سلامت روان

انسان موجودي پيچيده و داراي ابعاد مختلفي است كه حيات وي در اثر تعادل نسبي اين ابعاد هضم شده و دوام مي آورد. يكي از اين ابعاد، سلامت روان مي باشد. سلامت از نيازهاي اساسي انسان است كه در توسعه پايدار نقش حياتي دارد. از آنجا كه فرايند توليد نيروي انساني ناسالم و پريشان حال، بخشي از آفات سازماني است به همين دليل، هيچ پديده اي به اندازه سلامت روان، براي عوامل انسانی داراي اهميت نمی باشد. منظور از سلامت روان درجه اي از تعادل است كه فرد در مواجهه با مشكلات اجتماعي و سازگاري اجتماعي با محيط پيرامون خود، بين رفتارهاي خويش برقرار مي كند و رفتار منطقي از خود نشان مي دهد. نظام نامه ي سازمان بهداشت جهاني، سلامت روان را اينگونه تعريف مي كند «سلامت روان، حالت كامل آسايش و كا ميابي زيستي- رواني و اجتماعي است و صرف فقدان بيماري يا معلوليت نمي باشد».

سلامت از نيازهاي اساسي انسان است كه در توسعه پايدار نقش حياتي دارد.مفهوم سلامت روان شامل احساس دروني خوب بودن و اطمينان ازكارآمدي خود، اتكاء به خود، ظرفيت رقابت، وابستگي بين نسلي و خودشكوفايي توانايي هاي بالقوه فكري و هيجاني و غيره مي باشد.البته با در نظر گرفتن تفاوت هاي بين فرهنگ ها، ارائه تعريف جامع از سلامت روان غيرممكن می نماید. با وجود اين، بر سر اين امر اتفاق نظر وجود دارد كه سلامت روان چيزي فراتر از نبود اختلالات رواني است و آنچه مسلم است اين است كه حفظ سلامت روان نيز مانند سلامت جسم حائز اهميت است.

سلامت روان قابليت ارتباط موزون و هماهنگ با ديگران، تغيير و اصلاح محيط فردي و اجتماعي و حل تضادها و تمايلات شخصي به طور منطقي، عادلانه و مناسب می باشد و توان واكنش در برابر انواع گوناگون تجربيات زندگي به صورت انعطاف پذير و معني دار است. شخصي كه سلامت رواني دارد، مي تواند ضمن احساس رضايت از زندگي، با مشكلات، به طور منطقي برخورد نمايد. به عبارت ديگر، افراد داراي سلامت روان، قادرند در عين كسب فرديت، با محيط نيز انطباق يابند. سلامت رواني نقش مهمي در تضمين پويايي و كارآمدي هر جامعه ايفا مي كند.