هیجده ماهگی تا دوسال و نیمگی

کودکان معمولاً کشیدن علائمی بر صفحه کاغذ رازحدود هیجده ماهگی به بعدآغازمی کنند.بیشتر پژوهشگران،این خط خطی کردن ها حر کاتی هدف ناهماهنگ نیست،بلکه نشان دهنده آگاهی نسبت به الگو وافزایش هماهنگی چشم به دست است. بنا به گزارش کلوک ،کودکان برای رسیدن به درجه­ای از توازن بصری است که به خط خطی کردن کاغذ می­پردازند ویا یک خط را بالا خطی که قبلاً کشیده اند می کشند. موریس ،گزارشی از الگو های مشابه نقاشی توسط شمپانزه ها با استفاده از رنگ وکاغذ ارائه داده است. به نظر می­رسد که خط خطی کردن، هم برای شمپانزه ها وهم برای کودکان کاملاً جذاب است.لوکه وهم پیاژه این خط کشیدن های اوّلیه را صرفاً بازی وتمرین می دانستند لوکه،که نقاشی دختر خود را وسیعاً بررسی کرده بود، این مرحله را تحت عنوان واقعگرایی تصادفی مشخص می‌کند. کودکان عموماً پس از اتمام کار به تفسیر نقاشی خود می­پردازد. آرنهایم،خاطر نشان کرد که نخستین بسته ای که توسط کودکان کشیده می­شود دایره اوّلیه تقریباً می­تواند جایگزین کلیه اشیاء موجوددرمحیط کودک باشد.آرنهایم،ادعامی­کندکه دایره ساده­ترین طرح بصری برای کودکان خردسال است.

از دو سال و نیمگی تا پنج سالگی

از حدود سن دو سال و نیمگی آشکار می­شودکه کودکان نقاشی­های خود را باز نمایی چیز ی تلقی می‌کنند. گاهی پیش از کشیدن نقاشی مقاصد خود را بیان می کنند و به عقیده کلوگ، اشکال تفکیک نشده و نامنظمی که کودکان می­کشند بتدریج به صورت دایره های، مربع، مثلث­ها و صلب ها قابل تشخیص می‌شوند این شکل ها که به صورتی طرح گونه کشیده می شوند غالباً روی یکدیگر قرار می گیرند وبه چیزی تبدیل می شوند که کلوگ آنها راترکیب می خواند.وی شمار کثیری از این خط خطی های شبیه به هم رامجموعه می نامد. به نوشته نقاشی کلوگ،یکی از نمونه های متداول ترکیب دراین مرحله ازنقاشی،ماندالااست. صلیبی که روی یک دایره قرار گرفته است که بنظر او شکل خوبی است که کودکان ذاتاًازآن لذّت می­برند.

پنج تا هشت سالگی

هرچه کودکان بزرگتر میشوند،نقاشیهای آنهانیزواقعگرایانه تر می­شوند. امّا نقاشی­های کودکان در فاصله سنی پنج تا هشت سالگی هنوز شامل عناصریست که کودک به وجودآنها آگاهی دارد،اگر بطور طبیعی قابل رویت نباشد،به این لحاظ حاصل کارآنها نقاشی شفاف بینی یااشعه ایکس نامیده می­شود.این خصوصیت مربوط بمرحله‌ای است که لوکه،آنراواقع گرایی فکری نامیده است.

نقاشی های کودکان در این مرحله ،از نظر مقیاس وجزئیات، بیش از پیش به سمت واقعگرایی بصری حرکت می‌کند.در این مرحله نقاشی های آنها از چهره انسان،طرح بچّه قورباغه­ای را پشت سر می‌گذارد‌، و به نشان دادن سروبدن جا از یکدیگر می­رسد. جزئیات بیشتری از قبیل دست ها و انگشتان و لباس نیز بیش از پیش تصویر می­شوند.

هشت سالگی تا نوجوانی

کودکان هشت ساله به بالا غالباًسعی در نقاشی­های خود عمق را نشان بدهند. لوکه این مرحله از تکامل راواقعگرایی بصری نامیده است. بنظر می­رسد همراه با بالا رفتن سن نقاشی های کودکان نیز به سمت افزایش واقعگرایی بصری حرکت می­کند. نقاشی­های آزاد بچّه­های بزرگتر، یعنی بچّه­های سه ساله یا ده ساله، از نظر سبک بتدریج به سمت الگو های قرار دادی حرکت می کند.در این مرحله چهره­های کارتون و چهره­های سریال­های کمیک مرتباً نقاشی می­شوند. نقاشی­ها، تنوع وتشخیص کمتری پیدا می کنند.به نظر می­رسد که کودکان در این سن غالباً از نقاشی خود ناراضی‌اند و دیگر رغبتی به انجام این فعالیت ندارند. گفته می شود دلیل این امر آن است که آنها قادر نیستند نتایج دلخواه خویش را از نقاشی­های به دست آورند. کودکانی که به نقاشی کشیدن ادامه می دهند،خواه درنتیجه تشویق دیگران باشد و یا خود آموزی، غالباً صورت خیالی، شخصیت­ها و کاریکارتورهای خود را گسترش می­دهند و بدین وسیله حد معینی از آزادی را در بیان خویش حفظ می­کنند.

منبع

آروند،هدایت اله(1393)، نقاشی درمانی برسلامت روان دانش آموزان، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی مشاوره وراهنمایی،دانشگاه آزاداسلامی کرمان

ازفروشگاه بوبوک دیدن نمایید