عوامل مؤثر بر رضایت شغلی کدامند ؟

اکثر محققان بر این امر توافق دارند که متغیرهای معینی وجود دارند که حین بررسی رضایت شغلی باید مورد توجه قرار بگیرند . تا کنون تحقیقات زیادی به بررسی عواملی پرداخته­ اند که می­تواند بر روی رضایت شغلی تأثیرگذار باشد. برخی از این عوامل جمعیت­شناختی و برخی از آنها سازمانی هستند. از عوامل جمعیت­ شناختی می­توان به سن، جنسیت، میزان علاقه، سابقه کار، میزان تحصیلات، و … اشاره­ کرد. از طرف دیگر، میزان حقوق و مزایا، تنوع شغلی، سرپرستی، ثبات شغلی، و … از دسته عوامل سازمانی به شمار می­آیند.

سن: سن افراد عاملی است که مکرراً به عنوان یکی از فاکتورهای تأثیرگذار بر رضایت شغلی مورد پژوهش قرار گرفته­ است. با این حال، رابطه این دو متغیر تا کنون به طور کامل درک نشده ­است. بعضی تحقیقات نشان داده ­اند که با افزایش سن میزان رضایت شغلی بیشتر می­شود، و برخی از آنها نیز به این نتیجه رسیده ­اند که با افزایش سن رضایت شغلی افراد کاهش می­یابد. در هر صورت، تحقیقاتی که به بررسی رابطه­ی این دو متغیر می­پردازند، هنوز در حال انجام هستند.

جنسیت: تحقیقاتی که تا کنون به بررسی ارتباط میان جنسیت و میزان رضایت شغلی مبادرت ورزیده­ اند، به نتایج متناقضی دست یافته­اند. ویت و نی نشان می­دهند که اختلاف چندانی در رابطه با جنسیت و میزان رضایت شغلی وجود ندارد، یا اگر وجود دارد مقدار آن بسیار کم است؛ کرامن-خان و هنسن به این نتیجه رسیده­اند که زنان بیشتر از مردان از شغل خود رضایت دارند؛ بلک و هولدن اظهار می­کنند که مردان از رضایت شغلی بیشتری نسبت به زنان در محیط کار برخورداند.

سابقه/تجربه کار: این مؤلفه نیز از عواملی است که می­تواند بر روی میزان رضایت شغلی تأثیرگذار باشد. برخی از محققان مانند باس و بارت  و کریس تأثیر این عامل را بسیار مهم ذکر کرده­ اند. بسیاری از تحقیقات در این زمینه به این نتیجه رسیده­ اند که هرچه سابقه کار افراد بیشتر باشد افراد رضایت بیشتری از شغل خود خواهند داشت. البته، تحقیقاتی نیز وجود دارند که عکس این دیدگاه را ابراز کرده ­اند. به طور کلی، سابقه کار تأثیراتی- چه مثبت یا منفی- بر رضایت شغلی و احساس یک فرد نسبت به کار خود دارد.

 میزان حقوق و پرداخت: بسیاری از محققان بر این مسئله تأکید دارند که رعایت انصاف و نظام پرداخت برابر می­تواند باعث رضایت شغلی شود. همچنین، اگر کارکنان بدانند که شرکت آنها یک روش منصفانه جهت پرداخت حقوق­ها به کارکنان خود دارد، از رضایت شغلی بالاتری برخوردار خواهند شد.به طور کلی، اکثر تحقیقات در این زمینه به این نتیجه رسیده­اند که میزان پرداخت عامل بسیار مهم و خوبی در رضایت شغلی کارکنان خواهد بود.از طرف دیگر، می­توان پژوهش­هایی را هم یافت که نتایج آنها به این امر اشاره دارد که میزان پرداختی­ها تأثیر مهمی در رضایت شغلی ندارد، به عقیده­ی این محققان میزان پرداختی­ها می­تواند بر روی جنبه پرداخت رضایت شغلی نقش داشته­باشد و تأثیر چندانی بر رضایت کلی کارکنان نخواهد داشت .

 تنوع/گوناگونی شغل: یکنواختی وظایف شغلی می­تواند به عنوان یک منبع خستگی در کارکنان تلقی شود. افرادی که شغل آنها از سطح بالاتری از تنوع و گوناگونی در سازمان برخوردار است، احتمالاً به میزان بیشتری از رضایت شغلی دست خواهند یافت.

 سرپرستی: زمانی که کارکنان دریابند که سرپرست آنها یک فرد لایق است، به آنها اهیمت می­دهند، و برای آنها احترام قائل است، رضایت شغلی در سطح بالاتری قرار می­گیرد. سرپرستانی که مهارت­ها، توانایی­ها، و قابلیت­های بیشتری در سطح کار از خود نشان می­دهند باعث می­شوند تا میزان رضایت شغلی کارکنان افزایش یابد و در نتیجه عملکرد و کاآمدی سازمان بهبود یابد.به طور کلی، موارد ذکرشده از مهم­ترین عوامل کلی تأثیرگذار بر رضایت شغلی کارکنان به شمار می­آیند. هرچند، عوامل دیگری هم وجود دارند که می­توانند بر این متغیر تأثیر بگذارند، عواملی از قبیل: باقی­ماندن در یک شغل و یک نقش، میزان رضایت از زندگی در کارکنان، میزان علاقه به شغل، و …

منبع

پدری ، نیلوفر (1393) ،ارزیابی ارتباط میان ابعاد رهبری معنوی و رضایت شغلی کارکنان شعب بانک پارسیان تهران ،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت دولتی ،دانشگاه آزاد اسلامی بندر انزلی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید