هموابستگی و ویژگی های شخصیتی و رابطه ای
محققان دریافته اند که هموابستگی در جمعیت دانشجویی با از دست دادن خود ،منبع کنترل خارجی و رفتارهای والدین گرا ، به شدت در ارتباط است که این یافته ها با مفهوم تعریف شده توسط وایتفیلد ، درباره هموابستگی به عنوان از دست دادن خودِ واقعی همراه با گسترش رفتارهای کنترل گرا سازگار است.همچنین تحقیقات نشان داده اند که هموابستگی در جمعیت دانشجویی به طور چشمگیری با خجالت زدگی ، عزت نفس یا اعتماد به نفس پایین ، مشکلات رابطه ای ، همچنین مشکلات روانی مرتبط است. در میان این ها، عزت نفس پایین و مشکلات رابطه ای بیشترین ارتباط را با هموابستگی داشتند که به طور مداوم در بین دانشجویان مطالعات اخیر در کشورهای غربی و تایوان یافت شد. به نظر می رسد عواملی چون عزت نفس پایین، مشکلات جسمی یا عاطفی مثل احساس شرم بسیار زیاد، احساس گناه، و اضطراب در میان مردمی که هموابستگی دارند رایج است. به طور مثال، اسپرینگر و همکاران ، دریافتند که هموابستگی رابطه زیادی با اضطراب اجتماعی علاوه بر عزت نفس پایین دارد.
نتایج مطالعات کالن و کار ، نشان داد که گروه هایی با هموابستگی بالا مشکلات جسمی بیشتری علاوه بر اضطراب، افسردگی، شکایات جسمانی، و اختلال در عملکرد اجتماعی داشتند. همچنین گروه با هموابستگی بالا گزارش کرده است که مطالعات تحقیقاتی خاص در هر دو کشور آمریکا و تایوان برخی تناقضات را در یافته های مربوط به ویژگی های شخصیتی مرتبط با هموابستگی، برجسته کرده است. به طور مثال، ولز و همکاران ،دریافتند که عزت نفس پایین، مستعد خجالت زدگی، و رفتارهای والدین گرا به طور قابل توجهی به ویژگی های هموابستگی در نمونه ای از 200 دانشجوی کارشناسی آمریکایی مرتبط بود. در این پژوهش، اعتماد به نفس پایین به عنوان بالاترین واریانس در هموابستگی به شمار می رود. یافته ای غیرمنتظره این بود که احساس گناه به طوری قابل توجه اما معکوس با هموابستگی رابطه داشت. بر این اساس، ولز و همکاران پیشنهاد کردند که هموابستگی بیشتر نشان دهنده یک سازمان مبتنی بر شرم خودساخته توسط عزت نفس پایین است، تا مستعد گناهکاری.
بر خلاف یافته های ولز و همکاران، در یک مطالعه متشکل از 678 دانشجوی کارشناسی تایوانی که در روابط دوستیابی بودند یا هستند، چن و ویو، گزارش کردند که دانشجویان با ویژگی های هموابستگی بیشتر، تمایل به داشتن احساسات شرم و گناه قوی تر، و احساس غرور ضعیف تری دارند. علاوه بر این، با استفاده از تجزیه و تحلیل همبستگی متعارف، چن و ویو نشان دادند که دانشجویانی با ویژگی های هموابستگی در تایوان هنگامی که به دیگران اهمیت می دادند احساس غرور، و زمانی که فقط بر خودشان تمرکز داشتند و برای دیگران اهمیتی قایل نبودند احساس شرم و گناه می کردند.
بر اساس تحقیق ویتفیلد، مشکلات رابطه ای اساسی ترین ویژگی های هموابستگی هستند چراکه هموابستگی درباره انحراف روابط سالم است. در نتیجه ی انتشار هویت و انحرافات مرزی، کسانی که هم وابسته هستند ممکن است برای احیای معنای فردی و به کار گیری عزت نفس، از طریق مراقبت بیش از اندازه و کنترل کننده قابل ملاحظه دیگران اقدام کنند . در هر دو کشور غربی و تایوانی، یافته های پژوهش اخیر به طور مداوم نشان دهنده رابطه میان هموابستگی و روابط ناکارآمد در جوامع دانشگاهی می باشد .
در ایرلند، مشخص شد که دانشجویانی با سطح هموابستگی بالاتر، با شریک وابسته به مواد شیمیایی در رابطه اند و مشکلات بیشتری در عملکرد روابط فعلی یا اخیر خود دارند . در آمریکا، دانشجویانی با سطح هموابستگی بالاتر همچنین تمایل به گزارش ویژگی های هم وابسته مثل تمرکز خارجی و کنترل بیش از حد در روابط معنادار فعلی خود دارند . علاوه بر این، مشخص شد که هموابستگی به طور منفی با سبک دلبستگی ایمن در ارتباط است در حالی که به طور مثبت با سبک دلبستگی ناایمن مثل سبک های گرفتار دلبستگی و اجتنابی مرتبط است . در حالی که سبک های دلبستگی به طور چشمگیری به هموابستگی مرتبط بود، نتایج پژوهش ولز و همکاران ، به طور خاص نشان دهنده این بود که رابطه بین هموابستگی و دلبستگی قوی تر از رابطه بین هموابستگی و دلبستگی اجتنابی نبود. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که هموابستگی به از شکل افتادگی و ویژگی های خودشیفتگی پنهان مربوط بود.
در نتیجه، ولز و همکاران بیان کردند که دانشجویانی با ویژگی های هموابستگی ممکن است عملکرد خود-قربانی کردن نا امن و مراقبت کننده داشته باشند. همچنین آنها ممکن است ترس از آسیب دیدن در روابط پیدا کنند و از صمیمیت به همان اندازه ای که ذهنشان با یک نگرانی برای حفظ یا کنترل یک رابطه ایمن مشغول می شود، خودداری کنند.در تایوان به طور مشابه، هموابستگی، مرتبط با عملکرد رابطه و صمیمیت در جوامع دانشگاهی مشاهده شد. چن، لین و ویو و چن و ویو، دانشجویانی را که در روابط دوستیابی بوده اند یا هستند مورد پژوهش قرار دادند آن ها بیان کردند افرادی که ویژگی های هموابستگی بیشتری داشتند، مایل به داشتن صمیمیت در سطوح پایین تری بودند. علاوه بر این، آن ها تضاد و دوگانگی بیشتر همچنین رضایت کمتری در روابط صمیمانه خود داشتند. با این حال، در پژوهش چن و ویو برخی یافته هایی موجود بود که به نظر ضد و نقیض می رسید.
با استفاده از تجزیه و تحلیل همبستگی متعارف، آن ها دریافتند که دانشجویان تایوانی با صمیمیت بالاتر و رضایت بیشتر در روابط صمیمانه شان، به دیگران اهمیت بیشتری می دادند و ابراز وجود بیشتری می کردند.همچنین، دانشجویانی با خود-ارزش پایین تر و مشکلات خانوادگی کمتر، تضاد و دوگانگی کمتر و در روابط رضایت بیشتری داشتند. این یافته ها ممکن است به وسیله پایبندی به ارزش های فرهنگی تایوانی که دیگر گرا هستند و نیز تاکید بر هماهنگی بین فردی، توضیح داده شود. در نتیجه، چن و ویو بیان کردند که مطالعات آینده نیازمند به کار گیری زمینه های فرهنگی در زمان بررسی رابطه بین هموابستگی و صفات مرتبط با آن، دارد.
منبع
خطیبی،شهلا(1394)، اثر بخشی واقعیت درمانی در تمایز یافتگی وهموابستگی زوجین ناسازگار ،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی ،دانشگاه خوارزمی
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید