تعاریفی از کارآفرینی سازمانی

واژه كارآفريني سازماني را نخستين بار پينكات در سال 1978 ميلادي به كار برد. این واژه اکنون نزدیک به دو دهه به صورت خاص مورد توجه محققان قرار گرفته است. اگرچه تحقیقات زیادی در این زمینه انجام گرفته، ولی تعاریف موجود از این مفهوم هنوز بسیار مبهم و متفاوت است و محققان در این زمینه به یک تعریف یکسان و یا حتی یک عنوان واحد نرسیده­اند.. همچنین مدل­های بکارگرفته شده در این بخش از تنوع زیادی برخوردارند. اگرچه ممکن است بخشی از عناوین مذکور تنها اسم­گذاری مجدد مفهوم موجود باشد، اما همین امر زمینه را برای ظهور مدل­ها و تئوری­های جدید فراهم کرده است. به طور کلی دلایلی که باعث شده مفاهیم این بخش مبهم و مورد پذیرش عموم قرار نگیرد، عبارتند از:

1- عناوین متفاوت در تعریف این مفهوم: اگرچه بارت معتقد است برای رسیدن به یک تعریف جامع در کارآفرینی سازمانی، تعیین کردن آن ابعادی که کارآفرینی فردی را به کارآفرینی سازمانی تبدیل می کند، ضروری است؛ اما شارما و کریسمن  معتقدند که یکی از دلایل این عدم اتفاق نظر، عناوین مختلفی است که در تعریف این پدیده به کار گرفته می­شود؛ به طوری­که کارآفرینی سازمانی در مطالعات تجربی به شیوه­های مختلفی عملیاتی و نام­گذاری شده است. به طور مثال کریستینعناوین مختلفی همچون کارآفرینی سازمانی، کارآفرینی سازمانی داخلی، کارآفرینی درونی، مدیریت کارآفرینانه و کارآفرینی استراتژیک را که برای تشریح این مفهوم در مقالات مختلف استفاده شده است جمع­آوری کرد و مدعی شد که واژه “کارآفرینی سازمانی” بیشتر از سایر عناوین در تشریح کارآفرینی درون سازمان­ها، مورد توجه قرار گرفته است. همچنین کرنی و همکارانش عناوین به کار برده شده در مقالات را در تشریح این مفهوم، شامل سرمایه گذاری سازمانی، نوآورانه ایجاد استراتژی­های کارآفرینانهمعرفی کردند.

2- سازمان­هایی با اندازه و پیشینه متفاوت: کارآفرینی اگرچه  فرایندی است که می­تواند در همه سازمان­ها- با هر شکل و اندازه­ای- مفهوم­سازی شود، اما بعضی محققین معتقدند که کارآفرینی سازمانی در سازمان­هایی با اندازه و پیشینه متفاوت به شکل متفاوتی اجرا می­شود؛ لذا در تعریف و مدل­های بکارگرفته شده باید کارآفرینی سازمانی را در بخش­های مختلف تفکیک کرد. با توجه به تفاوت­های مذکور، نویسندگان از کارآفرینی سازمانی تعاریف بی­شماری ارائه کرده­اند که در زیر به بعضی از آن ها اشاره گردیده است:

• کریستین: کارآفرینی سازمانی ابتکار شرکت های از پیش تاسیس شده برای به کار گرفتن کارآفرینی است
• مایس: کارآفرینی سازمانی واژه ای است برای تشریح رفتارهای کارآفرینانه درون سازمان های موجود.
• زهرا: کارآفرینی سازمانی به فعالیت هایی اطلاق می شود که در سرتاسر آن تاکید شرکت بر نوآوری و تحمل ریسک است
• کرنی و همکاران: کارآفرینی سازمانی شامل معرفی محصولات و فرایندهای جدید، طراحی ساختارهای جدید سازمانی و فتح بازارهای جدید است. در شرکت­های موجود، کارآفرینی محدود به این مسائل نیست بلکه کارآفرینی همچنین به اصلاح دوره ای ساختارها و استراتژی ها که ممکن است منجر به تعریف مجدد بعضی قلمرو ها شود، نیاز دارد.هیچ یک از تعاریف فوق، تعریف مستقل، جامع و مورد پذیرش همگان نیست و اکثر این تعاریف بر نوآوری و توسعه محصول جدید تمرکز دارند. از آن­جا که در این پژوهش، کارآفرینی سازمانی در قالب سازمان­های کوچک و متوسط بررسی شده­، لذا در بخش بعد، این مفهوم در این حوزه مورد بررسی قرار گرفته است.

منبع

نیکومنش،علی(1394)،تاثیر گرایش کار آفرینان برمیزان صادرات باتوجه به نقش نوآموزی ویادگیری سازمانی استان تهران،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت  بارزگانی،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید