قواعد سازمان ملل متحد برای حمایت از نوجوانان محروم از آزادی

( قطعنامه ی 113 /45 مصوب مجمع عمومی مورخ 14 دسامبر 1990 )

برنامه های جوانان

1 : مبحث دیدگاه های بنیادین

قاعده 1

نظام دادرسی نوجوانان باید حافظ حقوق و امنیت نوجوانان بوده و وضعیت جسمانی و روانی آنان را بهبود بخشد . حبس باید به عنوان آخرین راه حل ، مورد استفاده قرار گیرد .

2 : مبحث اهداف نگهداری در موسسات

قاعده 29

هدف از آموزش ، اصلاح و تربیت نوجوانانی که به موسسات نگهداری فرستاده می شوند تامین مراقبت ، حمایت ، تحصیل و مهارت های حرفه ای در جهت مساعدت آنان برای قبول نقش های اجتماعی ، سازنده و مولد در اجتماع می باشد .

2 – نوجوانانی که در موسسات نگهداری به سر می برند ، لازم است مراقبت ، حمایت و تمامی مساعدت های لازم  اجتماعی ، تحصیلی، حرفه ای ، روانی ، پزشکی – جسمانی را که به سبب سن ، جنسیت و شخصیت خود به آن نیاز داشته و در جهت مصالح رشدعمومی آنان می باشد ، دریافت نمایند .

شرح : اهداف نگهداری در موسسات که در قواعد 1 – 26 و 2 – 26 مورد تصریح قرار گرفته است ، توسط هر نظام و فرهنگ ، قابل پذیرش خواهد بود . با این حال اهداف مزبور ، هنوز در همه جا محقق نشده اند و لازم است اقدامات بیشتری در این خصوص انجام گیرد . به ویژه ارایه مساعدت های پزشکی و روانی برای آن دسته از نوجوانان معتاد به مواد مخدر ، خشن و مبتلا به بیماری های روانی که در موسسات نگهداری به سر می برند ، از اهمیت بسزایی برخوردار است .

3 : مبحث عدالت ویژه نوجوانان

میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی

ماده 24

هر کودکی بدون هیچ گونه تبعیض از حیث نژاد ، رنگ ، جنس ، زبان ، مذهب ، اصل و منشا ملی یا اجتماعی ، مکنت یا نسب حق دارد از تدابیر حمایتی برخوردار گردد ، که به اقتضای وضع صغیر بودنش از طرف خانواده او و جامعه و حکومت ، کشور او باید به عمل آید .

قواعد ملل متحد برای حمایت از نوجوانان محروم از آزادی

قاعده 4

قواعد باید به صورت بی طرفانه و بدون هرگونه تبعیض بر پایه نژاد  ، رنگ ، جنس ، سن ، زبان ، مذهب ، ملیت ، عقاید سیاسی ، باورها یا رسوم فرهنگی ، دارایی ، تولد یا وضعیت خانوادگی ، خاستگاه قومی یا اجتماعی و معلولیت اجرا گردد . لازم است باورها و رسوم مذهبی و فرهنگی نوجوان و نیز تصورات اخلاقی او ، مورد احترام قرار گیرد .

3 : مبحث پذیرش و ثبت در موسسات

قاعده 6

قواعد باید به سهولت و به زبان های ملی کارکنان دست اندرکار دادرسی ویژه نوجوانان ،در اختیار آنان قرار داده شود ، نوجوانانی که مسلط به زبان رایج میان کارکنان موسسه نگهداری نمی باشند باید از این حق برخوردار شوند که در موارد ضروری به ویژه در طول معاینات پزشکی و فرآیندهای انضباطی ، از خدمات یک مترجم رایگان استفاده نمایند .

قاعده 22

اطلاعات مربوط به پذیرش ، مکان ، انتقال و آزادی باید بدون تاخیر در اختیار والدین ، سرپرستان یا نزدیکان خویشاوندان نوجوان قرار گیرد .

قاعده 24

هنگام پذیرش ، یک نسخه از قواعد و مقررات حاکم بر موسسه نگهداری ، همراه با شرحی از حقوق و وظایف آن ها به صورت کتبی و به زبانی قابل درک برای آن ها ، نشانی مقامات صلاحیتدار برای دریافت شکایات و نشانی نهادها و سازمانهای عمومی یا خصوصی ارایه کننده کمک های قانونی باید در اختیار نوجوان قرار گیرد . در مورد نوجوانانی که سواد ندارند یا قادر به درک زبان مورد نظر به صورت نوشتار نمی باشند اطلاعات مورد نظر باید به گونه ای منتقل شود که درک کامل آن ها را امکان پذیر سازد .

قاعده 25

کلیه نوجوانان باید در زمینه درک مقررات حاکم بر سازمان داخلی موسسه ، اهداف و شیوه های مراقبت فراهم شده ، الزامات و رویه های انضباطی ، سایر روشهای مجاز کسب اطلاعات و تهیه شکایت و سایر موضوعات مشابهی یاری گردندکه جهت توانا ساختن آن ها برای درک حقوق و وظایفشان در طی دوران اقامت در مرکز ضروری است .

3 : مبحث جداسازی و فردی کردن رفتار

حداقل قواعد استاندارد ملل متحد برای دادرسی ویژه نوجوانان  ( قواعد پکن )
قاعده 26

نوجوانانی که در موسسات اصلاح و تربیت به سر می برند  باید جدا از بزرگسالان نگهداری شوند و لازم است در موسسه ای جداگانه ای یا در موسسه بزرگسالان اما در قسمتی مجزا نگهداری شوند .

شرح : اجتناب از تاثیرات سو مجرمین بزرگسال و صیانت از مصالح نوجوانان در موسسات نگهداری ، همان طور که در قاعده 3 – 26  مورد تصریح قرار گرفته است ، همسو با یکی از اصول راهنمای اساسی قواعد حاضر می باشد که در قطع نامه شماره 4 کنگره ششم آمده است . این قاعده مانع از این نیست که دولت ها برای مقابله با تاثیرات سو بزهکاران بزرگسال ، تمهیداتی را اتخاذ نمایند ، که به همان اندازه اقدامات پیش بینی شده در این قاعده ، می توانند موثر باشند .

دختران نوجوان بزهکاری که در موسسات نگهداری می شوند سزاوار توجه خاص از لحاظ نیازها و مسایل شخصی خود می باشند . این دختران نوجوان نباید به هیچ وجه از مراقبت ، حمایت ، مساعدت ، اصلاح ، تربیت و آموزش کمتر از پسران نوجوان بزهکار برخوردار باشند . رفتار منصفانه با آنان باید تضمین شود  .

شرح : قاعده 4 – 26 ناظر بر این واقعیت است که به طور معمول ، همان گونه که در کنگره ششم مطرح شده است ، دختران بزهکار کمتر از پسران بزهکار مورد توجه قرار می گیرند . به طور خاص قطع نامه شماره 9 کنگره ششم ، رفتار منصفانه با دختران بزهکار را در کلیه مراحل فرآیند دادرسی کیفری و توجه ویژه به مشکلات و نیازهای خاص آنان را در طول مدت حبس ، خواستار گردیده است . علاوه بر آن ، لازم است قاعده حاضر در پرتو اعلامیه کاراکاس ، کنگره ششم که ضمنا خواستار رفتار بدون تبعیض در اجرای دادرسی کیفری گردیده است ، و پیش زمینه اعلامیه رفع تبعیض از زنان و کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان مورد توجه قرار گیرد .

قاعده 29

لازم است در کلیه مراکز نگهداری ، نوجوانان جدا از بزرگسالان نگهداری شوند ، مگر این که اعضای یک خانواده باشند . این امکان وجود دارد که بتوان نوجوانان را تحت شرایطی کنترل شده و به عنوان بخشی از یک برنامه ویژه که سودمندی آن برای نوجوانان مذکور به اثبات رسیده است ، در کنار بزرگسالی قرار داد که با دقت خاص انتخاب شده اند .

4 : مبحث طبقه بندی و استقرار

قاعده 27

هر نوجوان باید در کوتاهترین زمان ممکن برای پذیرش ، مورد مصاحبه قرار گیرد و یک گزارش روان شناختی و اجتماعی تهیه گردد که مشخص کننده هر گونه عامل مرتبط با نوع و سطح خاص مراقبت از نوجوان و برای مناسب برای او باشد . این گزارش به همراه گزارشی که توسط پزشک معاینه کننده نوجوان در هنگام پذیرش تنظیم شده است باید به منظور تعیین مناسب ترین مکان برای استقرار نوجوان در مرکز ، نوع و سطح خاص مراقبت و برنامه مناسبی که لازم است اتخاذ گردد ، به مدیر مجموعه ارسال شود . در مواردی که برنامه های باز پروری ویژه مورد نیاز است و طول دوره مدت اقامت در موسسه نیز امکان انجام این برنامه ها را فراهم می نماید ، لازم است کارکنان آموزش دیده موسسه ، یک طرح برنامه بازپروری فردی را به صورت مکتوب تهیه نمایند و در آن اهداف برنامه بازپروری ، مدت برنامه ، شیوه ها و وقفه هایی  را که اهداف برنامه باید ناظر بر آن ها باشد ، مشخص نمایند .

قاعده 28

بازداشت نوجوانان تنها باید تحت شرایطی صورت گیرد که متناسب با سن ، شخصیت جنس ، نوع بزه و سلامت روانی و جسمانی آنان و آنچه باشد که موجب تضمین حمایت از آنان در برابر موقعیت های تاثیر گذار و خطرناک می شود . همچنین لازم است توجه کاملی به نیازهای ویژه ، موقعیت و التزامات خاص آنان صورت گیرد . ضابطه اصلی برای تفکیک دسته های مختلف نوجوانان محروم از آزادی باید تامین نوعی مراقبت باشد که دارای بیشترین تناسب با نیازهای خاص افراد مورد نظر و حمایت از تمامیت و سلامت جسمانی ، روانی و اخلاقی آنان باشد .

قاعده 30

لازم است برای نوجوانان ، مراکز نگهداری باز ایجاد گردد . مراکز باز ، مراکزی بدون تدابیر امنیتی یا با حداقل این گونه تدابیر ، می باشند . جمعیت چنین مراکزی باید حداقل ممکن است . تعداد نوجوانان نگهداری شده در مراکز بسته باید به اندازه کافی کم باشد تا رفتارهای فردی شده را امکان پذیر سازد . موسسات نگهداری نوجوانان باید غیر متمرکز و به اندازه ای باشد که دسترسی و تماس خانواده های نوجوانان را با آن ها تسهیل نماید لازم است موسسات نگهداری در مقیاس کوچک ایجاد شود و در محیط اجنماعی ، اقتصادی و فرهنگی جامعه ، ادغام گردند .

5 : مبحث مدیریت مجازات بزهکاران جوان

گفتار اول : مدیر مورد

هر نوجوان در هنگام پذیرش برای تحمل حبسی که بیش از 30 روز طول خواهد کشید ، باید ظرف مدت 3 روز ، از یک مدیر مورد برخوردار شود که برای او در نظر گرفته شده است.

بحث : به منظور اطمینان از این که نیازهای شخصی هر نوجوان مورد رعایت قرار گیرد ، لازم است یک مدیر مورد درنظر گرفته شود و در قبال اطمینان یافتن از این که پیشرفت نوجوان از طریق برنامه در نظر گرفته شده ، تا حد امکان مثبت است ، مسوول باشد . هماهنگ کننده مدیریت مورد موسسه باید مسوولیت مورد را در خصوص کلیه نوجوانانی را بر عهده گیرد که محکوم به تحمل حبس کمتر از 30 روز گردیده اند بر عهده گیرد . مدیر مورد ضمن مشورت با هریک از جوانانی که تحت نظارت وی قرار دارند و در عین حال مشورت با افسر مسوول تعلیق مراقبتی ، موظف است ظرف مدت 30 روز از زمان استقرار نوجوان ، یک طرح مکتوب فردی ، مهلت دار و هدف دار از مراقبت های لازم را که شامل موارد زیر خواهد بود ، تهیه نماید :

1 – تشریح اهدافی که باید برای جوان ، والدین ، خانواده یا سر پرستان وی در طول اقامت جوان در مرکز تحصیل گردند یا در جهت نیل به آن ها تلاش گردد .

2 – تبیین دقیق فعالیت های روزانه از جمله آموزش و تفریح که لازم است به منظور تلاش جهت دستیابی به اهداف مورد اشاره توسط کارکنان و نوجوان مورد نظر ، پیگیری شوند .

3 – تبیین دقیق پاسخ های سازگار و متناسبی که باید از سوی کارکنان ، به نوجوان ارایه شود .

4 – تبیین دقیق هر گونه خدمات ویژه ای که به طور مستقیم ارایه خواهد شد یا برای ارایه آن ها ،  ترتیبات خاصی اتخاذ خواهد شد و همچنین تبیین دقیق اقدامات لازم جهت اطمینان یافتن از این که خدمات مزبور ، با برنامه فعالیت های مستمر جوان تلفیق خواهد شد .

5 – تبیین دقیق اهداف مهلت دار ، در ارتباط با اهداف کلی و خاص

6 – اهداف و طرح های مورد انتظار برای آزادی و مراقبت های پس از خروج

6 : مبحث کارکنان موسسه نوجوانان

بند اول : کلیات

قاعده 81

کارکنان باید واجد صلاحیت و شامل تعداد کافی متخصصان از قبیل معلمان ، مدرسان حرفه ای ، مشاوران ، مددکاران اجتماعی ، روان پزشکان و روان شناسان باشند . این کارکنان و سایر کارکنان متخصص باید معمولا به صورت دایمی استخدام شوند . لیکن این امر نباید از استفاده از خدمات کارکنان پاره وقت یا داوطلب در مواردی که سطح حمایت و آموزش قابل ارایه توسط آنان مناسب و سودمند می باشد، ممانعت نماید . موسسات نگهداری باید منطبق با مشکلات فردی نوجوانان محبوس ، از کلیه منایع اصلاحی ، آموزشی ، اخلاقی و معنوی و کلیه اشکال یاری رسانی مناسب و قابل دسترس در جامعه استفاده نمایند .

قاعده 82

از آنجا که مدیریت صحیح ، مراکز نگهداری متکی به شخصیت ، انسانیت ، کفایت و قابلیت حرفه ای کارکنان آن در رفتار با نوجوانان و همچنین تناسب شخصی هر یک برای این کار می باشد ، مدیریت مراکز نگهداری باید امکان انتخاب و استخدام دقیق کلیه رده ها و انواع کارکنان را فراهم آورد .

قاعده 83

به منظور تامین اهداف یاد شده و به جهت جذب و حفظ زنان و مردان مناسب ، کارکنان باید به عنوان متصدیان حرفه ای با حق الزحمه مکفی منصوب گردد . کارکنان مراکز نگهداری نوجوانان باید پیوسته تشویق گردند تا وظایف وتکالیف خود را به شیوه ای با عطوفت ، متعهدانه ، حرفه ای ، منصفانه و کارآمد انجام دهند و همواره به نحوی رفتار نمایند که موجب جلب احترام نوجوانان گردیده ، و به آن ها یک الگو و دیدگاه مثبت و نمونه را ارایه نمایند .

قاعده 84

مدیریت مرکز نگهداری باید آنچنان شیوه های سازماندهی ومدیریتی را به کار گیرد که ارتباط بین رده های مختلف کارکنان به نحوی تسهیل گردد که موجب ارتقای همکاری بین خدمات مختلف مراقبت از نوجوانان و همچنین بین کارکنان و مدیریت گردد . هدف ، حصول اطمینان از این امر است که کارکنانی که مستقیما با نوجوانان در تماس هستند قادر به فعالیت تحت شرایط مناسب برای انجام موثر وظایف خود باشند .

قاعده 85

کارکنان باید آموزش هایی دریافت کنند که آنان را قادر به انجام وظایف خود به نحو موثر نماید ، به ویژه آموزش در زمینه های روان شناسی کودک ، رفاه کودک و معیارها و هنجارهای بین المللی ، حقوق بشر و حقوق کودک از جمله ((مقررات )) حاضر . کارکنان باید با شرکت در دوره های آموزش ضمن خدمت ، که طی زندگی شغلی آن ها در فواصل مناسب ترتیب داده خواهد شد ، سطع معلومات وقابلیت حرفه ای خود را حفظ کنند و بهبود بخشند .

قاعده86

مدیر مرکز نگهداری باید واجد صلاحیت کافی برای انجام وظایف خود ، با قابلیت اجرایی و آموزشی و تجربه مناسب باشد و باید وظایف خود را به صورت تمام وقت ایفا نماید .

بند دوم : قواعد رفتار

قاعده 87

لازم است کارکنان مراکز نگهداری ، در انجام وظایف خود ، حرمت انسانی و حقوق اساسی کلیه نوجوانان را به ویژه در موارد زیر محترم دارند .

الف : هیچ یک از اعضای مرکز نگهداری یا کارکنان موسسات نمی توانند تحت هیچ عنوان یا شرایطی به هر گونه شکنجه یا هرگونه رفتار ، مجازات ، تادیب یا تنبیه انضباطی خشن ، بی رحمانه ، غیر انسانی یا توهین آمیز مبادرت ورزند ، مسبب آن گردند یا آن را تحمیل نمایند ، یا این که در برابر این گونه اعمال چشم پوشی کنند .

شرح : شرط ممنوعیت تنبیه بدنی ، منطبق با ماده 7 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و اعلامیه حمایت از کلیه اشخاص در برابر شکنجه یا سایر رفتارها و مجازات های ظالمانه ، غیر انسانی یا تحقیر آمیز و پیش نویس پیمان نامه حقوق کودک می باشد .

ب : تمامی کارکنان باید به شدت با هرگونه عمل فساد آمیز ، مخالفت و مبارزه نموده و چنین مواردی را بی درنگ به مقامات صلاحیت دار گزارش نمایند .

ج : تمامی کارکنان باید مقررات حاضر را رعایت نمایند . اگر کارکنان دلیلی مبنی بر این که تخلفی جدی از مقررات حاضر صورت گرفته است یا در شرف انجام است داشته باشند ، لازم است مراتب را به مقامات مافوق یا نهادهای دارای اختیار بررسی یا اقدام ، گزارش نمایند .

د : کلیه کارکنان باید حمایت کامل از سلامت جسمانی و روانی نوجوانان ، شامل حمایت در مقابل سواستفاده و بهره کشی جسمی ، جنسی و عاطفی ، را تضمین نمایند و باید در موارد لازم اقدامات فوری را در جهت تامین مراقبت های پزشکی به عمل آورند .

ه : کلیه کارکنان باید حق بهره مندی نوجوانان از حریم خصوصی را محترم دارند و به ویژه باید کلیه امور محرمانه در مورد نوجوانان یا خانواده های آنان را که به واسطه سمت حرفه ای خود از آن مطلع گردیه اند ، حفظ نمایند .

و : کلیه کارکنان باید کوشش نمایند که تفاوت های بین زندگی در داخل و خارج ازمرکز اصلاحی تربیتی  را که موجب کاهش احترام به شان و کرامت نوجوانان ، به عنوان انسان می گردد ، به حداقل برسانند .

7 : مبحث تدارک برنامه ها

گفتار اول : کلیات

قاعده 11

محرومیت از آزادی ، به معنی هرگونه بازداشت ، حبس یا قرار دادن شخص در یک محیط نگهداری عمومی یا خصوصی ، به موجب دستور قضایی ، اداری یا عمومی دیگر می باشد ، به نحوی که شخص ، مجاز به ترک ارادی آن نباشد .

قاعده 12

محرومیت از آزادی باید تحت شرایط و وضعیت هایی صورت گیرد که از احترام به حقوق انسانی نوجوانان، اطمینان حاصل شود . لازم است حق نوجوانان محبوس در موسسات نگهداری برای بهره مندی از فعالیت ها و برنامه هایی باشد که می توانند در خدمت پیشرفت و حفظ تندرستی و عزت نفس آن ها ، برانگیختن احساس مسوولیت و تقویت رفتارها و مهارت های یاری کننده آنان ، در توسعه توانایی هایشان به عنوان اعضای جامعه ، تضمین کند .

قاعده 13

نوجوانانی که از آزادی خود محروم شده اند نباید به هیچ دلیلی مرتبط با وضعیتشان ، از حقوق مدنی ، اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی یا فرهنگی محروم شوند که تحت قوانین داخلی یا بین المللی از آن برخوردار هستند و تعارضی نیز میان این حقوق و وضعیت آن ها وجود ندارد .

حداقل قواعد استاندارد ملل متحد برای دادرسی ویژه نوجوانان  ( قواعد پکن )

قاعده 26

6 – به منظور فراهم ساختن دوره های تحصیلی رسمی یا در صورت اقتضا ، آموزش های شغلی و حرفه ای برای نوجوانان نگهداری شده در موسسات ، با هدف اطمینان یافتن از این که نوجوان به هنگام ترک موسسه ، از وضعیت تحصیلی نامطلوبی برخوردار نباشد ، لازم است همکاری میان وزارتخانه ها و ادارات تقویت گردد .

گفتار سوم : مساعدت در حین اجرای مجازات

بند اول : کلیات

حداقل قواعد استاندارد ملل متحد برای دادرسی ویژه نوجوانان  ( قواعد پکن )

قاعده 26

2 – نوجوانان نگهداری شده در موسسات باید مراقبت ها ، حمایت ها و کلیه مساعدت های اجتماعی ، آموزشی ، شغلی و حرفه ای ، روانی ، پزشکی و جسمانی را دریافت نمایند که به دلیل سن ، جنس ، شخصیت و مصالح کلی رشد خود نیازمند آن ها می باشند .

بند دوم : آموزش

گفتار اول : برنامه های آموزشی

هر نوجوان زندانی باید از فرصت حضور در یک برنامه آموزشی مورد تایید وزارت آموزش ، برخوردار باشد .

بحث : نوجوانان زیر 15 سال ، بر اساس قانون ، به صورت الزامی در کلاس های آموزشی حضور خواهند یافت . نوجوانان 15 ساله و بالاتر نیز باید تشویق شوند تا به منظور ارتقای سطح تحصیلات رسمی ، در کلاس های آموزشی شرکت نمایند .

گفتار دوم : دسترسی برابر به برنامه های آموزشی

دختران و پسران جوان باید از حق دسترسی برابر به کلیه برنامه ها و خدمات ارایه شده ، برخوردار شوند .

بحث : به طور سنتی ، تعداد پسران حاضر در برنامه های ویژه جوانان ، بسیار بیشتر از دختران است . با این وجود لازم است دختران و پسران ، برای مشارکت یکسان در کلیه برنامه ها و فعالیت های پیش بینی شده برای نوجوانان ، مورد تشویق قرار گیرند . کمی تعداد دختران حاضر نباید مانعی برای ارایه تسهیلات وبرنامه های آموزشی برای آنان باشد .

قاعده 38

کلیه نوجوانان در رده سنی تحصیلات اجباری دارای حق بهره مندی از آموزش متناسب با نیازها و توانایی های خود و طرح ریزی شده ، جهت آمادگی آنان برای بازگشت به اجتماع می باشند . این گونه آموزش ها باید در صورت امکان ، باید خارج از موسسه نگهداری، در مدارس جامعه و در هر صورت ، توسط معلمان واجد صلاحیت از طریق برنامه های ادغام شده با نظام آموزشی کشور به نحوی تامین گردد که نوجوانان قادر باشند پس از آزادی بدون دشواری تحصیلات خود را ادامه دهند . توجه خاص باید توسط مدیریت مرکز به آموزش نوجوانان خارجی یا نوجوانان با نیازهای خاص فرهنگی یا قومی مبذول گردد . نوجوانان بی سواد یا افرادی که مشکلات درک و یادگیری دارند باید از حق آموزش ویژه برخوردار باشند .

قاعده 39

 نوجوانان در رده سنی بالاتر از سن تحصیلات اجباری که مایل به ادامه تحصیلات خود هستند باید اجازه این کار را بیابند و در این زمینه تشویق شوند و کلیه اقدامات لازم باید در جهت تامین امکانات ، دسترسی آنان به برنامه های آموزشی مناسب انجام شود .

قاعده 40

در دانشنامه ها یا گواهی نامه های تحصیلی که طی دوران حبس به نوجوانان اعطا می شود نباید به هیچ وجه به حضور نوجوان در موسسات نگهداری اشاره شود .

قاعده 41

در کلیه مراکز نگهداری باید امکان دسترسی به کتابخانه ی مجهز به کتب آموزشی و سرگرمی و تفریح و همچنین نشریات مناسب نوجوانان فراهم شود . و نوجوانان باید در جهت بهره گیری کامل از آن تشویق گردند .

بند سوم : کار

قاعده 42

کلیه نوجوانان باید از حق حرفه آموزی در پیشه هایی برخوردار باشند ، که می تواند آنان را برای اشتغال آینده آماده نماید .

قاعده 43

نوجوانان باید بتوانند نوع کاری را که مایل به انجام آن می باشند با توجه به انتخاب حرفه ای مناسب و نیازهای مدیریت مرکز انتخاب نمایند .

قاعده 44

کلیه معیارهای حمایتی ملی و بین المللی حاکم بر حمایت از کار کودکان و نوجوانان باید در مورد نوجوانان محروم از آزادی اعمال گردد .

قاعده 45

در موارد میسر ، فرصت انجام کار همراه با حق الزحمه ، حتی الامکان در جامعه محلی ، به عنوان مکمل آموزش حرفه ای ارایه شده به منظور افزایش احتمال یافتن اشتغال مناسب در زمان بازگشت به جامعه باید برای نوجوانان فراهم گردد . نوع کار باید چنان باشد که کارورزی مناسبی را تامین نماید تا پس از آزادی برای نوجوانان مفید باشد . سازمان و روش های کاری ارایه شده در مراکز نگهداری باید به منظور آماده سازی نوجوانان برای شرایط زندگی حرفه ای عادی در حد امکان همانند سازمان و روش های کار مشابه در جامعه باشد .

قاعده 46

هر نوجوانی که کار می کند دارای حق دریافت حق الزحمه عادلانه می باشد . منافع نوجوانان و کارورزی حرفه ای آنان نباید تابع هدف کسب سود برای مرکز نگهداری یا شخص ثالث قرار داده شود . بخشی از درآمد هر نوجوان باید به طور معمول به عنوان پس انداز کنار گذارده شود و درزمان آزادی به نوجوانان تحویل گردد . نوجوانان باید دارای حق استفاده از باقی مانده ی درآمد خود به منظور خرید اقلامی جهت استفاده شخصی یا پرداخت غرامت به بزه دیده یا ارسال به خانواده خود یا سایر اشخاص خارج از مرکز باشند .

بند چهارم : تفریح و سرگرمی

لازم است در برنامه ویژه نوجوانان و جوانان ، پیش بینی های لازم جهت اختصاص دوره های زمانی آزاد و برنامه ریزی نشده در طول فعالیت های روزانه آن ها ، صورت گیرد . برنامه ویژه جوانان باید گستره ای از موقعیت های تفریحی سرپوشیده یا در فضای باز را ، هم با توجه به علاقه مندی ها و نیاز های فردی و هم با در نظر گرفتن ترکیب گروه جوانان تضمین نماید . برنامه ویژه جوانان باید حداقل 2 ساعت زمان تفریحی برنامه ریزی شده را در هر روز برای جوانان پیش بینی نماید .

بحث : برنامه ویژه جوانان ، باید گستره و سطوح مناسبی از فعالیت های اوقات فراغت را متناسب و قابل مقایسه با معیارهای موجود در جامعه ، تامین نماید . جوانان نیازمند تخلیه انرژی جسمانی و ابراز احساسات خود هستند . هر دو نوع برنامه های طرح ریزی شده یا آزاد ، موقعیت هایی را برای شادمانی ، سرگرمی ، تمدید نیرو و تفریح با یک شیوه آرامش دهنده ولذت بخش ، فراهم می نمایند ،که به نوعی مکمل زمان فراغت آزاد جوانان هم است . لازم است گستره ای از انواع فعالیت های لازمی را پیش بینی کنند که موقعیت هایی را متناسب با نیازها ، علاقه مندی ها و توانایی های ساکنان زندان فراهم می نماید . برنامه های ویژه نوجوانان می تواند به نوعی همراه با آموزش هم باشد . معیارهای کلی در نظر گرفته شده برای برنامه های تفریحی و سرگرم کننده ، ایجاب می کند که برنامه ریزی ، طراحی و اجرای هرگونه برنامه ویژه جوانان به گونه ای باشد که اجازه تلفیق تسهیلات ، خدمات و برنامه های آموزشی را با چنین برنامه هایی فراهم نماید .

قاعده 47

هر نوجوان باید دارای حق بهره مندی از میزان مناسب وقت برای تمرینات آزاد ورزشی روزانه ، در هوای آزاد در صورت مساعد بودن هوا ، باشد . به طور معمول تمرینات ورزشی و سرگرمی های مناسب باید در طی وقت مذکور فراهم گردد . فضا ، تاسیسات و تجهیزات کافی برای این فعالیت ها باید فراهم گردد . هر نوجوان باید دارای وقت اضافی برای فعالیت های اوقات فراقت روزانه باشد که بخشی از آن در صورت تمایل نوجوان ، باید صرف پرورش مهارت های هنری و صنایع دستی گردد . مرکز نگهداری باید از توانایی جسمانی هر نوجوانی جهت مشارکت در برنامه های تمرینات ورزشی ارایه شده اطمینان حاصل نماید . تمرینات ورزشی ترمیمی و درمانی باید تحت نظارت پزشکی برای نوجوان نیازمند به آن فراهم شود .

بند پنجم : مذهب

قاعده 48

هر نوجوان باید مجاز باشد که نیازهای دینی و معنوی خود را به ویژه با شرکت در مراسم عبادی یا جلسات تشکیل شده در مرکز نگهداری یا با اجرای مراکز عبادی خود و در اختیار داشتن کتب یا اقلام مربوط به شعایر دینی و تعلیمات مربوط به فرقه مذهبی خویش ، برآورده نماید . در صورت وجود تعداد کافی نوجوان پیرو یک دین خاص در مرکز نگهداری ، لازم است یک یا چند نماینده واجد صلاحیت آن دین ، توسط موسسه نگهداری ، انتخاب یا تایید شوند و به آنان اجازه داده شود که مراسم عبادی را به صورت مستمر به جا آورند و بنا به درخواست نوجوانان در مقام روحانیت با آنان به صورت خصوصی ملاقات نمایند . کلیه نوجوانان باید از حق ملاقات با نماینده واجد صلاحیت هر دین به انتخاب خود و همچنین حق عدم مشارکت در مراسم عبادی و امتناع آزادانه از تعلیمات ، مشاوره یا ارشاد مذهبی برخوردار باشند .

بند ششم :  مراقبت های پزشکی

هدف اصلی خدمات پزشکی ، معالجه بیماران و آسیب دیدگان است . بدین منظور که سلامتی خود را باز یابند ،یا وضعیت آن ها بهبود یابد . برای نیل به این هدف ، بخش زندان باید دسترسی بزهکاران به کلیه سطوح مراقبت های پزشکی را که برای مردم عادی ، امکان پذیر است تضمین نماید .

بحث : رضایت آگاهانه ، موافقت یک بیمار با درمان یا رویه پزشکی ، پس از دریافت حقایق اساسی ناظر بر ماهیت ، تبعات ، خطرات و راه های جایگزین درمان ، معاینه یا رویه پیشنهادات است . معالجات پزشکی بدون اخذ رضایت ، می تواند منجر به مسوولیت قانونی شود . در خصوص کودکان ، رضایت اگاهانه والدین ، سرپرست یا نگهدارنده قانونی ان ها تنها زمانی اخذ می گردد که بر اساس قانون ، الزامی باشد .

قاعده 49

هر نوجوان باید مراقبت های پزشکی کافی در زمینه پیشگیری و درمان ، شامل مراقبت های دندان پزشکی و چشم پزشکی و سلامت روانی و همچنین فراورده های دارویی و رژیم های غذایی خاص بر اساس تجویز پزشک ، دریافت دارد . کلیه این گونه مراقبت های پزشکی باید ،در صورت امکان ، به منظور پیشگیری از برچسب زدن به نوجوانان و ارتقا عزت نفس و ادغام در جامعه ، از طریق تسهیلات و خدمات بهداشتی مناسب ، در جامعه ای که مرکز نگهداری در آن واقع است ، در اختیار نوجوانان قرار گیرد .

قاعده 50

هر نوجوان از حق معاینه توسط پزشک بلافاصله پس از پذیرش در مرکز نگهداری ، به منظور ثبت هرگونه ، سورفتار پیشین و شناسایی هرگونه شرایط جسمانی یا روانی نیازمند توجه پزشکی، برخوردار می باشد .

قاعده 51

خدمات پزشکی ارایه شده به نوجوانان باید درجهت شناسایی و درمان هرگونه بیماری جسمانی یا روانی ، سو مصرف مواد یا سایر وضعیت هایی باشد که می تواند مانع ادغام نوجوان در اجتماع گردد . کلیه مراکز نگهداری نوجوانان باید دسترسی فوری به وسایل و تجهیزات کافی پزشکی متناسب با تعداد و نیازهای افراد مقیم و همچنین کارکنان ورزیده در زمینه مراقبت های پزشکی پیشگیرانه و مواجهه با فوریت های پزشکی باشند . کلیه نوجوانان بیمار ، شاکی از بیماری یا دارای عوارض مشکلات جسمی یا روانی ، باید فورا توسط پزشک مسوول معاینه شوند .

قاعده 52

هر یک از پزشکان مسوول با عقیده مستدل مبنی بر این که سلامت جسمانی یا روانی نوجوان در اثر تداوم بازداشت ، اعتصاب غذا یا هر وضعیت حبس به سختی آسیب دیده یا آسیب خواهد دید باید این واقعیت را فورا به مدیر مرکز مربوطه و همچنین مقام مستقل مسوول حفظ سلامت و آسایش نوجوانان گزارش نماید .

قاعده 53

هر نوجوان مبتلا به بیماری روانی باید در موسسه ای تخصصی با مدیریت پزشکی مستقل تحت درمان قرار گیرد . اقدامات لازم باید از طریق قرار با دستگاه های مقتضی جهت حصول اطمینان از ادامه مراقبت های سلامت روانی در صورت لزوم پس از آزادی انجام شود .

قاعده 54

مراکز نگهداری نوجوانان باید برنامه ها تخصصی بازپروری و پیشگیری از سو مصرف مواد مخدر را توسط کارکنان واجد صلاحیت به اجرا گذارند . این گونه برنامه ها باید با سن ، جنس و سایر احتیاجات نوجوانان مربوط منطبق گردد و تسهیلات و خدمات ترک اعتیاد باید توسط کارکنان ورزیده در اختیار نوجوانان معتاد به مواد مخدر یا الکل قرار داه شود .

قاعده 55

هرگونه دارو باید فقط بردلایل پزشکی برای معالجات ضروری و  در صورت امکان ، پس از کسب رضایت آگاهانه ی نوجوان مربوطه استعمال گردد . به ویژه ، هیچ گونه دارویی نباید با هدف اخذ اطلاعات با اعتراف ، به عنوان مجازات یا به عنوان وسیله مهار به کار رود . نوجوانان نباید هرگز در کاربرد تجربی داروها و روش های درمان در حکم ابزار آزمایش باشند . استعمال هرگونه دارو باید همواره با اجازه و توسط کارکنان پزشکی واجد صلاحیت انجام شود .

8 : مبحث خدمات بهداشتی نوجوانان

گفتار اول : حمایت از سلامتی و رفتار نوجوانان

قاعده 87

کلیه کارکنان باید حمایت کامل از سلامت جسمانی و روانی نوجوانان از جمله حمایت در برابر سواستفاده جسمی ، جنسی یا استثمار را تضمین نمایند و در موارد مقتضی ، بی درنگ اقدامات لازم برای تامین مراقبت های پزشکی را انجام دهند .

9 : مبحث خدمات بهداشتی زنان

اعلامیه جهانی حقوق بشر   ( ماده 25 )

2 – مادران و کودکان حق دارند از مراقبت ها و کمک های خاص برخوردار گردند . تمامی کودکان ، خواه به موجب عقد ازدواج و خواه بدون آن ، به دنیا آمده باشند باید از حمایت اجتماعی یکسان ، برخوردار شوند .

حداقل قواعد استاندارد برای رفتار با زندانیان

قاعده 23

1 – در موسسات نگهداری زنان لازم است امکانات خاصی برای مراقبت های پیش از زایمان و پس از آن وجود داشته باشد ، در موارد ممکن لازم است تمهیدات لازم جهت به دنیا آمدن نوزاد در بیمارستانی خارج از موسسه ، اتخاذ شود . چنانچه کودکی در زندان متولد شود ، این امر نباید در گواهی ولادت درج گردد .

2 –  هنگامی که به مادران مقیم موسسه ، اجازه داده می شود کودکان شیرخوار خود را همراه داشته باشد ، تمهیدات لازم برای ایجاد یک شیرخوارگاه مجهز به کارکنان واجد صلاحیت ، اتخاذ خواهد شد تا نوزادان مزبور هنگامی که تحت مراقبت مادران خود نیستند ، در آنجا قرار داده شوند .

گفتار دوم :  محیط فیزیکی و محل اقامت

قاعده 31

نوجوانان محروم از آزادی دارای حق بهره مندی از تسهیلات و خدمات برآورنده ی کلیه نیازها در رابطه با بهداشت و حرمت انسانی می باشند .

قاعده 32

طراحی مراکز نگهداری نوجوانان و محیط فیزیکی باید با هدف بازپروری و بارعایت نیاز نوجوانان به حریم خصوصی ، انگیزش های حسی ، فرصت های ارتباط با همسالان و مشارکت در فعالیت های ورزشی ، تمرینات بدنی و فعالیت های اوقات فراغت منطبق باشد . طرح و ساختار مراکز نگهداری نوجوانان باید به نحوی باشد که خطر آتش سوزی را به حداقل رسانیده ، امکان تخلیه ایمن از اماکن را فراهم نماید . سیستم اعلام خطر موثر در صورت بروز آتش سوزی و نیز راهکارهای رسمی و تمرین شده برای حصول اطمینان از امنیت نوجوانان باید موجود باشد .

قاعده 33

امکانات خوابگاهی نوجوانان باید به طور معمول از خوابگاه های کوچک گروهی یا اتاق های خواب انفرادی با توجه به معیارهای محلی تشکیل شود . در ساعات خواب نظارت مستعمر بدون ایجاد مزاحمت باید در کلیه مناطق خواب ، شامل اتاق های انفرادی و خوابگاه های گروهی ، به منظور تضمین حمایت از نوجوانان به عمل آید . رختخواب جداگانه و کافی باید بر طبق معیارهای محلی و ملی به هر نوجوان اختصاص یابد . رختخواب باید در هنگام توزیع تمیز باشد و به صورت مرتب نگهداری شود و به منظور حصول اطمینان از نظافت آن به طور مداوم تعویض گردد . مراکز نگهداری نباید در نقاطی واقع شده باشد که عوامل زیان آور برای تندرستی و سایر مخاطرات شناخته شده ، در آن وجود داشته باشد .

قاعده 34

تعداد و محل قرارگیری سرویس های بهداشتی باید به نحوی باشد که امکان برآورده نمودن حاجات بدنی هریک از نوجوانان را در هنگام لزوم به صورت خصوصی و به نحوی پاکیزه و مناسب فراهم نماید .

قاعده 35

در اختیار داشتن لوازم شخصی از ارکان پایه ای حق بهره مندی از حریم خصوصی و لازمه سلامت و آسایش روانی نوجوان می باشد . حق هر نوجوان به در اختیار داشتن لوازم شخصی و فضای کافی برای نگهداری آن ها باید به طور کامل تایید و رعایت گردد . لوازم شخصی که نوجوانان مایل به نگهداری آنان نبوده یا ضبط می گردد باید به صورت امانت حفظ شده ، سیاهه آن ها به امضای نوجوانان رسیده و اقدامات مکفی برای حفظ آن ها در وضعیت خوب به عمل آید . کلیه این گونه اقلام و وجوه ، به استثنای وجوهی که نوجوانان مجاز به خرج آن هستند یا اقلامی که مجاز به ارسال آن به خارج از بازداشتگاه می باشند ، باید هنگام آزادی به نوجوان اعاده شود . در موارد دریافت هرگونه دارو یا در اختیار داشتن هر گونه دارو توسط نوجوان ، تصمیم چگونگی استفاده از آن بر عهده پزشک مسوول خواهد بود .

گفتار سوم : لباس

قاعده 36

نوجوانان باید در حد امکان حق استفاده از لباس های خود را دارا باشند . مراکز نگهداری باید اطمینان حاصل نمایند که هریک از نوجوانان دارای لباس های شخصی متناسب با آب و هوا و مکفی برای تامین سلامت و از هر نظر غیر تحقیر آمیز می باشند . نوجوانانی که به هر منظور از مرکز نگهداری انتقال یافته یا از آن خارج می شوند باید اجازه داشته باشند از لباس های خود استفاده نمایند .

گفتار چهارم : غذا

قاعده 37

هر موسسه نگهداری باید اطمینان حاصل کند که هر یک از نوجوانان ، در وعده های غذایی معمول ، خوراکی را دریافت نمایند که از لحاظ کمی و کیفی با معیارهای تغذیه ، بهداشت و سلامتی و تا حد امکان مقتضیات مذهبی و فرهنگی متناسب می باشد ؛ آب آشامیدنی سالم باید همواره در دسترس نوجوانان باشد .

10 : مبحث محدودیت های بازدارنده بدنی واستفاده از زور

قاعده 63

استفاده از وسایل دربند کشیدن و کاربرد زور به هر منظور ، مگر در موارد مطرح در مقرره 64 ، باید ممنوع باشد .

قاعده 64

استفاده از وسایل دربند کشیدن و اعمال زور فقط می تواند در موارد استثنایی که کلیه روش های دیگر کنترل ، ناموفق بوده و فقط بر اساس تجویز و تصریح قوانین و مقررات به کار برده شود . وسایل مزبور نباید موجب سرشکستگی و تحقیر گردد . و باید به صورت محدود و فقط برای کوتاه ترین زمان ممکن به کار برده شوند . بنا به دستور مدیر تشکیلات ، چنین ابزارهایی می تواند به منظور جلوگیری نوجوان از آسیب زدن به خود ، آسیب به دیگران یا تخریب شدید اموال به کار برده شود . در این گونه موارد مدیر باید بی درنگ با کارکنان پزشکی و سایر متخصصان مربوط مشاوره نموده ، مراتب را به مرجع اجرایی مافوق گزارش نماید .

بحث : کاربرد زور باید محدود به وضعیت هایی گردد که کلیه شیوه های معقول کنترل ، غیر موثر ارزیابی شده اند و استفاده از محدودیت و بازدارندگی ، ضروری است . گاهی اوقات جوانان کنترل خود را از دست داده و خشن می گردند . در چنین شرایطی لازم است که تحت کنترل قرار گیرند . کلیه موارد استفاده از زور و یا اعمال محدودیت های فیزیکی باید تحت الزامات پیش بینی شده در قوانین جزایی صورت گیرد . لازم است به صورت مکتوب همراه با تاریخ و امضا توسط افسر مربوطه گزارش شود و در سوابق نوجوان درج شود و توسط یک افسر موسسه نگهداری ، مورد بازبینی قرار گیرد .

قاعده 65

حمل و استفاده ی هر نوع اسلحه توسط کارکنان باید در هر مرکز نگهداری نوجوانان ممنوع باشد .

بحث : سلاح های گرم ، یک گزینه ی امنیتی در موسسه های نوجوانان به حساب نمی آید . کارکنان نباید سلاح های خود را داخل یا نزدیک تاسیسات نگهداری نوجوانان بیاورند .

11 : مبحث تجهیزات محدود کننده نوجوانان

دستبند باید به عنوان تنها ابزار مکانیکی محدود کننده در موسسات اصلاحی تربیتی نوجوانان ، مورد استفاده قرار گیرد و لازم است در داخل موسسه ، قابل دسترسی باشد تا در موارد اضطراری و همچنین طی انتقال جوانان برای اجرای برنامه های مختلف ، مورد استفاده قرار گیرد . هر گونه استفاده دیگر از دستبند ، غیر از انتقال نوجوانان باید بی درنگ به صورت کتبی به افسر مسوول گزارش شود .

بحث : فرض معیار بر این است که کنترل و انضباط موسسه در طی برنامه ها ، می تواند بدون استفاده از محدود کننده های فیزیکی تامین گردد مگر در وضعیت های استثنایی ، به دلیل افزایش احتمال فرار در طی انتقال ، استفاده منظم از دستبند در این هنگام ، مجاز می باشد .

بازرسی ها

لازم است کارکنان مراکز نگهداری بسته ، از خوابگاه های نوجوانان بازدیدهای دیداری به عمل آورند که فاصله زمانی این بازدیدهای دیداری نیز فراتر از نیم ساعت نخواهد بود و هنگامی که نوجوانان در واحدهای اقامتی خود مستقر می باشند ، دفعات انجام آن ها تا حد لزوم بیشتر خواهد بود . لازم است تمام مکان های مشترک و اختصاص یافته به برنامه های اصلاحی – تربیتی مراکز نگهداری که جوانان زندانی به آن ها دسترسی دارند ، به صورت منظم مورد بازرسی قرار گیرد .

بحث : هدف از انجام بازرسی ، کشف و ضبط اشیای ممنوع است . زمان بندی این گونه بازرسی ها توسط مدیر و بر پایه ی نظم غیر قابل پیش بینی تعیین خواهد شد . اتاق یا وسایل یک نوجوان ، تنها هنگامی می تواند مورد بازرسی قرار گیرد که دلایل معقول و محکمی برای این تصور وجود داشته باشد که نوجوان مورد نظر ، اشیای ممنوعی را در اختیار دارد و یا این که مدیر مرکز ، مجوز این امر را صادر نماید .

سرشماری ها

پیش از جابجایی عمده جوانان و بلافاصله پس از آن ، لازم است یک سرشماری رسمی از آنان به عمل آید.

بحث : در مواردی که جابجایی گسترده جوانان از یک بخش مرکز به بخش دیگر جهت اهدافی مانند کار ، سالن غذاخوری ، استراحت ، تفریح و … صورت می گیرد ،انجام یک سرشماری ، ضرورت دارد .

12 : مبحث حقوق در طی بازداشت و حبس

قاعده 75

هر نوجوان باید از فرصت ارایه درخواست ها یا شکایات خود به مدیر موسسه یا نمایندگان مجاز او برخوردار باشد .

قاعده 76

هر نوجوان باید از این حق برخوردار باشد که در خواست یا شکایات خود را بدون اعمال تغییر در محتوای آن ، از طریق راه های مورد تایید ، به مدیریت مرکزی موسسه ، مقام قضایی یا هرگونه مقامات مناسب دیگر ، ارایه نماید و بدون تاخیر ، از پاسخ آن آگاه شود .

قاعده 77

لازم است به منظور دریافت و بررسی شکایت های ارایه شده توسط نوجوانان محروم از آزادی و کمک به آن ها در جهت نیل به حل و فصل عادلانه آن ها ، تلاش های لازم برای تاسیس یک دفتر مستقل ( دفتر رسیدگی به شکایات ) صورت گیرد .

قاعده 78

هر نوجوان باید از این حق برخوردار باشد که به منظور تهیه یک شکایت ، کمک و مساعدت اعضای خانواده ، مشاوران حقوقی ، گروه های بشر دوستانه یا هر شخص دیگر را درخواست نماید . کمک ها یا مساعدت هایی که نوجوانان فاقد سواد برای استفاده از خدمات نهادها و سازمان های صلاحیت دار برای دریافت شکایات ، نیازمند آن ها می باشند باید در اختیار چنین نوجوانانی قرار داده شود .

اعلام حبس ، انتقال ، بیماری ، آسیب و مرگ

قاعده 58

هر نوجوان باید در اولین فرصت ممکن ، از مرگ ، بیماری یا آسیب جدی هر یک از بستگان درجه اول خود آگاه شود  و لازم است از فرصت شرکت در مراسم تشییع جنازه فرد فوت شده یا عیادت خویشاوند مریض ، برخوردار گردد .

تماس با جهان خارج

حداقل قواعد استاندارد ملل متحد برای دادرسی ویژه نوجوانان ( قواعد پکن )

قاعده 26

در راستای منافع و رفاه نوجوانان مقیم موسسات ، والدین یا سرپرستان آن ها باید از حق دسترسی به آن ها برخوردار باشند .

قاعده 59

کلیه اقدامات در جهت حصول ، اطمینان از ارتباط مکفی نوجوانان با دنیای خارج ، به عنوان یکی از اجزای لاینفک حق رفتار منصفانه و انسانی و ضروری در جهت آماده سازی نوجوانان برای بازگشت به اجتماع ، باید فراهم گردد . نوجوانان باید دارای اجازه ارتباط با خانواده ، دوستان و یاسایر اشخاص یا نمایندگان سازمان های معتبر برونی ، خروج از مرکز برای دیدار خانه و خانواده ودریافت مجوز خاص برای خروج از مرکز ، به دلایلی تحصیلی ، حرفه ای یا سایر دلایل با اهمیت باشند . طی مدت گذران محکومیت ، مدت زمانی که نوجوان در بیرون از مرکز نگهداری به سر برده باید جز دوران محکومیت وی محسوب گردد .

قاعده 60

هر نوجوان باید از این حق برخوردار باشد که اصولا هفته ای یک بار یا حداقل یک بار در ماه و در شرایطی متناسب با نیازهای نوجوان به برخورداری از حریم خصوصی ، با خانواده و وکیل مدافع خود ، تماس و ملاقات نامحدود داشته باشد .

قاعده 61

هر نوجوان باید از این حق برخوردار باشد که جز در صورت وجود محدودیت های قانونی ، حداقل 2 بار در هفته با شخص مورد نظر خود ، به صورت مکتوب یا تلفنی ارتباط داشته باشد و لازم است کمک های لازم جهت اعمال موثر این حق در اختیار او قرار داده شود . هر نوجوان باید از حق دریافت مکاتبات خود برخوردار باشد .

قاعده 62

کلیه نوجوانان باید از فرصت اطلاع مستمر از اخبار از طریق مطالعه روزنامه ها ، مجلات و سایر نشریات ، از طریق دسترسی به برنامه های رادیو و تلویزیون و فیلم های سینمایی و همچنین از طریق بازدیدهای نمایندگان و هرگونه باشگاه یا سازمان قانونی مورد علاقه نوجوان برخوردار باشند .

13 : مبحث روش های انضباطی ناظر بر نوجوانان

قاعده 66

کلیه اقدامات و راهکارهای انضباطی باید مصلحت امنیت و زندگی همراه با نظم اجتماعی را ملحوظ دارند و با حفظ حرمت ذاتی نوجوان و هدف های بنیادین مراقبت در مراکز ، یعنی القای مفهوم عدالت ، عزت نفس و احترام به حقوق کلیه اشخاص ، منطبق باشد .

قاعده 67

کلیه اقدامات انضباطی مشتمل بر رفتار خشن ، غیر انسانی یا تحقیر آمیز از جمله مجازات بدنی ، استقرار در سلول تاریک ، حبس در محیط بسته یا انفرادی یا هرگونه مجازات دیگر که امکان دارد بر سلامت جسمی یا روانی نوجوان مربوطه لطمه وارد آورد اکیدا ممنوع است . کاهش وعده غذایی و محدودیت یا تضییع حق تماس با اعضای خانواده به هر منظور باید ممنوع گردد . کار باید همواره به عنوان ابزار آموزشی و وسیله ای جهت ارتقا عزت نفس نوجوان در آماده سازی او برای بازگشت به جامعه تلقی شود و نباید به منزله ی ضمانت اجرای انضباطی تحمیل گردد . هیچ یک از نوجوانان نباید بیش از یک بار برای هر مورد نقص مقررات انضباطی مجازات شوند . مجازات های جمعی باید ممنوع باشد .

قاعده 68

به موجب قوانین و مقررات مصوب مرجع اجرایی ذی صلاح باید هنجارهایی در رابطه با موارد زیر با رعایت کامل خصوصیات ، نیازها و حقوق اساسی نوجوانان ایجاد گردد .

•  رفتاری که خلاف انضباطی محسوب می شود .
•  نوع و مدت زمان مجازات هایی که ممکن است اعمال گردد .
•  مراجع صلاحیت دار  اجرای این گونه ضمانت اجراها
•  مرجع صلاحیت دار رسیدگی به تقاضای تجدید نظر

قاعده 69

گزارش رفتارخلاف مقررات باید بی درنگ به مرجع ذی صلاح ، که می باید بدون هرگونه تاخیر در مورد آن اتخاذ تصمیم نماید ، تقدیم شود . مرجع ذی صلاح باید مورد را به صورت دقیق تحت بررسی قرار دهد .

قاعده 70

هیچ یک از نوجوانان نباید ، مگر با رعایت دقیق مفاد قوانین و مقررات جاری ، تحت مجازات انضباطی قرار گیرند . هیچ یک از نوجوانان نباید تحت مجازات قرار گیرد ، مگر در صورتی که نوجوان از نقص مقررات مورد ادعا به نحو مناسب با درک وی و فرصت کافی جهت ارایه دفاع خود شامل ، حق پژوهش در مرجع ذی صلاح بی طرف ، مطلع گردد . سوابق کامل از کلیه رسیدگی های انضباطی باید نگهداری شود.

قاعده 71

هیچ یک از نوجوانان نباید عهده دار وظایف انضباطی ، مگر در زمینه نظارت بر فعالیت های اجتماعی ، آموزشی یا ورزشی مشخص یا برنامه های خودگردان باشد .

14 : مبحث ملاقات

مقررات مکتوب برنامه ملاقات با نوجوانان که تعیین کننده ساعات و روزهای ملاقات است باید در ساختمان مرکزی موسسه نگهداری نصب شود و و در هنگام پذیرش هر یک از جوانان نیز ، این برنامه باید به خود نوجوان و نیز اعضای خانواده یا سرپرستان او ارایه شود . همچنین برنامه مزبور در صورت درخواست افراد دیگر باید در اختیار آنان قرار گیرد .

بحث : قواعد مربوط به هر گونه برنامه ملاقات باید ارتباط مطلوب و بهینه میان نوجوانان ساکن در موسسه را با خانواده یا سرپرستان خود ، اعضای جامعه و افراد دیگری مورد تشویق قرار دهد ، که به نوعی درگیر پرونده او هستند.

بازرسی ملاقات کنندگان

هدف از این امر ، پیش بینی رهنمودهایی در خصوص بازرسی ملاقات کنندگان زندانی ها است تا از ورود داروها ، سلاح ها یا هرگونه اشیای ممنوع دیگری پیشگیری شود ، که می توانند تهدیدی علیه ایمنی و امنیت موسسه نگهداری محسوب شوند .

14 : مبحث زندانیان خارجی

توافق نامه الگو در زمینه استرداد زندانیان خارجی

ضمیمه 2 – توصیه هایی برای رفتار با زندانیان خارجی

1. تعیین محل استقرار یک زندانی خارجی در زندان ، نباید تنها بر اساس ملیت وی صورت گیرد .
2. زندانیان خارجی باید همانند زندانیان داخلی ، به آموزش ، کار و دوره های کارآموزی حرفه ای ، دسترسی داشته باشند .
3. ملاقات زندانیان خارجی با خانواده خود و نهادهای اجتماعی باید از طریق فراهم ساختن کلیه فرصت های ضروری برای ملاقات و مکاتبه و بادر نظر داشتن رضلیت زندانی ، تسهیل گردد .

منبع

صیرفی، تینا(1392) ، تجربه ی مددجویان از اقامت در کانون اصلاح و تربیت، پایان نامه کارشناسی ارشد،رفاه اجتماعی ،دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید