تسهيم دانش در آموزش عالي

امروزه آموزش عالي يکي از ستون هاي اساسي توسعه انساني در سراسر گيتي است . در چارچوب يادگيري مادام العمر در زمان حاضر ، آموزش عالي نه تنها سطوح عالي مهارت ها را که براي هر بازار کاري ضروري است ، عرضه مي کند . بلکه آموزش هاي عملي و کارآموزي هاي ضروري را براي گروه هاي مختلفي از کارشناسان در حوزه هاي کاري شامل معلمان ، پزشکان ، مهندسان ، انديشمندان اجتماعي و غيره ارائه مي کند . با توجه به اينکه در يکي دو دهه اخير دانش بيش از هر زمان ديگري به يکي از عوامل اساسي توليد در اقتصاد جهاني مبدل شده است . در اين شرايط آموزش عالي و دانشگاه ها به يکي از پايگاه هاي توليد ، توزيع و به کار گيري دانش و هم چنين ايجاد قابليت هاي تکنيکي وحرفه اي تبديل شده اند.

اجراي تسهيم دانش در آموزش عالي و دانشگاه ها بسيار حائز اهميت است . در اين بين اعضاي هيئت علمي در دانشگاه ها ، يکي از مهمترين بخش ها و حوزه هاي يک مؤسسه آموزشي را تشکيل مي دهند زيرا آنان در توليد ، خلق و تغيير دانش بين افراد نقش مؤثري را ايفا مي کنند . بنابراين مفهوم تسهيم دانش و همکاري هرچه بيشتر بين اعضاي هيئت علمي در مؤسسات آموزش عالي اهميت ويژه اي دارد چرا که تمايل اين افراد به تسهيم دانش و شناسايي عواملي که مي توانند در اين امر تأثيرگذار باشند ، مي تواند مستقيماً در ايجاد ظرفيت هاي جديد و تغيير اهداف در حوزه دانش ، تأثيرگذار باشند،ولي با وجود اهميت ويژه تسهيم دانش در بين اعضاي هيئت علمي ، پژوهش هاي اندکي در زمينه تسهيم دانش در دانشگاه ها و آموزش عالي انجام شده است .

برطبق گفته اقبال و همکاران، فعاليت هاي دانشگاهي اساسي براي نوآوري محسوب مي گردند.کارکنان دانشي خصوصاً،اعضاي هيئت علمي دانشگاه ، بازيگران مهمي در جامعه دانش محسوب مي گردند.با اين وجود،اعضاي هيئت علمي بر تحقق اهداف شخصي خود بيش از اهداف سازماني شان تأکيد مي کنند . او معتقد است که در محيط دانشگاهي همانند سازمان صنعتي ، فرد گرايي عامل تضعيف کننده اي درجهت تمايل به تسهيم دانش ميباشد . بنابراين فرد گرايي و تمايل به جلوگيري از دخول ديگران در فعاليت ها ، با عث ناکارامدي و عدم اثربخشي مديريت دانش و مهمتر از آن تسهيم دانش در دانشگاه ها مي گردد .

برطبق گفته بوکلي و توئيت،معتقدند يکي از اهداف مؤسسات آموزش عالي ، آماده کردن دانشجويان براي ورود به بازار کار در نقش کارکنان ، مديران يا فراد کارآفرين مي باشد . آنان به شکل هاي مختلف به خصوص از طريق چاپ و انتشار مقاله به توليد دانش جديد مي پردازند،وجود تسهيم دانش در بين اعضاي هئيت علمي لازم است ولي کافي نيست بلکه لازم است تا علاوه بر تسهيم دانش در بين اساتيد ، دانشجويان هم به تسهيم دانش بپردازند . برطبق گفته وای و همکاران،تسهيم دانش بر انتشار يا تبادل دانش آشکار و ضمني ، ايده ها ، تجربيات و مهارت هاي يک دانشجو با دانشجوي ديگر يا با گروهي از دانشجويان دلالت دارد.نياز است تا دانشجويان يا گروهي از آنان ، از طريق روابط چهره به چهره با يکديگر تسهيم دانش داشته باشند .

منبع

رجایی آذرخوارانی،عباس(1391)، رابطه تسهيم دانش و قابليت جذب دانش با بهبود کيفيت علمي از ديدگاه اعضاي هيئت علمي  دانشگاه ها،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت اموزشی، دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي اصفهان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید