چه عواملی در بروز سندرم داون موثر هستند؟

پزشکان سندرم داون را پدیده ای ژنتیک می دانند. آنها تاکید می کنند که هیچ یک از رفتارهای والدین در دوره ی بارداری و قبل از آن نقشی در ایجاد این شرایط ندارد. قبل از آنکه داون پزشک انگلیسی، برای اولین بار ویژگی های داون را از یکدیگر جدا توصیف می کند، پژوهشگران نظریه های را در این باره ارائه کرده بودند. طی سال ها دانشمندان سندرم داون را به علل گوناگونی از قبیل اختلالات هورمونی، ویروس، مصرف الکل توسط والدین، کمبود ویتامین، مصرف داروهای قوی یا اشعه ایکس نسبت داده اند، اما هیچ یک از این عوامل به عنوان علت قطعی سندرم داون شناخته نشده اند .

در سال 1959، لوجون و همکاران، در شناسایی علل اصلی سندرم داون موفقیت جدیدی کسب کردند.

تحقیقات آنها نشان داده است که علت اصلی این اختلال وجود یک کروموزوم اضافی در یاخته های بدن است. این کشف بزرگ تا حد زیادی والدین را از عذاب وجدان رها ساخته است. پس از این تحقیقات دستاورد علمی دیگری پیدا نشده است که علت تقسیم یاخته ای ناقصی را که به سندرم داون منجر می شود، توضیح دهد و از این رو علت اصلی و درمان این اختلال همچنان به صورت یک راز باقی مانده است.

سن والدین تنها عامل شناخته شده ای است که احتمال ابتلا به سندرم داون را افزایش می دهد. بیشترین درصد این اختلال بعد از 35 سالگی مشاهده می شود. در این سن احتمال بروز سندرم داون 1 در 400 است. در 45 سالگی این میزان به 1 در 35 می رسد. حتی با در دست داشتن چنین ارقامی، 80 درصد کودکان با سندرم داون از مادرانی متولد می شوند که سن آنها زیر 35 سال است. در حال حاضر پژوهشگران در مورد ارتباط سن پدر و سندرم داون نیز تحقیق می کنند. طبق برآوردها 20 تا 30 درصد موارد به سن پدر مربوط می شود. بعضی از مطالعات بالا رفتن سن پدر را به این بیماری نسبت می دهند، زیرا درصدی از کودکان با سندرم داون متعلق به پدران بالای 50 سال بوده است .

منبع

عباسی،سعید(1395)، اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کیفیت زندگی مادران دارای فرزند سندرم داون،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی وآموزش کودکان استثنایی،دانشگاه علوم بهزیستی وتوانبخشی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید