نقش بهورزان و مراقبت های بهداشتی

فلسفه اصلی مراقبت های اولیه بهداشتی را “توزیع عادلانه منابع بهداشتی” تشکیل می دهد. بنا به تعریف، این هدف بزرگ و انسانی وقتی تحقق یافته تلقی می گردد که وسیعترین و اولیه ترین نیازهای بهداشتی جامعه، تا جایی که ممکن است در محل کار و زندگی مردم، به سهولت قابل دسترسی باشد.

تأمین و ارتقاء سلامت فرد فرد جامعه هدفی است که از سالها پیش مدیران ارشد نظام سلامت در جهت نیل به ارائه خدمات در دورترین نقاط کشور طراحی شده است. این برنامه با بکارگیری افرادی به نام بهورز که منادیان بهتر زیستن در روستاها و در خط مقدم ارائه خدمات سلامت می باشند موجب افزایش امید به زندگی اقشار جامعه روستایی گردید.

تغییر نیازهای سلامت با توجه به تغییر رویکرد بیماریها و نیز افزایش آگاهی و تقاضای گیرندگان خدمات موجب شد تا در راستای تحقق عدالت اجتماعی که از اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است تحولی اساسی در نظام کشور رخ دهد، و بدیهی است ارتقاء سطح تحصیلات فراگیران بهورزی نیز می تواند باعث بهبود کیفیت ارائه خدمات گردد.

لذا در راستای تحقق اهداف نظام سلامت در کشور مراکز آموزش بهورزی با هدف بهره مند کردن خانه های بهداشت که اولین مراکز بهداشتی در مناطق روستایی است از بهورزان دارای مهارتهای کافی تأسیس گردید که این هدف از طریق آموزش و تربیت بهورزان قبل از استخدام و تدوین برنامه بازآموزی آنان تحقق می یابد.

از آنجاییکه ارائه دهندگان اصلی خدمات در تیم بهداشتی-درمانی کشور، بهورزان هستند و مسئولیت مستقیم ارائه خدمات اساسی بهداشت را به مردم جامعه به ویژه روستاییان بر عهده دارند، لذا باید تمایلات، نیازها، مسائل و مشکلات این گروه مورد توجه قرار گیرد.

منبع

پورآيين، رضا(1392)، رابطه سبك هاي مقابله با استرس و خودكارآمدي عمومي با رضايت شغلي، پایان‌نامه کارشناسی ارشد،روانشناسي عمومي، دانشگاه آزاد اسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید