مقایسه اعتماد و اطمینان

در واقع اعتماد یک واقعیت ذهنی است که نتیجه ی آن درعمل آشکار می شود واقعیتی است که براساس آن فرد به دیگری تکیه می کند ویا احتمالا سرمایه ی خود را بدون هیچ شک وگمانی در اختیار وی قرار می دهد . در حقیقت، اعتماد یکی از جنبه های مهم روابط انسانی است و زمینه ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه می باشد . اعتماد مشارکت را در زمینه های مختلف اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی سرعت بخشیده و تمایل افراد را برای همکاری با گروه­های مختلف جامعه افزایش می دهد . اعتماداز يك جنبه متضاد  اطمينان است و اين در حالي است كه اين دو واژه اغلب مترادف محسوب مي‌شوند. رابطه اطمينان و اعتماد، همچون رابطه واقعيت با اقدام است.

مثلاً وقتي اتومبيل خود را به كسي قرض مي‌دهم و او فقط به دليل اهمال كاري، آن را در زماني كه توافق كرده‌ايم بر نمي‌گرداند، اعتماد من اشتباه بوده است. در مقابل، وقتي اطمينان خود به كسب نتيجه مطلوب را از دست بدهم. اين مسئله را ناشي از بدشانسي، تصادف يا معيشت الهي مي‌دانم و خودرا مقصر نمي‌دانم. بنابراين مهم است كه به لحاظ تحليلي ميان اعتماد و اطمينان تمايز قائل شويم چون در اين صورت خواهيم توانست انديشه مغشوش و مبهم اعتماد به نهادها را كه اغلب مطرح مي‌شود كنار بگذاريم. نهادها ترتيباتي واقعي هستند كه به كساني كه با آنها درگير يا در سايه آنها زندگي مي‌كنند انگيزه و حق انتخاب مي‌دهند. بدين ترتيب، نهادها محدوديت‌هاي واقعي كنش‌اند كه مي‌توان به ماندگاري و اعتبار آنها اطمينان داشت ولي اعتماد، تنها درباره كنشگران و نحوة عمل و ايفاي نقش آنها مصداق دارد.

رهیافت ­های اعتماد اجتماعی

درادبیات جامعه شناختی مفهوم اعتماد هم به عنوان ویژگی افراد ویژگی ارتباطات اجتماعی وهم ویژگی سیستم اجتماعی با تاکید بر رفتار میتنی بر تعاملات وسرگیری های درسطح فردی مفهوم سازی شده است میستال، در  اولین رهیافت؛ بر احساسات و ارزش­های فردی تاکید دارد واعتماد به عنوان متغیر فردی و شخصیتی تلقی می شود، دراین برداشت روانشناختی ­-اجتماعی اعتماد خا ص مفهومی می یابد ودر ارتباط بسیار نزدیک با مفهیمی همانند: وفاداری، دگرخواهی، صداقت، دوستی قرار می گیرد. این رهیافت یک تئوری شخصیتی درمورد اعتماد را عنوان می نماید وبه زمینة اجتماعی توجهی ندارد. در دومین رهیافت؛ اعتماد بیشتر به عنوان یک ویژگی اجتماعی تلقی می شود و بنابراین؛ درکالبد نهاد جامعه قرار می گیرد، اعتماد دراین مفهوم به عنوان یک منبع اجتماعی تلقی می شود که دستیابی به اهداف سازمانی استفاده می شود . درسومین رهیافت؛ اعتماد به عنوان یک خبر جمعی با ارزش تلقی می شود که به وسیله تعاملات اعضا در جامعه پی گیری می شود .

منبع

حاتمی مازغی،محمدکریم(1392)،بررسی میزان اعتماد به مدیریت در بین آموزگاران مدارس ابتدایی ،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت آموزشی،دانشگاه آزاداسلامی هرمزگان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید