تعریف خشم

ارائه تعريف دقيق از پرخاشگري نيز دشوار و در زبان معمول اين اصطلاح به طرق مختلف به كار رفته است. اگر چه ساختار خشم مشتركاتي با پرخاشگري و خصومت دارد اما اين اصطلاحات با هم مترادف نيستند. دلوكيو و اليوري (2005) عنوان مي كنند خصومت به نگرش پرخاشگرانه اي اطلاق مي شود كه فرد را به سوي رفتارهاي پرخاشگرانه هدايت مي كند. در حالي كه پرخاشگري به رفتار قابل مشاهده و به قصد آسيب رساني اطلاق مي شود. در حقيقت خشم يك هيجان، خصومت، يك نگرش و پرخاشگري، يك رفتار است. به طور خلاصه مي توان گفت خصومت به عناصر شناختي يا بازخوردها نسبت داده مي شود و ممكن است مبناي افزايش خشم و پرخاشگري در افراد باشد. خشم به حالتي عاطفي يا هيجاني اطلاق مي شود كه از تهييج ملايم تا خشم وحشيانه يا عصبانيت گسترده است، و اغلب هنگامي متجلي مي گردد كه راه نيل به اهداف يا برآوردن نيازهاي افراد، سد مي شود. سرانجام پرخاشگري به منزله وارد آوردن آسيب آشكار يا رفتارهاي تنبيهي مستقيم به ساير افراد يا اشياء تعريف مي شود.

خشم، يكي از هيجان هاي پايه است كه بعد از ترس به طور تقريب بيشترين مطالعات را درحوزة هيجان ها به خود اختصاص داده است. فلاسفه و روان شناسان در مورد خشم تعاريف متعددي ارائه كرده اند. خشم در دائره المعارف روان شناسي و روان تحليلي اين گونه تعريف شده است: «خشم، يكي از هيجان هاي شديد انسان است كه از حس صيانت نفس ريشه گرفته و حالتي است كه در آن شخص به وضع تعرض درمي آيد و براي مقابله با عوامل تهديد آماده مي شود».  ارسطو خشم را تمايل شديد و آشكار فرد براي انتقام جويي در مقابل اهانتي كه به وي شده است، تعريف مي كند. سالیوان(1980) خشم را يكي از روش هاي حل اضطراب مي داند كه هدفش تخريب، انهدام يا عقب زدن منبع اضطراب است. والنتين(1941) مي گويد، خشم وقتي بروز مي كند كه مانعي در مقابل فعاليت ها و اهداف فرد به وجود آيد. لازاروس (1991) خشم را نتيجة يك اهانت تحقيرآميز عليه خود مي داند و اسپيلبرگر (1999) خشم را حالت هیجانی رواني- زيستي تعريف مي كند كه با تنش ماهيچه اي و برانگيختگي سيستم عصبي خودكار همراه است.

از تعاريف مذكور و تمام تعاريف خشم، مي توان به دو نتيجة كلي دست يافت؛ يكي اينكه عامل اصلي بروز خشم، تهديدها، ناكامي ها و موانعي است كه بر سر راه افراد قرار مي گيرد. سولومون (2000) مي گويد اگر موضوع ناكام كننده، اهانت آميز يا قابل اعتراضي وجود نداشته باشد، نمي توان احساس به وجود آمده را خشم ناميد، دوم اينكه هدف خشم اغلب دفاع، جنگ و تخريب است، به همين دليل آن را داغ ترين و خطرناك ترين هيجان دانسته اند.

منبع

ندایی، علی(1394)، مقایسه استعداد خستگی، نارسایی شناختی و خشم در بین دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی با لا و پایین در مقطع تحصیلی متوسطه در نیمسال تحصیلی 94-93 در شهر اردبیل ، پایان نامه کارشناسی ارشد روانشاسی تربیتی، دانشگاه ارومیه

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید