درمان اختلالهاي اضطرابي در اواخر زندگي

سالمندان داروهاي ضد اضطرابي را دريافت كرده و مصرف مي‌كنند، به ويژه از بنزو ديازپينها ، بيشتر از ساير افراداستفاده مي‌كنند. همچنانكه هرسن، وان هزلت و گورزني ، توضيح مي‌دهند، اين واقعيت به خودي خود نشان مي‌دهد كه اختلالهاي اضطرابي مشكل عمده‌اي در اواخر زندگي است.

عوارض جانبي نامطلوب بنزويا زپينهايي كه براي سالمندان تجويز مي‌شوند شامل افزايش  ميزان گيجي و خطر افتادن، مشكلات تنفسي، بي قراري، وابستگي جسماني، سوء مصرف و دربرخي موارد توهم است . بلينرر ، پيشنهاد مي‌كند كه به دليل خطر وابستگي به بنزوديا زپينها و كاهش كارآمدي آنها در اثر عادت به دارو و تحمل دارويي در صورت تداوم تجويز اين داروها بايد كوتاه مدت باشد.

طبقه دارويي ديگري كه در درمان اختلال اضطراب تعميم يافته به كار رفته بوسپيرون،  است . از جمله موارد عدم استعمال اين دارو اين است كه در مورد بيماراني كه از ينزود يا زپينها استفاده مي‌كنند به جاي آن از بوسپرون استفاده نشود زيرا تاثير بسيار اندكي دارد. اين دارو در سالمندان تحمل دارويي اندكي ايجاد مي‌كند چه بسياري از بيماران در نخستين تجربه استفاده از اين دارو دچار تهوع مي‌شوند كه تا قبل از رسيدن به هرگونه اثر درماني به طول مي‌انجامد. تقريباً چهار تا شش هفته طول مي‌كشد تا اثرات درماني اين دارو آشكار شود.

شناخت درمانگري براي اضطراب اوخر زندگي

يكي از نخستين مطالعات در ارزشيابي اثر بخشي شناخت درمانگري خاص اختلالهاي اضطرابي اواخر زندگي توسط كينگ و باروكلاف، انجام شد كه نشان داد هفت بيمار از ده بيمار از روشهاي درمانگري روانشناختي بهره مند شده بودند.

روشهاي استاندارد درمان اختلال وحشتزدگي چنانچه توسط كلارک، مطرح شد مثل بازساخت دهي شناختي در ارتباط با سوء تفسيرهاي فاجعه آميز و رفتارهاي ايمن با اين گروه از بيماران مؤثر بوده است. بنابراين شناخت- رفتاردرمانگري به عنوان درمان جايگزين در مقايسه بادارودرمانگري مي‌تواند بسيار مناسب باشد.

منبع

برقی ایرانی،زیبا(1392)، اثر بخشی شناخت_رفتار درمانگری سالمندی(CBTO)بربهبود نشانه­های مرضی، همبسته­های شناختی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه پیام نور

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید