اهمیت آموزش زبان خارجی در پیش از دبستان

اهمیت آموزش زبان انگلیسی در پیش از دبستان به سرعت رو به افزایش است  .همزمان با سرعت فزاینده ی بازار فنآوری ، بطور ویژه بازار متوجه پیش از دبستان شده است ، دسترسی و استفاده از فنآوری برای کودکان بطور وسیع در حال گسترش است و هر روز متوجه سنین پائین تر می شود . کودکان کوچکتر در عصر جدیدی در حال بزرگ شدن هستند ، که در آن دامنه ی وسیعی از فنآوری ها در خانه و پیش از دبستان در حال بهره برداری می باشد . محققان بیان می کنند ،کودکان خردسال در جهانی با ساختار رسانه ای زندگی می کنند و تجربیاتشان از زبان خارجی متفاوت از نسل های قبلی است .

در یونان ، دولت از اوایل دهه ی 1990 راهبردی ملی برای یکپارچه سازی آموزش زبان انگلیسی در دوره ی پیش از دبستان درون آموزش و پرورش وضع کرد .در سطح دانشگاهی ، پژوهش های جدید  نشان می دهد که اکثر کودکستان های چین در آموزش زبان انگلیسی پیشرفت های زیادی داشته اند .نقش مربیان در آموزش زبان انگلیسی در برنامه های پیش از دبستان در تمام مطالعات بررسی شده ملموس است . نظرات و عقاید مربیان در پیش از دبستان ها ، همانطور که بیان شد بصورت جهانی ، از اهمیت حیاتی در بهره برداری از پتانسیل های آموزشی در سطح پیش از دبستان برخوردار است  .

درجه شایستگی مربی  و آموزش مؤثر  وی تأثیر مثبتی بر یکپارچه سازی موفقیت آمیز آموزش زبان خارجی در کلاس درس دارد .مطالعات در یونان مرجعی از  نظرات-اهداف و عقائد مربیان درباره ی آموزش زبان انگلیسی در سطح پیش از دبستان بوجود آورد . آنها دریافتند که مربیان پیش از دبستان عموماً عقائد مثبتی درباره ی آموزش زبان انگلیسی  در آموزش و پرورش پیش از دبستان دارند .نظرات و عقائد مربیان به شدت تحت تأثیر مجموعه ای از عوامل است مثلاً سنوات خدمت ، دانش و تجربه ی تدریس ،  اعتماد به توانائی خود ، آموزش ضمن خدمت .جیالاماس ، اشاره می کند که برنامه های آموزشی برای مربیان پیش از دبستان باید بسیار جلوتر از سیستمی شدن و توصیف جهت گیرانه محور انجام گیرد .

معرفی آموزش زبان خارجی در مؤسسات پیش از دبستان به ریشه های منطقی و عقلانی این قضیه مربوط می شود . آنهایی که از رشد استقبال می کنند ادعا می کنند که آغاز آموزش زبان خارجی هر چه زودتر باشد ، فراگیر را قادر می سازد تا به کارآیی بالاتری در زبان خارجی رسیده و آگاهی خود از زبان مادریش را نیز ارتقا دهد ( ترجیحاً قبل از هفت سالگی ) . مخالفان در مقابل معتقدند که تغییر در سیاست دولت ها دراین زمینه باعث آسیب رسیدن به یادگیری و تسلط بر زبان مادری کودک و در کل مهارت های شناختی او می شود  . بحث اصلی ما در این پژوهش ، ضرورت آموزش زبان ، بهترین سن برای آغاز آموزش زبان و روش تدریس مناسب برای آموزش زبان خارجی از دیدگاه متخصصان تربیتی ، کارشناسان آموزشی و مربیان پیش از دبستان است .

کودکان ، والدین ، مربیان ، کارشناسان و متخصصان تربیتی ، عوامل اصلی در تغییر سیاست های آموزشی پیرامون آموزش زبان خارجی هستند ، درست مانند تغییر در سایر سیاست های آموزشی ، نظرات این عوامل بسیار مهم است . پژوهش های جدید ، نظرات مربیان را به عنوان پیاده سازان سیاست های آموزشی بیان کرده اند . به همان میزان ، نظرات مدرسان مراکز تربیت مربی به عنوان متخصصان تربیتی که مربیان پیش از دبستان را آموزش می دهند نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است .

در مطالعه ای که بر روی 20 مربی زبان انگلیسی ، 34 مربی پیش از دبستان و 274 خانواده در ناحیه ی سیهان انجام شد ، آدانا و کوکوک ، دریافتند که اکثر اعضای نمونه ی پژوهش علاقمند به آموزش زبان خارجی در مقطع پیش از دبستان بودند . مربیان زبان انگلیسی معتقد بودند که آموزش زبان خارجی برای رشد زبان خارجی کودکان سودمند و ضروری است . آنها گفتند که برای تدریس از آهنگ ، بازی ، هنر ، و نمایش به عنوان تکنیک های اصلی تدریس بهره می برند و گزارش دادند که کودکان روحیه ی مثبتی برای یادگیری زبان انگلیسی از خود نشان داده و تلاش می کنند از زبان در خارج از کلاس نیز استفاده کنند . اکثر مربیان انگلیسی گزارش دادند که کودکان زبان مادری خودشان (ترکی) را با زبان انگلیسی قاطی نمی کنند . مربیان پیش از دبستان نیز بیانات مشابهی را برای آموزش زبان خارجی در پیش از دبستان عنوان کردند . 85 درصد مربیان گستره ای از دلائل را بیان کردند ، از عامل سن گرفته تا فرآیند اتحادیه اروپا . اکثراً اعتقاد بر این بود که آموزش زبان خارجی رشد زبانی ، ادراکی ، شناختی ، اجتماعی و عاطفی کودکان را توسعه می دهد . بیشترین پشتیبانی از آموزش زبان خارجی در پیش از دبستان از جانب خانواده ها (93%) بود که آموزش زبان خارجی در پیش از دبستان را ضروری می دانستند .

در مطالعه ای دیگر که آیتار و اُگرتیر، در منطقه ی کانکایای آنکارا انجام دادند ، نتایج مشابهی با نمونه ی بزرگتر بدست آمد . از 350 نفری که مصاحبه شدند ، 94% گفتند که آموزش زبان خارجی بر رشد شناختی و زبانی کودکان پیش از دبستان اثر مثبت دارد . هرچند که 66% تصدیق کردند که آموزش زبان خارجی عامل مهمی برای انتخاب یک مؤسسه ی پیش از دبستان برایشان نیست .  33% والدین گزارش دادند که زبان خارجی باید با تمام فعالیت های کودکان آمیخته شود . بطور مشابه ، اکثر قریب به اتفاق مربیان معتقد بودند که آموزش زبان خارجی در پیش از دبستان ضروری است زیرا کودکان در سنین پائین بهتر یاد می گیرند و در سال های بعد در مدرسه راحت تر خواهند بود . 57% مربیان معتقد بودند که سن مناسب برای آموزش زبان خارجی 6-5 سالگی است و بقیه سن 4-3 سالگی را مناسب می دانستند (35%) .کودکان مجهز به یادگیری چندین زبان هستند و یادگیری زبان دوم به رشد ذهنی آنها کمک می کند  .

در بررسی برنامه های دو زبانه ، بورنات و تلوویتز،  نتیجه گرفتند که نتایج عموماً در همه مثبت است : کودکانی دانش فرازبانی بهتری دارند که اثر مثبتی از زبان مادری شان داشته باشند و آنها در آموزش تک زبانی نسبت به همسالانشان در طولانی مدت ، عقب نیفتاده باشند . در مطالعه ی آنها در باب اثرات دوره های جدید معرفی شده ی زبان خارجه در برنامه ی درسی پیش از دبستان ، ایچمن و فُری ، دریافتند که آموزش زبان خارجه ، اثرات سودمند بالقوه ای دارد مثل آمادگی بیشتر برای کارهای مدرسه ای ادراکی ، فعالیت های خلاقانه ی بیشتر ، هوش عمومی بالاتر ، و دانش واژگانی برجسته تر . آموزش زبان خارجه ، همچنین کودکان پیش از دبستان را در آشنائی با فرهنگ ها و زبان ها و گسترش تمایلات مثبت بسوی زبان دوم توانا می سازد . برخی مطالعات پژوهشی  نتیجه گرفتند که تدریس زبان خارجه در کنار زبان مادری موجب سختی برای کودکان پیش از دبستان می شود .

ادبیات مرتبط نیز آنچه شرکت کنندگان درمورد نقطه ی شروع یادگیری زبان خارجه فکر می کردند ، تأئید می کند .کوتالک ، می گوید سال های پیش از دبستان ، سال های حیاتی هستند ، در طول این دوره و مخصوصاً سه سال اول زندگی ، پایه های تفکر ، زبان ، بینائی ، طرز رفتار ، استعداد و سایر ویژگی ها بنا نهاده می شود . نتیجتاً بیهوده کاری است اگر از توانائی طبیعی کودک برای یادگیری در طول سال های حیاتی زندگی اش ، زمانیکه یادگیری زبان دوم به راحتی زبان اول است ، استفاده نکنیم . مدت ها قبل از کوتالک ، بلوم ، بیان کرد که افراد نیمی از توانائی شان برای یادگیری را در سال های اولیه ی زندگی ، حدود یک سوم آن را تا سن هشت سالگی و یک پنجم باقی مانده را در ادامه ی زندگی گسترش می دهند . کودکان از طریق مناظر ، صداها ، مزه ، لمس ، بوئیدن ، و انجام دادن یاد می گیرند  . آنچه کودکان در طول این سال ها می آموزند ، پایه ی یادگیری آینده ی آنها را تشکیل می دهد . نیکولاس و لایت بون ، ادعا کردند که تحصیل زبان دوم باید در سه سالگی آغاز گردد و بعد از سن 7 سالگی تحصیل آموزش زبان باید بصورت آموزش بزرگسالان بررسی شود .

آنها همچنین از این ایده حمایت کردند که دوره ی 5 ساله ی بین سنین 2 تا 7 سالگی ، در رسیدن به منافع حداکثری ، حیاتی و مهم است ، دیر شروع کردن آموزش زبان خارجه  ، شانس یادگیری بهتر زبان را از کودک می گیرد . سیگرمک و اُزبک، در مطالعه شان دریافتند که کودکان ترکِ 6-4 ساله که زبان انگیسی را به عنوان زبان خارجه آموزش می دیدند ، به یادگیری زبان خارجه مشتاق تر بوده و از کلماتی که یادگرفته بودند در زندگی روزانه نیز استفاده می کردند ، ولی 4 ساله ها موفقیت کمتری نسبت به 5 و 6 ساله ها داشتند .

همزمان با رسیدن یادگیری زبان به سن 7 سالگی ، کلاً متفاوت از یادگیری در سنین بالاتر است ، مربیان زبان خارجه در مؤسسات پیش از دبستان باید به مهارت های ضروری مجهز بوده تا بتوانند آنها را به کودکان پیش از دبستان نشان دهند . مربیان زبان خارجه در پیش از دبستان باید با فعالیت های سنی مناسب آشنا بوده و داربست سازی مناسب برای تحصیل زبان و رشد ذهن شان انجام دهند  . زمانی که مربی از مهارت زبانی کافی برخوردار نیست ، می توان از نوارهای ضبطی بهره برداری کرد .

درایدن و وُس ، بحث می کنند که هر روش تدریس زبان خارجه برای کودکان پیش از دبستان باید شامل گفتگو با آنها از آغاز تدریس باشد . شعر ، آهنگ ، بازی ، و شمردن به زبان دوم یا سوم باید معرفی شود بطوریکه بتوانند گوش دهند ، ببینند ، تقلید و تمرین کنند . به کودکان اجازه دهیم از طریق نمایش خلاق مانند تقلید صدای قهرمانان مردمی یاد بگیرند ، زیرا این کار در یادگیری زبان خارجه بدون تأثیر منفی بر هویتشان کمک می کند .

منبع

بزی،محمدامین(1394)، نظرات متخصصان تربیتی ، کارشناسان آموزشی و معلمان پیش دبستانی درباره ی آموزش زبان انگلیسی و عربی، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی وعلوم تربیتی،دانشگاه علامه طباطبایی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید