مفهوم تسهيم دانش

در عصر حاضر که دانش به يک منبع استراتژيک براي سازمان ها و جوامع تبديل شده است ، نياز به توسعه و اشراف بر روش هاي خلق ، تسهيم و به کارگيري آن حياتي گرديده است . در اين ميان ، سازمان هاي موفق آنهايي هستند که اهميت آن چيزهايي که مي دانند تشخيص مي دهند و در جهت کسب دانش در مورد چيزهايي که نمي دانند تلاش مي کنند .

سازمان ها ميزان زيادي از اطلاعات در مورد محيط اقتصادي ، توليدات ، خدمات ، فرآيندها ، تکنولوژي ها ، مصرف کنندگان ، مشتريان ، حمايت کنندگان و رقيبان دارند که مي توانند آنها را براي پيشرفت سازماني شان به کار گيرند اما با اين حال اطلاعاتي وجود دارد که در ذهن کارکنان است و به آساني قابل دسترسي نيست و اگر مکانيسمي براي کسب اين اطلاعات يافت نشود با خروج کارکنان از سازمان دانش آنان نيز با آنان از سازمان خارج مي گردد.

امروزه نيز در سازمان هاي مختلف ، مديران مشتاق به ايجاد سيستم هاي مديريت دانش در چارچوب سازمان ها با هدف بهره گيري از نتايج مفيد آن مي باشند . يکي از مهمترين و مشترک ترين فرآيندها در ساختارهاي مختلف معرفي شده براي مديريت دانش ، تسهيم دانش است و انگيزش افراد براي تسهيم دانش خود در سازمان ها ، يکي از مهمترين الويت هاي دست اندرکاران مديريت دانش در جهان مي باشد.

در مفهوم تسهيم دانش ، رفتار کارکنان و آنچه در ذهن آنان است مورد توجه قرار گرفته و به عنوان يک عامل تأثيرگذار در اجراي موفقيت آميز مديريت دانش محسوب مي شود.در مفهوم تسهيم دانش به اشتراک گذاشتن ارزش ها ، اطلاعات موجود و نگرش هاي کارشناسي نظام يافته که چارچوبي براي ارزشيابي و بهره گيري از تجربيات و اطلاعات جديد را فراهم مي کند نهفته است و از طريق برقراري تعامل ميان افراد ، ارتباط پيوسته و چهره به چهره در فعاليت ها و گفت و گوها حاصل شده و براي افراد اين فرصت را فراهم مي کند که از دانش موجود و نيازهاي آموزشي خود مطلع گردند. داونپورت و پروساک،تسهيم دانش را بعنوان فرآيندي تعريف کرده اند که شامل تبادل دانش بين افراد و گروه ها ميباشد.

تسهيم دانش توسط مک درمت، بدين صورت تشريح شده که وقتي گفته می شود فردي دانش خود را تسهيم مي کند،به اين معني است که آن فرد ، فرد ديگري را با استفاده از دانش ، بينش و افکار خود راهنمايي مي کند تا او را کمک کند که موقعيت خود را بهتر ببيند . به علاوه فردي که دانش خود را تسهيم مي کند ايده آل اين است که بايد از هدف دانش تسهيم شده و کاربرد آن و هم چنين از نيازها و شکاف هاي اطلاعاتي فرد گيرنده دانش مطلع باشد.

بر طبق گفته هانسن، تسهيم دانش شامل تبادل اطلاعات و تجربيات ارزشمند بين دو شخص يا بيشتر در تعاملات روزانه آنان مي باشد.از اين رو تسهيم دانش به تعاملات بين کارکنان مختلف مربوط مي شود .آرگوت و همکاران،معتقدند که تسهيم دانش فرآيندي است که از طريق آن يک  واحد (فرد ، گروه ، بخش ، قسمت ) بوسيله تجربيات واحد ديگر تحت تأثير قرار مي گيرد .

وانگ و همکاران، بيان مي کنند که: تسهيم دانش فرآيندي است که در آن افراد به صورت داوطلبانه دانش آشکار و پنهان خود را با کارکنان ديگر به شيوه هاي مختلف مانند نوشتاري ، گفتاري ، ابرازها و انتشار رسمي و غير رسمي به اشتراک مي گذارند.

تسهيم دانش همانند يادگيري سازماني به شدت بر تعاملات بين افراد در چارچوب يک سازمان تأکيد مي کند . تسهيم دانش فرآيندي است که در آن افراد قادرند تا دانش خود را به شکلي تبديل کنند تا توسط ديگران اين دانش درک ، جذب و بکار برده شود . تسهيم دانش به افراد کمک مي کند تا از يکديگر ياد بگيرند و از اين طريق به دانش مبناي سازمان کمک کنند.

پژوهشگران زيادي نشان داده اند يکي از عوامل مهمي که بر فرآيند تسهيم دانش بسيار تأثيرگذار مي باشد فرهنگ سازماني مي باشد.از اين رو آيپي، معتقد است براي انجام تسهيم دانش در سازمان به سه عنصر نياز است که عبارتند از : ماهيت دانش ، انگيزه براي تسهيم ، فرصت براي تسهيم . بر طبق گفته آيپي ،اين سه عنصر در تعامل با يکديگر مي توانند باعث ارتقاء يا بازداري تسهيم دانش در سازمان شوند.در حقيقت،اگر فرهنگ سازماني در هر يک از اين سه حيطه حمايت کننده نباشد،مي تواند باعث محدود کردن و تضعيف اثربخشي تسهيم دانش در سازمان شود.

منبع

رجایی آذرخوارانی،عباس(1391)، رابطه تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي از ديدگاه اعضاي هيئت علمي  دانشگاه ها،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت اموزشی، دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي اصفهان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید