آرامسازي (آموزش تن آرامي كوتاه ) چیست ؟

ولپي نوعي آموزش تن آرامي كوتاه را براي استفاده در حساسيت زدايي منظم تهيه و تدوين كرد . در اين روش ، از طريق انقباض شديد ، آگاهي مراجع را به تك تك گروه هاي عضلاني او جلب مي كنند و سپس به او   مي آموزند تا به شيوه اي مشابه با روش جاكوبسون ، آنها را به صورتي تدريجي و پيشرونده ، از انقباض خارج سازد . معمولاً آموزش به چنين ترتيبي انجام مي گيرد : بازوها ، چهره ، فك ، زبان ، گردن ، شانه ها ، تنه و اندام هاي پائيني . در برخي موارد ، بر تن آرامي عضلات بيروني چشم تأكيد مي شود . به اين دليل كه اين عضلات از توان هيجاني غير معمولي برخوردارند . در اين برنامه آموزشي ، تغييرات عمده اي داده شده است . برخي درمانگران ، از به كاربردن دستورات ضبط شده طرفداري كرده اند ، اما اين تمهيدات در صورتي مفيد واقع مي شود كه آزمودني از پيش ، به صورت شخصي آموزش ديده باشد . توانايي تن آرامي در جهت كاهش فشار خون كه اولين بار توسط جاكوبسون مطرح شد ، امروزه مورد تأكيد بسيار قرار گرفته است .

تن آرامي در پي نشانه : « تن آرامي در پي نشانه عبارتست از مجموعه اي از چند شيوه يادگيري مهارت در مهار اضطراب كه هدف آن ، اين است كه مراجعان بياموزند در پاسخ به علامت مشخصي كه خود آنرا ايجاد مي كنند ، اضطراب خفيف خود را به وسيله تن آرامي مهار كنند » .در اين نوع آرامش ، زمان لازم براي آرامش باز هم كمتر مي شود . بدين منظور ، جريان تنفس ، مورد تمركز قرار مي گيرد و نوعي شرطي سازي بين « بيآرام » كه از طرف خود فرد بازگو مي شود و افزايش در احساس آرامش ، ايجاد مي شود . جلسه با آرامش بدون تنش ، آغاز مي شود ( بدون آن كه با دستور عمل مفصل درمانگر همراه باشد) و هروقت كه حالت ارضاكننده آرامش ايجاد شد ، علامت داده مي شود . آن گاه درمانگر ، دستورالعمل زير را مي دهد . اين دستور العمل ، با الگوي تنفسي بيمار در ارتباط قرار مي گيرد . درست پيش از دم ، درمانگرمي گويد: « نفس بكشيد » و درست پيش از بازدم ، درمانگر مي گويد : « راحت باشيد » . اين ترتيب ، پنج بار تكرار مي شود و آنگاه از بيمار خواسته مي شود كه خود اين توالي را بدون استفاده از دستور العمل كلامي ، انجام دهد . پس از يك دقيقه ديگر ، درمانگر دو مرتبه و چند بار مي گويد : « نفس بكشيد … راحت باشيد » و بعد مراجع دوباره خود به تنهايي ، اين كار را براي چند دقيقه ادامه مي دهد . معمولاً آرامش از طريق نشانه ها در هر جلسه ، دوبار تمرين مي شود.نوعاً ، آموزش تن آرامي در پي نشانه طي حدود شش جلسه دو قسمتي انجام مي گيرد كه اين دو قسمت اساساً مشابهند . در مرحله آغازين هر جلسه ، 20 تا 30 دقيقه تنها به آموزش تن آرامي اختصاص مي يابد ، اين كار معمولاً با تن آرامي « پيشرونده » از نوع 16 گروه عضلاني انجام مي شود ، اما از ديگر روش هاي تن آرامي نيز استفاده  مي شود . در طول مرحله دوم هر جلسه ، آموزش پيوند نشانه انجام مي شود ، اما از ديگر روش هاي تن آرامي نيز استفاده مي شود . در طول مرحله دوم هر جلسه ، آموزش پيوند نشانه انجام مي شود ، بدون آنكه هيچ نوع گسستگي در روش كار ايجاد شود ، به مراجع كه در حال آرامش قرار دارد ، آموزش مي دهند كه چندين بار حالت تن آرامي عضلاني خود را با كلمه اي كه نقش نشانه اي مخصوص را ايفا مي كند ، از قبيل « آرام » يا « كنترل » پيوند دهد . آموزش پيوند نشانه به اين صورت آغاز مي شود كه از مراجع مي خواهند تا توجه خود را بر تنفس آرامي كه در اثر تن آرامي در او ايجاد شده است ، متمركز سازد . به فاصله اي اندك به مراجع آموزش مي دهند تا همراه با هر دم و بازدم خود ، كلمه « آرام » را كه نقش نشانه را دارد ، در ذهن خود تكرار كند . سپس درمانگر كلمه «آرام » را همراه با پنجمين بازدم مراجع به زبان مي آورد و مي گويد « ادامه بده » و در 15 بازدم بعدي مراجع ، بدون بيان كلمه ارام در كنار او مي نشيند . بعد از اولين مجموعه از 20 بار جفت كردن تن آرامي با كلمه نشانه ، از مراجع مي خواهند تا از اين كار « دست بردارد » و توجه خود را بر آرامش عضلاني خود متمركز سازد . پس از يك دقيقه مكث ، مجدداً دومين مجموعه 20 تايي جفت كردن تن آرامي با نشانه انجام مي گيرد . طي اين دومين مجموعه نيز ، درمانگر كلمه نشانه را همزمان با 5 بازدم اول براي مراجع بيان مي كند . پس از جلسه اول ، مراجع آموزش مي بيند تا در شامگاه هر روز ، تن آرامي و پيوند نشانه را به مدت 30 دقيقه يا بيشتر تمرين كند . بعد از جلسه دوم يا چهارم ، مراجع را ترغيب مي كنند تا تن آرامي پيوند يافته با نشانه را در پاسخ به اضطراب حقيقي تمرين كند . در جلسات بعد با مراجع در مورد موفقيت ها يا شكست هاي او در طول اين تمرين ها ، مصاحبه حمايتي انجام مي دهند . بعد از آخرين جلسه درماني ، مراجع آموزش مي بيند تا به محض مشاهده نخستين علامت حاكي از تنش يا اضطراب ، از تن آرامي كه در پي نشانه شخصي خود او ايجاد مي شود ، بهره گيرد . بيش از 12 مطالعه موردي ، از كاربرد موفقيت آميز تن آرامي در پي نشانه خبر داده اند . گزارش هاي متعدد درباره آزمايش هاي تك گروهي و چند گروهي ، نيز اين موفقيت را تأييد كرده اند . در اين مطالعات به طور معمول ، درمان 5 تا 7 هفته طول كشيده است و در حوالي پايان اين جلسات ، آثار درماني مشاهده شده است. سيماي جالب اين مرحله از آموزش ، اين است كه مراجعان بلااستثنا زمان لازم براي رسيدن به آرامش را بيش از حد برآورد مي كنند . به همين سبب مفيد خواهد بود اگر درمانگر از مراجع بخواهد كه زمان لازم را حدس بزند و بعد درباره بهبود وضع ، به او پسخوراند بدهد . اين جا نيز مانند دو مرحله قبلي ، تكليف خانگي داده مي شود . اين تمرين دوبار در روز انجام مي پذيرد و زمان لازم براي رسيدن به آرامش و ميزان آن درهر تمرين، يادداشتميشود . همچنين 1 تا 2 هفته ديگر تمرين لازم است تا مرحله ديگر ، آغاز شود.

منبع

وفاییان ،معصومه (1393) ،مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و آرام سازی عضلانی در کاهش اضطراب ،پایان نامه کارشناسی ارشد ،دانشگاه علو تحقیقات کرمانشاه

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید