« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »نظام ملی نوآوری
امروزه نوآوري و پيشرفت ملي، حاصل تعاملات پيچيده اجرا در توليد، توزيع و كاربرد انواع مختلف دانش است. عملكرد نوآورانه هر كشور تا حد زيادي به نحوه ارتباط و به كارگيري اين اجزا (به عنوان عناصر يك سيستم يكپارچه) بستگي دارد. دانشگاه به عنوان نهاد آموزشي و پژوهشي يكي از مهمترين و موثرترين بازيگران نظام ملي نوآوري هر كشوري محسوب مي شود كه تأثير بسزايي در عملكرد نوآورانه كشور دارد. دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي با آموزش مهارت هاي علمي و عملي به نيروي انساني علاوه بر تأمين نيروي كار كارآمد مورد نياز ساير بازيگران نظام، باعث انتشار دانش انباشت شده محققان و اساتيد دانشگاه مي شوند.
علاوه بر اين، دانشگاه ها فعاليت و كاركردهايي نيز در خصوص توليد و انتقال دانش دارند. نظام ملي نوآوري مفهومي است كه دامنه تحليل آن از تعداد معدودي نوآوري هاي محصول و فرايند در يك كشور خاص و در يك بازه زماني مشخص، وسيع تر و فراگيرتر است. نظام ملي نوآوري نه تنها مرحله نوآوري را در بر مي گيرد، بلكه تأكيد آن بر عوامل اصلي تعيين كننده و سازماندهي كننده يك فعاليت نوآورانه است. از اين رو، نظام ملي نوآوري، سراسر فرايند نوآوري در سطح ملي (هم فاز پيش از تجاري سازي و هم فاز انتشار) را شامل مي شود. نظام ملي نوآوري (NIS) بر اساس رويكرد سيستمي به نوآوري، چارچوبي را براي تسهيل و تقويت فرايند توليد، انتشار و به كارگيري دانش ارائه مي نمايد. نظام ملي نوآوري مجموعه اي از اجزا، بازيگران و روابط بين آنهاست كه در توليد، انتشار و استفاده از دانش با هم در تعامل هستند و در داخل مرزهاي يك كشور قرار دارند. شناخت نهادهاي در گير در فرايند نوآوري در سطح ملي و چگونگي تعاملات و ارتباطات آنها در جهت انجام سه هدف عمده؛ يعني: خلق، انتشار و بهره برداري از دانش، مهمترين مباحث مطرح شده در نظام ملي نوآوري مي باشند.
اساساً نظام ملي نوآوري عبارت است از سازمان ها و مؤسساتي كه در توسعه، انتشار و به كارگيري نوآوري در يك كشور، بر هم تأثير مي گذارند . اين تعريف كاملاً در راستاي تعريف ادكويست از نظام ملّي نوآوري است. از نظر او يك نظام نوآوري از عوامل مهم اقتصادي، اجتماعي، سياسي، سازماني و غيره تشكيل شده است كه بر توسعه، انتشار و بهره برداري از نوآوري مؤثر هستند. نظريه پردازان نظام ملي نوآوري براي شكل گيري كارآمد زنجيره خلق، نشر و به كارگيري دانش، وظايف و فعاليت هاي هر يك از اجزا و بازيگران نظام را تبيين و تعيين كرده اند. كاركردها و فعاليت هاي متعددي مانند سياستگذاري، پشتيباني و تأمين مالي، انجام تحقيقات، آموزش منابع انساني، كارآفريني و غيره از سوي محققان براي بازيگران فعّال در نظام ملّي نوآوري ارائه شده است. نيوزي نظام ملي نوآوري را مجموعه اي از شركت هاي خصوصي و دولتي (كوچك يا بزرگ)، دانشگاه ها و آژانس هاي دولتي در تعامل با هم مي داند كه به توليد علم و فن آوري در داخل مرزهاي ملي كمك مي كنند. تعليل ميان آن ها مي تواند به شكل فني، تجاري، قانوني، اجتماعي و مالي باشد. اما هدف از اين تعاملات، توسعه، نگهداري، تأمين مالي و تنظيم علم و تكنولوژي است. در نهايت مي توان گفت كه نظام ملي نوآوري ابزاري است براي درك و يادگيري اثر سازمان ها و مؤسسات بر فعاليت هاي نوآورانه كه ناشي از تعامل عوامل و بازيگران گوناگون و شرايط نهادي است . يكي از نكات مهم در نظام ملي نوآوري، محيط نوآوري جهاني است. همكاري هاي بين المللي، نقش مؤثرتري در شكل گيري نظام ملي نوآوري ايفا مي كنند. در كشور ايران، مشكلات متعدد در همكاري هاي بين المللي وجود دارد و مؤسسات پژوهشي / دانشگاهي ارتباط محدودي با كشورهاي توسعه يافته دارند. امروزه انتقال دانش، فراتر از انتقال فناوري صرف است و مي بايست سياست هاي نوآوري در داخل كشور، عاملان سيستم نوآوري را تشويق كند تا اين گونه همكاري ها شكل گيرد. البته بايستي توجه داشت كه برخي از موانع اين مسير، جنبه سياسي دارند و مي بايست در سطح كلان براي آن چاره انديشي شود.
منبع
بردبار، نجمه(1394)، بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی – یادگیری در دانشگاه شیراز، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه شیراز.
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید