ورزش و کيفيت زندگي

 مايرز،در مطالعه اي، اثر بخشي مداخله ي ورزشي را بر کيفيت زندگي 172 بيمار ديابتي سنجيد. در اين مطالعه سه نوع مداخله ورزش مقاومتي، هوازي و ترکيب اين دو به همراه گروه کنترل اجرا شد. نتايج حاکي از اثر بخشي هر سه نوع آموزش بر سلامت عمومي و کيفيت زندگي بيماران در مقايسه با گروه کنترل بود. همچنين نتايج نشان داد آموزش ترکيبي ورزش مقاومتي و هوازي اثر بخشي بيشتري در افزايش کيفيت زندگي اين بيماران دارد.

آگلاميس،در مطالعه اي يک مداخله ورزشي 12 جلسه اي را بر روي کيفيت زندگي زنان داراي آرتروز زانو سنجيد. شرکت کنندگان 34 زن 50 تا 69 ساله بودند که پرسشنامه کيفيت زندگي را تکميل کردند. نتايج حاکي از افزايش کيفيت زندگي در پس آزمون و پي گيري در گروه آزمايشي نسبت و گروه شاهد بود.در مطالعه اي که توسط تتلي و همکاران ، بر روي 13 آزمودني انجام شد، انجام تمرينات ورزشي در طي 8 تا 12 هفته علاوه بر تأثيرات جسمي باعث ايجاد احساس ايمني و احساساتي حاکي از خوب بودن شده بود.

الاسکي، يك الگوي ملي براي رضايت از زندگي ارائه، رابطه مثبت آ را با ورزش و فعاليت هاي بدني بدست آورد.مک اولي و همکاران، نشان دادند که فعاليت هاي ورزشي باعث بهبود کيفيت زندگي سالمندان مي شود. نتايج  مشابهي نيز در يافته هاي بکر و تنبام و ايگور و همکاران بدست آمد . چن و همکاران ، نيز در تحقيقي نشان دادند كه كيفيت زندگي مرتبط با تندرستي، با روش زندگي و  سلامت جسماني و بهداشت رواني مرتبط است. همين نتايج نيز در مورد تأثيرات مثبت اجتماعي بدست آمده است.

کيلواو، نشان داد کيفيت زندگي بيماران مبتلا به ايدز پس از يک دوره مداخله ي ورزشي افزايش چشم گيري پيدا مي کند.بارون و لينا، ارتباط بين سطوح پيشنهادي فعاليت بدني و كيفيت مربوط به سلامتي زندگي را بررسي کرد. در اين تحقيق، سطوح پيشنهادي فعاليت بدني با كيفيت مربوط به سلامتي در زندگي ارتباط داشت.مک ليستر، به بررسي نتايج حاصل از مقايسه ورزشكاران و غيرورزشكاران پرداخت و دريافت كه كيفيت زندگي افراد ورزشكار بسيار بهتر از افراد غيرورزشكار است. در تحقيقي، كيفيت زندگي يك گروه از 10 مليت مختلف دونده زن با كيفيت زندگي گروه غيرورزشكار مقايسه شد، نتايج نشان داد كه كيفيت زندگي ورزشكاران به طور چشمگيري بهتر از كيفيت زندگي غيرورزشكاران است.

سلطاني شال، به منظور تعيين اثربخشي ورزش بر سلامت عمومي، کيفيت خواب و کيفيت زندگي دانشجويا ن دانشگاه فردوسي مشهد پژوهشي نيمه تجربي مداخله­اي  بر روي تعداد 48 دانشجو انجام داد. بين گروه‌هاي آزمايش و شاهد قبل از مداخله تفاوت معني­داري در سلامت عمومي، کيفيت خواب و کيفيت زندگي مشاهده نشد. اما بعد از سه ماه مداخله، تفاوت بين گروه‌هاي آزمايش و شاهد در هرسه متغير از نظر آماري معني­دار بود.

شير سوار، به مقايسه تأثير بازتواني همراه با ورزش بر کيفيت زندگي و عزت نفس افراد معتاد در مقايسه با شيوه هاي معمول پرداخت .در اين تحقيق نيمه‌تجربي، از ميان مراجعه‌کنندگان به مرکز ترک اعتياد کنگره شصت، تعداد شصت بيمار به‌صورت تصادفي ساده انتخاب و به دو گروه تقسيم شدند. يافته‌ها نشان داد گروه‌ها در پيش‌آزمون به لحاظ کيفيت زندگي و عزت نفس با يکديگر تفاوت معناداري نداشتند، اما در پس‌آزمون گروه‌هاي داراي تمرين ورزشي به‌طور معناداري نسبت به گروه کنترل داراي کيفيت زندگي  و عزت نفس بهتري بودند. همچنين مشاهده شد که، هر دو گروه در پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون به‌طور معناداري به لحاظ کيفيت زندگي و عزت نفس بهبود يافته بودند.

ارتباط ابعاد شادکامي و کيفيت ورزش کردن دانش آموزان پسر دبيرستاني شهرشانديز در پژوهش احمدي، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد بين ورزش­کردن منظم و شادکامي به­طور کلي و خرده­آزمون­هاي عزت نفس، آرامش و کنترل به­طور جداگانه تفاوت معناداري وجود دارد. بين تعداد جلسات­ورزش در­هفته و شادکامي به­طور کلي و خرده آزمون کنترل به­طور­ جداگانه تفاوت معناداري وجود داشت. بين شدت جلسات فعاليت­ورزشي و شادکامي به­طور کلي و خرده­آزمون­هاي رضايت از زندگي، لذت بردن، عزت نفس و آرامش به طور جداگانه تفاوت معناداري  مشاهده شد . بين سابقه انجام فعاليت­ورزشي و شادکامي به طور کلي و همه خرده­آزمون­هاي آن به طور جداگانه تفاوت معناداري مشاهده نشد.

در پژوهشي ارتباط كيفيت زندگي با سطوح مختلف فعاليت افراد شركت كننده در ورزش همگاني شهر گرگان بررسي شد.  118 نفر از افراد فعال در محل ايستگاه هاي ورزش همگاني آزمودني هاي پژوهش راتشكيل دادند. يافته هاي پژوهش نشان داد بين كيفيت زندگي، بهزيستي بدني ، رضايت شغلي ، رفتار خلاق و مبتكرانه و رفتار نوع دوستانه با سطح فعاليت افراد شركت كننده در ورزش هاي همگاني ارتباط معناداري وجوددارد.

هاشمي، نشان داد سالمنداني که در برنامه مداخله ورزشي شرکت کردند پس از يک دوره هشت جلسه اي ورزش منظم نمرات بالايي را نسبت به گروه کنترل در کيفيت زندگي بدست آوردند.نيازي، ارتباط بين سلامت رواني و شادكامي زنان شركت كننده در ورزش همگاني را بررسي کرد. جامعه آماري اين تحقيق را زنان شركت كننده در ايستگاه هاي ورزش همگاني شهر رشت تشكيل مي دادند. با استفاده از نمونه گيري تصادفي دویست نفر از زنان شركت كننده در ورزش همگاني به عنوان نمونه آماري اين تحقيق انتخاب شدند. نتايج بيانگر ارتباط مثبت و معنادار شاخص هاي سلامت روان با شادکامي ذهني بود.

منبع

طاهر زاده،طیب(1393)، اثر بخشي ورزش بر میزان عزت نفس ، شادکامي و کيفيت زندگي جوانان ، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید