تصریح کننده های اختلال اضطراب اجتماعی

ترس شدید و غیر منطقی از مورد بررسی قرار گرفتن و یا انجام دادن کارهایی در مقابل افراد غریبه، اصلی ترین ویژگی نشان دهنده اختلال اضطراب اجتماعی می باشد. اختلال اضطراب اجتماعی در DSM-4-TR با عنوان هراس اجتماعی شناخته می شد. اصطلاح اختلال اضطراب اجتماعی در DSM-5به خاطر نافذتر بودن و مشکلات و اختلالهای بیشتری که نسبت به دیگر هراس ها،در فعالیت های بهنجار ایجاد می کرد،گذاشته شد.

افراد با نوع صرفا عملکردی از اختلال اضطراب اجتماعی، ترس های عملکردی دارند که اغلب به زندگی حرفه ایشان یا نقش هایی که نیاز به صحبت های جمعی مرتب دارد، آسیب می زند. ترس های عملکردی اغلب در محیط های تحصیلی، شغلی و دانشگاهی که نیاز به صحبت های جمعی مرتب دارد، آشکار شود. افراد با اختلال اضطرابی صرفا عملکردی ترس یا اجتناب از موقعیت های غیر عملکردی اجتماعی ندارند.

افراد با اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است به اندازه کافی جراتمند نباشند یا به شدت سلطه پذیر، کمتر اجتماعی باشند و کنترل بسیارزیادی بر مکالمات بین فردی دارند. آنها معمولا ژست بدنی سخت و خشکی به خود می گیرند و تماس های چشمی ناکافی دارند و اغلب با صدای کم صحبت می کنند. این افراد ممکن است خجالتزده یا منزوی باشند، و آنها ممکن است در مکالمات کمتر باز باشند و برای خودشان محدودیت های بسیاری را اعمال می کنند. آنها معمولا به دنبال شغلی هستند که کمتر نیاز به تعامل های اجتماعی داشته باشد، اگرچه این مورد تنها برای افراد بااختلال اضطراب اجتماعی صدق نمی کند. این افراد برای مدت طولانی در خانه زندگی می کنند. مردان ممکن است ازدواج کردن و تشکیل خانواده را به تاخیر بیندازند و زنان به جای تعاملات خارج از خانه، به خانه داری و مادر بودن خود را محدود می کنند. خود درمانی با مواد در این افراد معمول می باشد،بطور مثال قبل از رفتن به مهمانی الکل مصرف می کنند. اضطراب اجتماعی بین سالمندان ممکن است موجب تشدید علایم بیماری ای پزشکی شود. سرخ شدن چهره، برجسته ترین پاسخ جسمانی اختلال اضطراب اجتماعی می باشد.

 همه گیری اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یکی ازشایع ترین اختلال های روانی می باشد و همه گیری تمام عمر آن %12 و همه گیری 12 ماهه آن %7.1 است. مطالعه NCS-R نشان داده است که %12.1 از مردم اختلال اضطراب اجتماعی را در برخی از دوره های زندگی شان تجربه کرده اند. در این زمینه یابی اختلال اضطراب اجتماعی چهارمین اختلال شایع روانپزشکی، بعداز اختلال افسردگی، سوءمصرف الکل، و هراس خاص بوده است. اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در دوران نوجوانی آغاز می شود. یک مطالعه فرانسوی در بیماران سرپایی دچار اختلال اضطراب اجتماعی مشخص کرده است که میانگین سن شروع اختلال 15 سالگی می باشد و با %90 احتمال این بیماری قبل از 25 سالگی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.

میزان همه گیری با افزایش سن، کاهش می یابد. همه گیری 12 ماهه سالمندان بین2% تا5% بوده است. به طور کلی، در جمعیت عمومی، زنان میزان همه گیری بالاتری نسبت به مردان دارند و تفاوت های جنسیتی بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود. در نمونه های بالینی نسبت مردان و زنان تقریبا برابر و یا اندکی کمتر برای مردان می باشد ؛ بنابراین این گونه فرض می شود که نقش ها و انتظارات اجتماعی نقش مهمی را در توضیح برجسته بودن رفتارهای کمک طلبانه مراجعین مرد بازی می کند. همه گیری در ایلات متحده بین آمریکایی هندی ها بالاتر بوده است و در افراد آسیایی، لاتینی، آفریقایی آمریکایی و آفریقایی کارایبی پایین تر بوده است.

پیامدهای عملکردی اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی با افزایش میزان ترک تحصیل و کاهش بهزیستی، اشتغال، تولید، خلاقیت در محیط کار، وضعیت اقتصادی اجتماعی و کیفیت زندگی همراه است. این اختلال با تجرد، طلاق و فرزند نداشتن به ویژه در مردان مرتبط می باشد. افراد با اختلال اضطراب اجتماعی، به خاطر ترس اجتماعی شدیدشان، اغلب در محیط هایی پایین تر از استعدادهایشان کار می کنند. بسیاری از آنها ممکن است در کارهایی غیرپادش دهنده با تقاضاهای محدود اجتماعی کار می کنند .

 اختلال اضطراب اجتماعی همبودی بالایی با اختلال افسردگی اساسی را دارد، همبودی بالای این دو اختلال با هم افزایش خطر خودکشی را به همراه دارد. میزان بالای مصرف الکل و دارو در افراد مبتلا به این اختلال، احتمالا تمایل خود درمانی را برای کاهش اضطراب اجتماعی، در این افراد منعکس می کند . علایم اضطراب اجتماعی مرتبط با رضایت از زندگی پایین تر می باشد. اگرچه بسیاری از افراد با اختلال اضطراب اجتماعی به دنبال درمان نیستند، اما اغلب اختلال های دیگر را نیز با خود دارند. حدود %80-%70 از افراد با اختلال اضطراب احتماعی، معیارهایی برای تشخیص دیگر نیز دارند، و در بسیاری از مواقع اختلال اضطراب احتماعی با شروع زودرس شرایط همبود همراه می شود. در نمونه های جمعیت عمومی، تشخیص های دیگر به همراه اختلال اضطراب اجتماعی شامل هراس خاص، گذرهراسی، افسردگی اساسی، و سوءمصرف الکل می باشد.

در سالمندان، این اختلال ممکن است به وظایف مراقبت کنندگی و فعالیت های اجتماعی آسیب بزند. علی رغم آشفتگی و اختلال های بسیاری که همراه با اختلال اضطراب اجتماعی می باشد، در جوامع غربی تنها نیمی از افراد با این اختلال به دنبال درمان می روند. شاغل نبودن یکی از پیش بینی کننده های قوی برای تداوم این اختلال می باشد.

منبع

قلندری،فاطمه(1393)، بررسی شیوع اختلال های اضطرابی و عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن،پایان نامه کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی،دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی سمنان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید