ارتباط جمعی یا عمومی

ارتباط جمعی، نوعی از ارتباط است که براساس آن فرد با تعداد کثیری از انسانها ی دیگر ارتباط برقرار می کند. این نوع ارتباط فراگرد تفهیم و تفاهم و تسهیم معنی با شمارکثیری از انسانهای دیگراست. امروزه به این ارتباط توجه زیادی مبذول می شود و دست اندرکاران سیاست، تجارت و غیره کم و بیش، بیشترین تلاش خود را در جهت بهبود آن مبذول داشته وخود را ملزم و مکلّف به شناخت بهتر آن و فراگیری نکات ظریف آن می دانند. این ارتباط ویژگیهای خود را دارد و بیشتر ازطریق، رسمیت، ساختار و برنامه ریزی خود قابل تشخیص است. فردی سخن می گوید دیگران گوش می دهند. هر انسانی به اقتضای شرایط  وتجارب و وضعیت خود، در سخنرانی های زیادی به عنوان مستمع شرکت داشته است؛ به عنوان دانشجو درکلاس درس، به  عنوان شرکت کننده دریک گنگره علمی ویاهنری، به عنوان مستمع دریک سخنرانی مذهبی وغیره گاه ممکن است به عنوان سخنور یاسخنران  درفراگرد ارتباطی شرکت داشته باد .این نقش به طرق مختلف شکل می گیرد. مانند استاد یا معلم سخنران مذهبی وغیره .ارتباط جمعی  یاعمومی در اکثر موارد فبراساس هدف اطلاعاتی و یا اقناع یا متقاعد سازی طرح ریزی می شود وشکل می گیرد، ولی علاوه بر اینها ممکن است هدف آن ، مشغول کردن و یا ایجاد وضعیت تفریحی برای دیگران باشد، یا آنکه به معرفی و خوش آمد گویی ویا موارد دیگر که مرتبط باجمع زیادی از انسانهاست باشد.

ارتباطات خود یک فراگرد یاجریان  مداوم است

مفهوم فراگردی بودن ارتباطات خود مبیّن این نکته است که ارتباطات پدیده ای پویا ومبتنی بر تغییرات یادگرگونیها است. همه چیز در گذرقابل تغییر است .همان طور که بعداً نیز خواهد آمد تمام اجزاء فراگرد ارتباطی در تغییراند وهیچ کدام به عنوان جزیی ثابت وغیر قابل دگر گونی دیده نمی شوند. شاید سخن هراکلیتوس، فیلسوف نامدار عهد باستان دراین مقوله سخن بجای باشد که گفته است :شما نمی توانید ازیک رودخانه دوباره عبور کنید وشاید این فکر بسیار قابل تعمق ترباشدکه بگوییم : شما نمی توانید ازیک رودخانه بخصوص حتی یک بار عبور کنید. چراکه در فاصله تفکر وعمل هم رودخانه تغییر کرده است وهم شما. حتی برای یکبار شما که خود تغییرپذیرید ودیگرشما فعلی نیستید ورودخانه که خود در گذر است ودیگررودخانه فعلی نیست نمی توانیدازرودخانه ای موردنظر است عبور کنید. این مفهوم بیان کننده تغییر مداوم است.

برای تجزیه وتحلیل یک فراگرد، لازم است که آن رامتوقف کردواجزاء کوچک تر تجزیه کرد، درحالی که یک فراگرد، همان طور اشاره شد در گذر است و توقفی برآن متصور نیست و این مشکل اساسی در تجزیه وتحلیل یک فراگردوجود دارد .برای تجزیه وتحلیل یک فراگردتنهاراهی که وجوددارداین است که اول رابطه بین اجزای آن رامشخص کرده، سپس تاثیر وتاثر متقابل آنهادرنظر گرفته شود. اغلب تصور ما ازجهان آنچه در اوست، این است که ساکن است و هنگامی فعال می شود که در محرکی آن را به حرکت درآورد. از این رو، تحرک و عمل فراگردی عموماً کمتر در نگرش ما نسبت به جهان در نظر گرفته می شود و این خود باعث آن می شود که وقتی ما در مورد یک مفهوم فراگردی می اندیشیم، می باید مفاهیم و اصطلاحات ساکن را به کار گیریم. نتیجه روشن این نگرش آن است که در هنگام بررسی یک فراگرد، اندکی درنگ فراگرد را از حالی به حال دیگر متحول کرده دوکار بررسی را بسیار دشوار وحتی غیر ممکن می سازد.

این اعتقاد فراگردی بودن ارتباطات آن رابه گونه ای طرح می کند که ارتباط غیر قابل برگشت ویک شرایط ارتباطی تکرار ناپذیراست.همواره یک پدیده ارتباطی از شرایط حاکم بر خودبرمی خیزدوبرپدیده ارتباطی بعدی تاثیر گذارد. در این راستا، برخی از صاحب نظران ارتباطات، ارتباطات را پدیده ای تکاملی می دانند که به گونه فراگردی از افراد و نظام اجتماعی که درآن زیست می کنند، نشات گرفته وخود به نوبه خود بر آنها تاثیر می گذارد ازاین طریق این جریان یا فراگرد، انسان ها و نظام های اجتماعی تکامل می یابند، تغییر می پذیرند، خود را با شرایط منطبق می کنند، جایگزین می وند، رشد می کنند، با کهنگی ازمیدان به درمی روند و نهایتاً خاموش می شوند.

منبع

کشتکار،رسول(1392)، نقش تعامل برون سازمانی روسای کلانتری در پیشگیری از جرائم ،پایان نامه کارشناسی ارشد،علوم انتظامی، دانشکده فرماندهی وستاد مجتمع تحصیلات تکمیلی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید