ملاک های تشخیص اختلال نقص توجه – بیش فعالی

 ویرایش چهارمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ملاک‌های زیر را برای تشخیص اختلال نقص توجه ؛ بیش فعالی مطرح کرده است:

وجود هر یک از موارد 1 یا 2

شش یا بیش از شش مورد از  علائم بی توجهی زیر که حداقل به مدت 6 ماه (کمبود توجه) ادامه داشته و نامتناسب با سطح رشدی خود باشد.

نقص توجه:

• اغلب قادر نیست به با دقت به جزئیات توجه کند و از روی بی دقتی در تکالیف درسی، یا فعالیت‌های دیگر مرتکب اشتباه می شود.
• اغلب در حفظ توجه خود در انجام تکالیف یا فعالیت‌های مربوط به بازی مشکل دارد.
• وقتی با او صحبت می‌شود اغلب به نظر می‌رسد که گوش نمی‌دهد.
• اغلب به دستورات عمل نمی‌کند و قادر نیست تکالیف مدرسه یا کارهای روزانه یا وظایف شغلی خود را به اتمام برساند.
• اغلب در سازماندهی تکالیف و فعالیت‌ها مشکل دارد.
• اغلب از انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مستمر دارد اجتناب می‌کند و از آنها متنفر است یا میلی به انجام آنها ندارد.
• اغلب اشیا لازم برای انجام تکالیف یا فعالیت ها را گم می‌کند.
• اغلب با محرک‌های بیرونی حواس او به سادگی پرت می‌شود.

بیش فعالی:

شش یا بیش از شش مورد از علائم بیش فعالی – تکانشوری که حداقل به مدت شش ماه استمرار داشته است و نامتناسب با سطح رشدی است.

• اغلب دست و پاهایش را پیچ و تاب می دهد یا در جایش آرام نمی‌گیرد.
• اغلب در کلاس یا در موقعیت‌هایی که لازم است ببنشیند، جای خود را ترک می‌کند.
• اغلب در موقعیت‌های نامناسب به این طرف و آن طرف می دود و یا بالا و پایین می‌پرد.
• اغلب در بازی کردن یا انجام فعالیت‌های تفریحی آرام مشکل دارد.
• اغلب در حال حرکت است یا آن گونه عمل می کند که گویی موتوری او را به حرکت وا می دارد.
• اغلب پرحرفی می کند.

تکانشگری:

• اغلب قبل از اینکه سؤالی که از او شده است تمام شود پاسخ می‌دهد.
• اغلب نمی‌تواند منتظر نوبت بماند.
• اغلب صحبت دیگران را قطع می‌کند یا مزاحم صحبت کردن آنها می‌شود.
• شروع برخی از علائم فوق پیش از هفت سالگی است.
• بروز این علائم حداقل در دو یا بیش از دو محیط مانند مدرسه، محل کار و منزل مشاهده می‌شود.
• از نظر بالینی تخریب قابل ملاحظه‌ای در کارکرد اجتماعی، آموزش یا شغل ایجاد شده است.
• علائم منحصراً در ضمن اختلال نافذ مربوط به رشد، اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات سایکوتیک، بروز نکرده و مربوط به اختلال روانی دیگر نیست.

منبع

علیشیری،آزاده(1392)، اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مثبت بر روابط مادر- کودک،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی، دانشکده­ی علوم تربیتی و روانشناسی شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید