدیریت زمان مترادف با روند انجام دادن کار و فعالیت بیشتر در یک مدت زمانی مشخص است .

این روند بر پایه­هایی از تصمیمات گرفته شده در مدیریت و انتخاب آن­ها بستگی دارد. فرآیند مدیریت زمان در درجه اول در بردارنده شناخت فرد از خود، آشنایی با ویژگی­های شخصیتی خود، انجام تحلیل­هایی بر مشکل استفاده از زمان و گردآوری داده­های مربوط به آن، بررسی راه­حل­های جایگزین، انتخاب و اجرای یکی از این جایگزین­ها است.  محیط رقابتی که امروزه در آن زندگی می­کنیم، افراد را از همان زمان تحصیلات ابتدایی تشویق میکند که برنامه­ریزی کنند و زمان را به صورت موثری مدیریت کنند. کارکرد بالایی که مورد لزوم شرایط رقابتی است سازمان­ها و مدیران را وا می­دارد تا از زمان به صورت موثر استفاده کنند و به صورت روشن و واضحی در جستجوی کنترل زمان باشند. به همین منوال در جریان تامین خدمات آموزشی این موضوع موردتوجه وبحث بوده است و در تحقیقات متعددی بر آن تأکید شده است و تلاش­هایی برای تخمین و تحلیل نظریه­های زمان و مدیریت زمان و رفتار دانشجویان و دانش­آموزان در موسسات آموزشی به عمل آمده است.

به طوری که موثر بودن مدیریت زمان بر موفقیت تحصیلی محصلین در تحقیقات مختلف مورد تأیید واقع شده است.  برداشت کلی این است که دانشجویانی که دارای مهارت مدیریت زمان خوبی هستند، قادرند که زمان را حتی پس از فارغ­التحصیل شدن نیز به خوبی مدیریت کنند و وارد زندگی حرفه­ای شوند. در مطالعه ادبیات تشخیص داده شد که رفتارهای مثبت مدیریت زمان  GPA دانشجویان را افزایش می­دهد در حالی که رفتارهای منفی در زمینه مدیریت زمان، موفقیت آکادمیک را کاهش می­دهد.دانش­آموزان باید ازریتم فعالیت­های روزانه خودآگاه باشند همچنین باید یاد بگیرند فعالیت­های خود را با توجه به همه عوامل موثربر عملکردشان سازماندهی کنند. با توجه به مدل کارولزمان روان شناختی می­تواند به شیوه­ای سازنده و یا مخرب در انگیزش درونی عمل کند، به واسطه حمایت و یا مهار فعالیت، بنابراین طراحی یک جدول زمان­بندی مناسب با توجه به اهداف تحصیلی برای دانش آموزان لازم است. تکامل باورها نسبت به سازماندهی زمان باعث ثبت سه توصیه متفاوت و مشخص در طی دهه­های اخیر شده است:

•  حفظ سوابق از طریق یادداشت­ها و لیست­ها
•  تلاش برای نگاه به آینده از طریق شاخص، جداول و دستور کارها و در نهایت
•  تعیین اولویت­ها و برنامه­ریزی با توجه به اهداف، در طی سال­های متمادی در نظر گرفتن هر یک از این توصیه­ها در موقعیت­های شغلی و تحصیلی به معنای داشتن توانایی مدیریت زمان بوده است. این توانایی می­تواند در هر سنی ایجاد شود و به بهبود عملکرد منجر گردد .

منبع

فوادی،افسانه(1394)، تاثیر مدیریت زمان بر تنظیم هیجان در طی امتحان و سازگاری تحصیلی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی تربیتی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید