عوامل روانی-اجتماعی

گرچه در مطالعاتي اشاره شده است که اختلال بيش فعالي – کمبود توجه در ارتباط با استرس هاي فاميلي ومصائب رواني – اجتماعي مي باشد. اما معلوم نشده است که اين ناملايمات رواني – اجتماعي علت اختلال بيش فعالي – کمبود توجه باشد وبيشتر بنظر ميرسد که درارتباط با شدت علائم باشندمثلا” ديده شده که مادراني که کودکانشان همراه بااختلال بيش فعالي – کمبود توجه علائم همراه باافسردگي يااضطراب دارند.

علل اکتسابی اختلال بیش فعالی –کمبود توجه:

ارتباط مابين جراحات تروماتيک مغزي واختلال نقص توجه وبيش فعالي گزارش شده است . حدود 40 درصد از کودکاني که دچار جراحات تروماتيک شديد مغزي شده اند، علائمي از تحريک پذيري وبي توجهي را نشان داده بودند.اگرچه کريستين وهمکارانش گزارش کرده اند که کودکاني که پس از ضربه به سر مبتلا به اختلال بيش فعالي – کمبود توجه شده بودند . سطوح بالاتري از مشکلات را نيز از بيش داشتند،اين سؤال مطرح ميشود که کدام علت وکدام معلول مي باشد ؟

از طرفي اختلال بيش فعالي –کمبود توجه به خودي خود يک فاکتور خطر براي ضربه سر مي باشد. پس علل ژنتيک وجراحت به سر امکان دارد مستقل از هم نباشد.بهبودي ممکن است با زندگي نوجواني وبزرگسالي پربار، روابط بين فردي رضايتبخش و يادگارهاي معدودي از اختلال همراه باشد. ولي اکثر بيماران مبتلا بهبودي نسبي پيداکرده ومستعد رفتار ضد اجتماعي ، اختلال مصرف مواد واختلالات خلقي هستند. در کودکان مبتلايي که علائمشان تا دوره نوجواني دوام مي آورد، خطر ابتلاء بهاختلال سلوک بالاست. اکثر کودکان دچار برخي مشکلات اجتماعي هستند که ميزان بروز اختلال رواني همراه آنها بيشتر است و اين کودکان درزمينه رفتار در مدرسه وروابط همسالان واعضاي خانواده مشکلات بيشتري دارند .

ميزان شيوع براساس معيارهاي چهارمين تجديدنظر راهنماي تشخيصي و آماري متفاوت است همينطور براساس اين که نمونه گيري اپيدميولوژيک باشد ميزان شيوع در دخترها و پسرها متفاوت است . دخترها نشانه هاي تخريبي را کمتر و مشکلات توجه را بيشتر نشان ميدهند. پسرها رفتارهاي تخريبي وبرون سازي را بيشتر نشان ميدهندکه باعث ارجاع بيشتر هم ميشود. وضعيت اقتصادي – اجتماعي پايين ، جنس فرد وسن کم با ميزان شيوع بالاتر همراه است . در بچه هاي پيش دبستاني نوع بيش فعال شايع تراست.شيوع 2% در مجموعه هاي مراقبت اوليه تا 59 % در کلينيک هاي روانپزشکي کودک متغييراست ونشانه هاي بيش فعالي با بالا رفتن سن کم ميشوند.نوع مختلط دراواسط مدرسه ابتدايي ونوع بي توجه در بچه هاي راهنمايي ودبيرستان شايعتراست.60 % بچه ها ي مبتلا تا بزرگسالي نشانه هاي اختلال را خواهند داشت.

تغذيه

شکر و چاشني هاي غذا علائم بيماري را تشديد مي کنند. برخي محققين معتقدند که حساسيت هاي غذايي، مسموميت با فلزات سنگين، رژيم غذايي کم پروتئين، کمبود مواد معدني، اسيدهاي چرب ضروري، اختلالات تيروئيدي و کمبود ويتاين ها خصوصاً ويتامينهاي گروه Bازعوامل خطرايجاداختلال بيش فعالي هستند.گاهي پاره اي ازآسيب هاي ساختاري مغز ديده شده که علت آنها ميتواند هنگام بارداري،تولد،مسموميت ها ياآسيب ديدگيهاي ديگررخ داده باشد.صرفنظر از چگونگي وقوع اين آسيب ها،بنظر ميرسد مکانهايي مشخص در مغز آسيب ميبينند.

منبع

ویسه  تهرانی،نپتون(1393)،اثربخشی آموزش نوروفیدبک برروی کاهش نشانه ها وبهبود عملکرد اجرایی کودکان مبتلا به ADHD،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه پیام نور تهران

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید