ساختار پیوندی سازمانی چیست ؟

واقعیت این است که امروزه سازمان‌هایی وجود دارند که ساختار آنها به صورت هیچ یک از روش‌های مذکور (مبتنی بر نوع وظیفه، مبتنی بر نوع محصول یا برحسب مناطق جغرافیایی) نیست. امکان دارد ساختار یک سازمان به گونه‌‌ای باشد که آن را پیوندی بنامند. یعنی ترکیبی از ساختار مبتنی بر نوع محصول و ساختار مبتنی بر نوع وظیفه باشد. چنین ساختاری به اصطلاح ساختار پیوندی نامیده می‌شود. هنگامی ‌که یک سازمان رشد کند و توسعه یابد و چندین محصول یا خدمت به بازار عرضه کند، معمولاً در مورد بعضی از وظایف و واحدهای مختلف استقلال و خودمختاری ایجاد می‌شود. وظایفی که برای هر محصول یا بازار مورد نظر مهم هستند آن وظایف به صورت عدم تمرکزی بوده و اختصاص به همان واحدهای مربوط پیدا می‌کند. اما بعضی وظایف به صورت متمرکز بوده و در مرکز فرماندهی ایجاد می‌شود. آن وظایف نسبتاً ثابت بوده و احتیاج به تخصص بالا داشته و همچنین صرفه جویی در مقیاس را می‌طلبد. در مورد این وظایف دفتر مرکزی در مورد آن تصمیم می‌گیرد. در این صورت سازمان‌ها می‌کوشند تا از نقاط قوت هر دو ساختار (مبتنی بر وظیفه و مبتنی بر محصول) بهره مند شوند ولی از نقاط ضعف آنها اجتناب کنند. نمونه‌‌ای از این نوع سازماندهی در نمودارزیرنشان داده شده است. این ساختار مناسب محیط‌هایی است که نامطمئن است، زیرا بخش‌های تولیدی به گونه‌‌ای طراحی می‌شوند که با توجه به تغییرات محیط بتوانند ابتکار عمل به خرج دهند و سازمان اثربخش هم باشد. از جمله نقاط ضعف این ساختار آن است که سازمان‌هایی که از چنین ساختاری استفاده می‌کنند بزرگ و گسترده اند و به دنبال افزایش کارایی واحدهای تولید و تحقق هدف سازمان و انطباق محیطی هستند. معمولاً نیروی انسانی مرکز که عمدتاً کارهای اداری انجام می‌دهند و همچنین هزینه‌های سربار اداری افزایش می‌یابد و گاهی بین کارکنان بخش‌های تولیدی و دفاتر مرکزی تعارض به وجود می‌آید.

منبع

نسرانی ، غلامرضا (1394) ، بررسی رابطه  ساختار سازمانی و کار آفرینی استراتژیک در واحدهای جهاد دانشگاهی مستقردر شهر تهران ،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت کارآفرینی ،دانشگاه خوارزمی پردیس بین الملل کرج

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید