ملاک های تشخیص اختلال نقص توجه – بیش فعالی

 ویرایش چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ملاک‌های زیر را برای تشخیص اختلال نقص توجه ؛ بیش فعالی مطرح کرده است:

وجود هر یک از موارد 1 یا 2

شش یا بیش از شش مورد از  علائم بی توجهی زیر که حداقل به مدت 6 ماه (کمبود توجه) ادامه داشته و نامتناسب با سطح رشدی خود باشد.

نقص توجه:

  • اغلب قادر نیست به با دقت به جزئیات توجه کند و از روی بی دقتی در تکالیف درسی، یا فعالیت‌های دیگر مرتکب اشتباه می شود.
  • اغلب در حفظ توجه خود در انجام تکالیف یا فعالیت‌های مربوط به بازی مشکل دارد.
  • وقتی با او صحبت می‌شود اغلب به نظر می‌رسد که گوش نمی‌دهد.
  • اغلب به دستورات عمل نمی‌کند و قادر نیست تکالیف مدرسه یا کارهای روزانه یا وظایف شغلی خود را به اتمام برساند.
  • اغلب در سازماندهی تکالیف و فعالیت‌ها مشکل دارد.
  • اغلب از انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مستمر دارد اجتناب می‌کند و از آنها متنفر است یا میلی به انجام آنها ندارد.
  • اغلب اشیا لازم برای انجام تکالیف یا فعالیت ها را گم می‌کند.
  • اغلب با محرک‌های بیرونی حواس او به سادگی پرت می‌شود.

بیش فعالی:

شش یا بیش از شش مورد از علائم بیش فعالی – تکانشوری که حداقل به مدت شش ماه استمرار داشته است و نامتناسب با سطح رشدی است.

  • اغلب دست و پاهایش را پیچ و تاب می دهد یا در جایش آرام نمی‌گیرد.
  • اغلب در کلاس یا در موقعیت‌هایی که لازم است ببنشیند، جای خود را ترک می‌کند.
  • اغلب در موقعیت‌های نامناسب به این طرف و آن طرف می دود و یا بالا و پایین می‌پرد.
  • اغلب در بازی کردن یا انجام فعالیت‌های تفریحی آرام مشکل دارد.
  • اغلب در حال حرکت است یا آن گونه عمل می کند که گویی موتوری او را به حرکت وا می دارد.
  • اغلب پرحرفی می کند.

تکانشگری:

  • اغلب قبل از اینکه سؤالی که از او شده است تمام شود پاسخ می‌دهد.
  • اغلب نمی‌تواند منتظر نوبت بماند.
  • اغلب صحبت دیگران را قطع می‌کند یا مزاحم صحبت کردن آنها می‌شود.
  • شروع برخی از علائم فوق پیش از هفت سالگی است.
  • بروز این علائم حداقل در دو یا بیش از دو محیط مانند مدرسه، محل کار و منزل مشاهده می‌شود.
  • از نظر بالینی تخریب قابل ملاحظه‌ای در کارکرد اجتماعی، آموزش یا شغل ایجاد شده است.
  • علائم منحصراً در ضمن اختلال نافذ مربوط به رشد، اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات سایکوتیک، بروز نکرده و مربوط به اختلال روانی دیگر نیست.

منبع

علیشیری،آزاده(1392)، اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر روابط مادر- کودک،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی، دانشکده­ی علوم تربیتی و روانشناسی شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید

 

اگر مطلب را می پسندید لطفا آنرا به اشتراک بگذارید.

دیدگاهی بنویسید

0