رابطه با مقیاس خودکارآمدی کارآفرینانه

محققانی چون دی نابل مقیاس خودکارآمدی کارآفرینانه را که چن و همکاران تحقیقات خود بدست آورده بودند ، و پرکاربرد ترین مقیاس به حساب می آمد، مورد بازآفرینی قرار دادند. دی نابل و همکارانش اعتقاد داشتند که مقیاس چن به گونه ای بسیار جزئی بر مهارت‌های مدیریتی تأکید دارد؛ بنابراین آن‌ها مقیاس را با ترکیب عوامل مرتبط با کارآفرینان موفق مانند نوآوری و ریسک­پذیری توسعه دادند. دی نابل و همکاران مقیاسهای خودکارآمدی را اینگونه مطرح کردند: مهارتهای مدیریت خطر و عدم قطعیت، مهارتهای توسعه محصول و نوآوری، مهارتهای مدیریت شبکه و میان فردی، مهارت تشخیص فرصت، مهارت تخصیص منابع، مهارت توسعه محیط نوآورانه. همچنین آن‌ها این مقیاسها را توسعه داده و در مقاله مشترکی به بررسی آن‌ها پرداختند که در ادامه به آن اشاره می‌شود.آن‌ها مقیاسی که بر زمینه کارآفرینی تمرکز دارد اینگونه مطرح کردند: توسعه محصول جدید و فرصتهای بازار، ایجاد محیط نوآورانه، روابط با سرمایه‌گذاران،انطباق با چالش‌های غیر قابل انتظار و توسعه منابع انسانی وتبیین اهداف و شناسایی هدف اصلی.پس از آن ویلسون کیکول، و مارلینو مقیاس دی نابل و همکارانش را تعدیل نمودند و سعی کردند آن را برای جامعه افراد بالغ مناسب تر کنند. در نتیجه، آن‌ها به یک مقیاس 6 موردی دست یافتند که نوآوری، رهبری، و مدیریت مالی را که اجزای خودکارآمدی کارآفرینانه بودند، اندازه­گیری کنند.  با توجه به مقیاس­های چن و همکاران، دی­نابل و همکاران، و ویلسون و همکاران، به نظر می­رسد که توانایی یک فرد در ریسک­پذیری، مدیریت مالی، رهبری و نوآوری می­تواند بیانگر خودکارآمدی کارآفرینانه او باشد. چن و همکاران و دی­نابل و همکاران عوامل مرتبط با خودباوری کارآفرینانه را از طریق آزمایش تخمین­های یک فرد از مهارت­های خاص کسب­وکار تعیین کردند. محققان دیگر مسیر متفاوتی را اتخاذ نمودند.

منبع

رحمانی ، سارا (1391) ، بررسی تاثیر خود کارامدی کار آفرینانه بر تقویت قصد کارآفرینی دانشجویان دانشکده مدیرت و حساب د اری دانشکده علامه طباطبایی ، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت کار آفرینی ،دانشگاه علامه طباطبایی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید