ویژگی محوری مسؤولیت­پذیری اجتماعی سازمان کدامند ؟

 تقوی و حقیقی، طبق تعاریف مطرح شده برای مسؤولیت اجتماعی سازمانها شش ویژگی محوری برای آن بیان کرده­اند که در زیر به آنها اشاره می­کنیم:

 داوطلبانه بودن:بسیاری از تعریف های موجود از مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان، این مفهوم را به طور نوعی، مرتبط با فعالیت های داوطلبانه می انگارند که از فعالیت های مقررشده بر پایه قانون فراتر می روند .بسیاری از سازمان ها که بنا به عادت به مسؤولیت­هایی فراتر از حداقل قانونی توجه داشته اند، به واقع گسترش ابتکارهای مسؤولیت­پذیری اجتماعی سازمان بر طبق مقرراتی که خود صنایع وضع کرده­اند را، روشی برای پیشبرد مقرراتی که با هنجارهای اخلاق اجتماعی منطبق باشند به حساب می آورند. منتقدان مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  عنصر اختیار– باوری را عیب اصلی مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان می­شناسند، وچنین استدلال می­کنند که در واقع پاسخگویی به حکم قانون باید در مرکز توجه قرار گیرد.

درونی سازی یا مدیریت عامل بیرونی: عوامل بیرونی شامل آن دسته از عوارض جانبی مثبت و منفی رفتارهای اقتصادی شرکت می شود که در فرایند تصمیم گیری به حساب نمی آیند و در تعیین قیمت بازاری محصولات و خدمات نقشی ندارند، ولی بر دیگران اثر می گذارند.آلودگی را به طور معمول نمونه برجسته عوامل بیرونی می شناسند؛ زیرا جوامع محلی هزینه اقدام های سازمان های سازنده را تحمل می­کنند، وضع مقرری می تواند سازمان ها را وادار کند که هزینه های عوامل بیرونی، از جمله جریمه های را درونی سازند. اما مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  نمایشگر رویکردی داوطلبانه تر به مدیریت عوامل بیرونی است  که به عنوان مثال از راه سرمایه گذاری سازمان ها در فن آوری پاینده اعمال می شود وبیش از هر عامل دیگر از آلودگی جلوگیری می کند سهم بزرگی از فعالیت ها مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  با این گونه عوامل بیرونی از جمله مدیریت  نقض حقوق بشر درباره نیروی کار، محاسبه اثرهای تغیر مکان سازمان ها یا کاستن از حجم آنها، کاستن از اثر های بهداشتی محصولات زیان بار وخطرناک واین دست اقدامات، سر وکار دارد و به عنوان مثال  نمونه تازه از مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان در آسیا همکاری، یونیلو با آکسفام در کشف تاثیرهای مثبت و منفی کسب و کار شرکت در زندگی مردم تهی دست اندوزی بود. این همکاری به راستی کوشش برای توجه به یکی از عوامل مهم بیرونی در منطقه به شمار می رفت.

جهت گیری به سوی ذینفعان چندگانه : توجه به رشته منافعی برای انواع گوناگون ذی­نفعان و نه تنها سهامداران سازمان ها و تاثیرهایی که برایشان می گذارد را در بر می گیرد. به طور معمول این فرض که سازمان ها مسؤولیت هایی را در برابر سهامدارنشان دارند با مخالفت روبه رو نمی شوند؛ اما توجه به این نکته  مهم است که سازمان ها به گزینشگران گوناگون دیگری همچون مصرف کنندگان، کارفرمایان، عرضه کنندگان، وجوامع محلی نیز برای برقرارماندن و بهبود وضع خود ، وابسته هستند، مسؤولیت­های سازمان ها تنها به سهام دارنشان محدود نمی شود. بسیاری از صاحب نظران در مباحث های پیرامون مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  بر سر میزان توجه به سهامداران و دیگر دینفعان، اختلاف نظر دارند، اما به طور عمده توسعه مسؤولیت­های سازمان­ها به گروه­های دیگری است که سرشت اصلی مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  را مشخص می کند.

منظور کردن مسؤولیت­های اقتصادی و اجتماعی :این گونه موازنه میان منافع گوناگون دی­نفعان به چهار ویژگی محوری مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان می انجامد.­ ممکن است مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان با عبور ­از ­توجه محدود به سهامداران و سودآوری سروکار داشته باشد. اما بسیاری نیز بر این باور هستند  که بحرحال انجام آن، نباید به تعارض با سودآوری بینجامد، هر چند این نکته بحث و گفتگوهای بسیاری را به همراه داشته است. تعریف های بسیاری از کسب و کارها و دولت ها درباره مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  به این نکته تاکید می ورزند این مفهوم با سود جویی روشن بینانه و ­منظور کردن مسؤولیت­های اقتصادی و اجتماعی سروکار دارد. این ویژگی توجه بسیاری را به ” مسؤولیت پذیری اجتماعی سازمان  در قلمرو کسب وکار جلب نموده که چگونه سازمان ها می توانند از احساس مسؤولیت­پذیری اجتماعی، سود اقتصادی ببرند.

منبع

بازی ، قاسم (1394) ،بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی سازمان با کار تیمی و توسعه حرفه ای از دیدگاه اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان ،پایان نامه کارشناسی ارشد دیریت آموزشی ، دانشگاه ادبیات و علوم انسانی بوعلی سینا

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید