مراحل خودکنترلی برای رسيدن به منبع کنترل درونی

مرحله اول: مرحله اول شامل ادارة رفتار دانش آموز یا دانشجو در کلاس از طريق معلم یا استاد است. معلم(استاد) با استفاده از روش های تقويت مثبت، محروم کردن، جريمه کردن، رهنمود دادن و حذف پاداش بعد از بهبودی رفتار و همچنين با استفاده از روش الگوسازی و تمرکز دانشجو بر رفتارهای مثبت و منفی همسالان، می توانند رفتارهای نامناسب دانشجویان را تغيير دهند .

مرحله دوم: برای رسيدن به مهارت خودکنترلی، انجام دادن مرحله دوم لازم است. اين مرحله مستلزم تغيير کنترل از شيوة مرحله يکم به خود دانشجو(دانش آموز) است. به عبارت ديگر، در اين مرحله به دانش آموز(دانشجو) ياد می دهيم که بر رفتار خود نظارت کند و با رفتار مناسب، مثل انجام دادن تکليف، به تقويت خود بپردازد. وجود مهارتهای خودکنترلی دانش آموزان يکی از مهمترين عوامل موفقيت آنها در جامعه است که منجر به سازگاری و تطابق فرد با محيط و اجتماع می شود و افراد را به ميزان لازم به استقلال و مسئوليت پذيری می رساند.

مرحلة سوم: آموزش شيوه های حل مسئله و آموزش خود تعليمی به دانش آموزان(دانشجویان) اصطلاح آموزش خودکنترلی، رفتار به اجرای رو ش های خودنظارتی، خودارزيابی ، و خودتقويتی اشاره دارد. منظور از خودنظارتی حفظ توجه فعال به رخداد افکار و رفتارهای هدفمند خاص است. خودارزيابی به قضاوت در مورد ميزان يا کيفيت رفتاری مربوط می شود که در مقابل برخی از ملاک ها يا استانداردهای موجود تغيير می کند.

خودتقويتی به اجرای تقويت توسط خود فرد، در صورتی که يک معيار خاص برای رفتار در دست باشد، اشاره دارد. شيو ه های آموزشی حل مسئله و آموزش خودتعليمی، از رو ش های مناسب برای خودکنترلی در داشجویان است.آموزش حل مسئله، شامل آموزش راهبردهای منظم به افراد برای حل مسئله است. آموزش خودتعليمی، شامل آموزش دانشجویان است تا بتوانند در مواجهه با مشکل، از طريق خودبيانی مسئله را برای خودشان حل کنند.

دانشجویان در اين روش ياد می گيرند که قبل از عمل فکر کنند و در مواقع مشکل آن را تشخيص دهند و را ه حل های متفاوتی را در نظر بگيرند؛ به عواقب کار فکر کنند. موانع را پيش بينی کنند و برای کنترل رفتارشان راهبرد لازم را به خدمت گيرند. بايد به آنها آموزش داد که يک راهبرد حل مسئلة پنج مرحله ای را از طريق آموزش خودتعليمی به خودشان بگويند.

پنج مرحله عبارت است از: