تاب آوری

هسته مركزي سازه تابآوري را اين پيش فرض تشكيل مي دهد كه فطرتي زيست شناختي براي رشد و كمال در هر انسان وجود دارد (براي نمونه طبيعت خود اصلاحگري ارگانيسم انساني) كه به طور طبيعي و در شرايط معين محيطي مي تواند آشكار شود. به باور ماستن هنگامي كه فاجعه از سر بگذرد و نياز هاي اوليه انساني تأمين گردد، آن گاه تابآوري به ظهور ميرسد. در نتيجه فرايند تاب آوري، اثرات ناگوار، اصلاح يا تعديل ميشوند و يا حتي ناپديد ميگردند .به طور كلي واژه تاب آوري به عوامل و فرايندهايي اطلاق ميشود كه خط سير رشدي را از خطر گرفتاري به رفتارهاي مشكلزا و آسيب روانشناختي محافظت كرده و علیرغم وجود شرايط ناگوار به پيامدهاي سازگارانه منتهي ميشود.البته تابآوري، تنها پايداري در برابر آسيب ها يا شرايط تهديد كننده نيست و حالتي انفعالي در رويارويي با شرايط خطرناك نميباشد، بلكه شركت فعال و سازنده در محيط پيراموني خود است .از اين رو، تابآوري جايگاه ويژهاي در حوضههاي روانشناسي تحول و بهداشت رواني يافته است. گارمزي و ماستن تاب آوري را “يك فرايند، توانايي، يا پيامد سازگاري موفقيت آميز با شرايط تهديد كننده” تعريف نمودهاند. به بيان ديگر تاب آوري، سازگاري مثبت در واكنش به شرايط ناگوار است.همچنين، زيمبرمن و ارونكومارتاب آوري را به عنوان توانايي بازگشت به حالت اوليه پس از دشواري يا آن عوامل و فرايندهايي كه مسير مخاطره به رفتار مشكل يا آسيبشناسي را قطع ميكند و بدان وسيله حتي در حضور شرايط چالش برانگيز و تهديد كننده به پيامدهاي سازگارانه منجر مي شود، توصيف ميكنند.از طرفي، ورنر و اسميت تابآوري را ساز و كار ذاتي خود اصلاحگري انسان ميدانند. افزون بر آن به باور ورنر تابآوري صرف نظر از خطرات تهديد كننده، عاملي بالقوه در همه افراد براي تغيير است . ازبه عبارت ديگر مي توان گفت تابآوري، توانمندي فرد در برقراري تعادل زيستي- رواني، در شرايط خطرناك است .به طور کلی مي توان گفت تاب آوري بيانگر ظرفيت افراد براي سالم ماندن و مقاومت و تحمل در شرايط سخت و پر خطر است كه فرد نه تنها بر آن شرايط فائق ميآيد، بلكه طي آن و با وجود آن قويتر نيز ميگردد.

منبع

زارعی،سمیه(1394)، ارائه مدل پیش بینی اشتیاق شغلی باتوجه به رهبری اصیل و سرمایه های روانشناختی دبیران تربیت بدنی شیراز،پایان نامه کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی ، دانشگاه پیام نور شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید