نظریه انتشار نوآوری

انتشار نوآوري،  فرايندي است كه نوآوري از طريق كانال هاي ارتباطي خاص و طي يك دوره زماني به اعضاي يك نظام اجتماعي منتقل مي شود چهار عنصر اين تعريف عبارت است از نو آوري،  كانال ارتباطي،  زمان مورد نياز و نظام اجتماعي.  نوآوري مي تواند ايده،  شيوه يا شي تازه و بكري باشد يا اينكه تازه جلوه كند.  به خلاف اسم ظاهري نوآوري،  نيازي نيست كه نوآوري يك ايده بسيار تازه باشد،  بلكه كافي است كه ايده،  شيوه،  يا شي باشد كه از ديدگاه افرادي كه آن را مي پذيرند،  تازه و نو جلوه كند بنابراين در انتشار يك ايده جديد،  تازه جلو كردن  اغلب مهم تر از تازگي عيني است.  به عبارت ديگر،  نوآوري آن نيست كه هر چه را قديمي است،  دور بريزيم و هر چه را مدرن است بپذيريم.  بلكه بدين معناست كه آنچه را محكم و مثبت است،  چه قديمي و چه جديد،  در تركيبي پويا و خلاق قرار دهيم.  براي مثال،  استفاده از گچ هاي استوانه اي و رنگي به جاي گچ هاي مكعب – مستطيل و سفيد،  نوعي نوآوري است كه تازگي عيني چنداني ندارد اما توانسته در نگاه معلم و دانش آموز كاملاً تازه جلوه كند

عده اي،  نوآوري ها را به صورت دو تايي در مقابل هم قرار داده اند  بنيادي در مقابل فزاينده  نور آوري هاي بنيادي بديع،  پيشگام و تحول ساز هستند و نوآوري هاي فزاينده با ايجاد تغيير و توسعه در خدمات،  محصولات و فرايندهاي موجود بوجود مي آيند . محصول در مقابل فرايند: نوآوري هاي محصول بيانگر تغييراتي هستند كه در خود محصول يا خدمات نهايي ايجاد مي شود و نوآوري هاي فرآيند بيانگر تغييراتي هستند كه در شيوه توليد محصول يا خدمات ايجاد مي شود.

لازم به ذكر است كه بايد دو نوع دانش پايه را به نظام اجتماعي پذيرنده نوآوري منتقل كرد: 1) دانش آگاهي: اطلاع از وجود يك نوآوري و شناخت ويژگي هاي آن 2) دانش استفاده  : داشتن اطلاعات لازم براي بهره گيري مناسب از يك نوآوري. بنابراين دانش اطلاع را مي توان از طريق كانال رسانه هاي گروهي و دانش استفاده را از طريق شبكه هاي ميان فردي به پذيرندگان نوآوري منتقل كرد.  همچنين بايد توجه كرد كه دانش اطلاع به تنهايي قادر به ايجاد تغيير در نگرش و رفتار نيست.  بلكه بايد با دانش استفاده همراه باشد.

به طور كلي مي توان از نقطه شروع معرفي نوآوري تا نقطه پايان پذيرش و تثبيت آن پنج سطح را فرض كرد:

1-دانش: افراد در معرض نوآوري قرار مي گيرند و نسبت به ويژگي ها و چگونگي كاركرد آن اطلاع پيدا مي كنند.

2-ترغيب : افراد نسبت به نوآوري نگرش مطلوب يا نامطلوب پيدا مي كنند.

3-تصميم گيري: افراد در مورد رد يا قبول نوآوري تصميم مي گيرند.

4- به كار گيري: افرادي كه تصميم به قبول نوآوري گرفته اند،  بهره گيري از آن را به مرحله اجرا در مي آورند.

5-تأييد: افرادي كه نوآوري را پذيرفته اند به دنبال آن هستند كه با تأكيد بر سودمندي و مزيت نوآوري،  تصميم خود را توجيه كنند.  اما اگر بعد از مدتي درباره نقايص و ناكارآمدي نوآوري،  پيام هاي بسيار بشنوند امكان دارد كه از تصميم خود منصرف شوند نظريه انتشار نوآوري در واقع در پي پاسخ به اين سوال است كه ايده ها چگونه و تحت چه شرايطي مورد پذيرش قرار مي گيرند.

منبع

بردبار، نجمه(1394)، بررسی رابطه بین نوآوری دانشگاهی و گرایش دانشجویان به یادگیری مادام العمر با واسطه گری مهارت اعضای هیئت علمی در فرایند یاددهی – یادگیری در دانشگاه شیراز، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه شیراز.

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید