یافته­های مخالف

سلمون و بگوویک، تعداد و حجم سلول ها را در هسته های زانویی جانبی (LGN) در مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا بررسی کردند و دریافتند که هم تعداد و هم حجم سلول ها در هر دو لایه ی مگنوسلولار و پاروسلولار طبیعی هستند. این یافته ها فرضیه ارتباط بین نقص های مگنوسلولار و اسکیزوفرنیا را تأیید نمی کند.یافته های کری و دیگران ، در رابطه با حساسیت کاهش یافته پیشنهاد کردند که نقص مگنوسلولار ممکن است نتیجه ثانویه دارو باشد.

چن و دیگران ، دریافتند که آستانه ردیابی تباین دیداری برای گروه خویشاوندان درجه اول بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به طور آماری تفاوتی با آزمونی های  سالم ندارد. این یافته ممکن است نشان دهنده این باشد که حساسیت تباین کاهش یافته ناشی از دارو درمانی است.آداننل و دیگران ، هم چنین حساسیت تباین دیداری در افراد با اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را مطالعه کردند ؛ بیماران برای این اختلال دارو دریافت نمی کنند و دریافتند که این ها حساسیتی بسیار مشابه با افراد گروه کنترل دارند .

سازگار بامطالعات رنشو و همکارانش، برائوس ودیگران وبارک و دیگران، در مطالعه مارتینز و دیگران، دریافتند سطح وابسته اکسیژن خون، در قشر بینایی به طور کلی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به افراد گروه کنترل تفاوتی نداشت.

تکنولوژی بسامد دو برابر (FDT)

کلی ، پیدایش دو برابر یک محرک شبکه ای را وقتی در فاز متقابل حالت چشمک زن داشت، منتشر کرد ، در FDT، محرک شامل خطوط پهن و متناوب سیاه – سفید با بسامد فضایی پایین (25/0 دور / درجه) است که با بسامد زمانی بالا (حدود 25 هرتز) مکان این خطوط سیاه – سفید، به طور متناوب عوض می شود و حالت چشمک زن پیدا می کنند. در این وضعیت، فرد احساس می کند که تعداد این ستون های سیاه و سفید دو برابر شده است که به این پدیده، خطای حسی بسامد دو برابرمی گویند .در دهه ی 1990 این پدیده به زیر مجموعه ای از سلول های نوع M (مگنوسلولار) مرتبط شد که می توانست به طور انتخابی در بیماری گلوکوم آسیب ببیند و از آن پس پژوهش های بسیاری را متوجه خود کرد .مادیس و هنری، پیشنهاد کردند که FDT به طور انتخابی فعالیت یک زیر مجموعه از سلول ها در گذرگاه مگنوسلولار را ارزیابی می کند. این سلول ها، سلول های M که نماینده سلول های گانگلیون شبکه می باشند، این سلول ها درمراحل اولیه گلوکوم دچار آسیب می شوند. همچنین این سلول ها به حرکت وجنبش در میدان دید و به دید در نور کم حساس هستند.

در مراحل اول گلوکوم این سلول های M  هستند که تخریب می شوند. بنابراین می توان گفت سلول های M بیانگر دید محیطی هستند. دید محیطی با پریمتری بررسی می شود، که توانایی ارزیابی کمی نقاط مختلف میدان دید را ندارد بلکه از یک سری نقاط با شدت روشنی و اندازه معین برای تعیین آستانه حساسیت نقاط مختلف میدان دید و مرکز میدان دید استفاده می کند .با بررسی میدان دید می توان اختلالات دید محیطی و مسیر بینایی ؛ از چشم تا قشر پس سری را که به آن ها اسکوتوم ، می گویند از نظر محل، عمق و گسترش درگیری مسیر بینایی را می توان تشخیص داد .

منبع

خادمی محمود آباد،زینب(1390)، بررسي مسير مگنوسلولار مغز در افراد داراي ويژگي­هاي شخصيتي،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،واحدبین الملل دانشگاه شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید