خوش­بینی

محققان مطالعه بر روي خوش­بيني را به عنوان يك سازه روان شناختي درقرن بيستم آغاز كردندخوش­بيني معادل كلمه لاتين به معني بهترين است. تيگرخوش بيني را خلق يا نگرشي مي­داند كه با در نظر گرفتن انتظار فرد و اجتماع همراه است؛ يعني فرد آنچه مطلوب اجتماع است را نسبت به آنچه براي خود سودمند مي­داند در نظر مي­گيرد. با توجه به اين تعريف مي­توان استنباط كرد كه خوش­بيني مفهومي عيني يا واحد نيست و با مضامين آن مشخص مي­شود. زيرا در مورد هر فرد آنچه به عنوان خوش­بيني در نظر گرفته مي­شود به چيزهايي كه براي او مطلوب و خواستني است، بستگي دارد.خوش­بيني را توانايي بهتر نگريستن به دنيا و وقايعي كه در آن اتفاق مي­افتد و توانايي برخورد درست با واقعيات زندگي تعريف كرده­اند.خوش بيني با بهره­گيري از راهبردهاي كنار آمدن فعال ارتباط دارد. خوش بيني، نگرش­ها و گرايش­هاي مثبت برنامه­ريزي براي بهبود، جستجوي اطلاعات و بازسازي موقعيت­هاي بد بر حسب مثبت­ترين جنبه­هايشان را پيش بيني مي كند.تايلر خوش­بيني را روحيه يا نگرشي تعريف مي­كند كه با توقع درباره آينده اجتماعي يا مادي مرتبط است؛ آينده­اي كه فرد ارزيابي كننده، از نظر اجتماعي به دليل منافع يا لذتي كه برايش دارد، مطلوب تلقي مي­كند.

منبع

 زارعی،سمیه(1394)، ارائه مدل پیش بینی اشتیاق شغلی باتوجه به رهبری اصیل و سرمایه های روانشناختی دبیران تربیت بدنی شیراز،پایان نامه کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی ، دانشگاه پیام نور شیراز

                                                           از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید                      

اگر مطلب را می پسندید لطفا آنرا به اشتراک بگذارید.

دیدگاهی بنویسید

0