ارتباط تسهيم دانش ، قابليت جذب دانش و بهبود کيفيت علمي تسهيم دانش و قابليت جذب دانش

تسهيم دانش و قابليت جذب دانش از دو جهت با هم ارتباط دارند : از يک طرف قابليت جذب فردي عامل مهمي در جهت اثربخش بودن فرآيند تسهيم دانش است و از طرف ديگر فرآيند تسهيم دانش عامل مهمي در جهت اثربخش بودن قابليت جذب سازماني است. رفتار تسهيم دانش فرآيندي است که در واقع بين دو شخص يعني اهدا کننده دانش و دريافت دانش رخ مي دهد . از طرف ديگر تسهيم دانش نيز مي تواند به عنوان يک فرآيند يادگيري در نظر گرفته شود . اين فرآيند با تسهيم دانش توسط اهدا کننده بدريافت کننده شروع ميگرددوپس ازآن دريافت کننده به بررسي اجزاءمربوط به دانش تسهيم شده ميپردازد در چنين شرايطي دريافت کننده واقعاً مي تواند از اهدا کننده دانش در طي فرآيند تسهيم دانش ياد بگيرد .

موفقيت نهايي در استفاده از دانش تسهيم شده توسط دريافت کننده ، به ميزان زيادي وابسته به توانايي دريافت کننده دانش دارد يعني اينکه که آيا او قادر است تا دانش تسهيم شده را جذب کرده و بر آن حاکم شود . اگر دريافت کننده قادر نباشد تا به شکل موفقيت آميزي به تسهيم دانش بپردازد و محتوي ارزشمند آن را جذب کند در اين صورت ممکن نيست تا دانش کسب شده را براي حل مشکلات خود بکار ببرد . بنابراين براي دريافت کننده دانش لازم است  ، تا به منظور موفقيت آميز بودن فرآيند تسهيم دانش به شکل کامل ، هم يادگيري و هم به کارگيري از دانش تسهيم شده ارتقاء داده شود .

بر طبق گفته کوهن و لونيتال،قابلت جذب تعريف شده به عنوان شناسايي ، جذب و استفاده از دانش . آنان معتقدند که توانايي افراد براي ارتقاء و بکارگيري دانش خارجي( قابليت جذب فردي ) به ميزان زيادي وابسته به سطحي از دانش مرتبط پيشين مي باشد . چنين قابليتي مي تواند به عنوان يک توانايي فردي در نظر گرفته شود ، که نسبتاً مستقل از فرآيند تسهيم دانش مي باشد . يعني افراد قبل از اينکه درگير فرآيند تسهيم دانش شوند ، قابليت جذب خودشان را شکل مي دهند .

به علت تفاوت در شرايطي مانند تجربيات حرفه اي يا سوابق آموزشي ، افراد مختلف ممکن است سطوح متفاوتي از قابليت جذب را دارا باشند که اين خود مي تواند فرآيند تسهيم دانش مطمئي را ارائه دهد . افرا با قابليت جذب بالا يا با دانش مرتبط پيشين ، توانايي بيشتري براي يادگيري ، جذب و بکارگيري دانش تسهيم شده در فرآيند تسهيم دانش خواهند داشت . بنابراين سازمان ها مي بايست تا افرادي که دانش مطلوب تري براي انجام فعاليت هايي که نياز به تسهيم نوع خاصي از دانش دارد را استخدام کنند . اينگونه افراد با قابليت جذب بالا ، تسهيم دانش مؤثرتري را تجربه خواهند کرد به دنبال آن قادرند تا از نگرش در جهت رفتار تسهيم دانش حمايت بيشتري کنند.

برخي از محققان نيز معتقدند که قابليت جذب سازمان از طريق فرآيند تسهيم دانش بهبود بخشيده مي شود . براي مثال واندن بوش و همکاران،معتقدند که قابليت هاي ارتباطي مانند تسهيم دانش ، قابليت جذب سازمان را بهبود مي بخشند . ويندينگ، معتقد است که کاهش فاصله ارتباطي بين فراهم کنندگان دانش و استفاده کنندگان دانش و ايجاد يک زبان مشترک و قابل درک در همه قسمت ها و بخش هاي سازمان عاملي مهم در جهت بهبود قابليت جذب دانش در سازمان مي باشد که اين امر مهم از طريق فرآيند تسهيم دانش محقق مي شود. از اين رو تسهيم دانش عامل مهمي درجهت بهبودقابليت جذب سازمان خواهدبود .

براساس مطالب ذکر شده در فوق مي توان گفت که بين قابليت جذب دانش و فرآيند تسهيم دانش ارتباط متقابل وجود دارد از يک سو قابليت جذب فردي عاملي مهم در جهت اثربخش بودن فرآيند تسهيم دانش است و از سوي ديگر فرآيند تسهيم دانش و قابليت هاي ارتباطي عاملي مهم در جهت اثربخش بودن قابليت جذب سازمان است .

رابطه تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي

توجه به فرآيند تسهيم دانش و قابليت جذب دانش در آموزش عالي و خصوصاً دانشگاه ها که مراکز مهمي در توليد و خلق دانش جديد مي باشند مي توان بسيار مهم تلقي شود و به دنبال آن بهبود کيفيت علمي دانشگاه را به شکل چشمگيري افزايش دهد . بهبود کيفيت علمي در دانشگاه ها موضوعي است که توجه بسياري از صاحب نظران را به اين حيطه جلب کرده است چرا که اين مراکز آموزشي با کليه مشاغل و سازمان هاي يک کشور در ارتباط است . از اين رو اگر مسئولان و رهبران دانشگاه ها راهکارها و استراتژي هايي ايجاد کنند که از طريق آن تمام افراد حاضر در دانشگاه علي الخصوص اساتيد و دانشجويان به تسهيم دانش با يکديگر پرداخته و هم چنين از قابليت جذب دانش در حيطه هاي تخصصي برخوردار شوند ، مي توان بهبود کيفيت علمي دانشگاه و تمام مؤلفه هاي آن را محقق نمود .

الگوي مفهومي پژوهش

بر اساس مباني نظري ارائه شده در زمينه تسهيم دانش ، قابليت جذب دانش و برنامه بهبود کيفيت علمي ، در اين پژوهش رابطه بين تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي مورد بررسي قرار مي گيرد. در اين پژوهش فرض شده که تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي ارتباط مستقيم دارند .

منبع

رجایی آذرخوارانی،عباس(1391)، رابطه تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي از ديدگاه اعضاي هيئت علمي  دانشگاه ها،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت اموزشی، دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي اصفهان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید