« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »راهبردهای پرورش تاب آوری در نوجوانان
اولسون و همکاران (2003) بیان می دارند راهبردهای پرورش تاب آوری در نوجوانان در سه سطح فردی،خانوادگی و جامعه صورت می گیرد.که توضیح مختصری از هر سطح در این پژوهش ارائه می گردد.
این مطالعه بر محدوده ای از منابع سطح فردی تاکید می کند که می توانند درارتقاء تاب آوری نوجوانان موثر باشند. منابع بحث شده شامل عوامل ارثی و ژنتیکی (خلق و خوی مثبت)، هوش (موفقیت تحصیلی، برنامه ریزی و تصمیم گیری)، قابلیت اجتماعی شدن( مسئولیت نسبت به دیگران، وابستگی مثبت)، مهارت های ارتباطی (مهارت های زبانی ، خواندن و نوشتن)، و ویژگی های شخصیتی(مثل عزت نفس، انعطاف پذیری و خودکارآمدی)می باشند.اقدامات در سطح فردی می توانند یک رویکرد پیشگیرانه با هدف توسعه مهارت های سازشی در فرد قبل از رویارویی با شرایط مخاطره آمیز زندگی باشد.
در تحقیقات تحت بررسی رایج ترین عوامل حمایتی که با تاب آوری رابطه معنی داری دارد، ارتباط مثبت فرزند – والدین، تشویق و کمک، وابستگی و مراقبت در خانواده، سبک والدینی غیر انتقادی و سرزنش نکردن گزارش شده است. اقدامات در سطح خانواده نیز می تواند شامل اقدامات ممانعت کننده و یا مراقبت کننده فرد در مقابل بحران ها باشد.
در تحقیقات دو نوع محیط اجتماعی شناخته شده است: محیط مدرسه ومحیط های اجتماعی وسیع تر. محیط مدرسه می تواند تاب آوری را در نوجوان نه تنها در سطح فردی بلکه در سطح محیط اجتماعی با ارائه محیطی امن برای مقابله فعال با شرایط بد، افزایش دهد. تجارب مدرسه که شامل حمایت دوستان، معلمان، و فرصت های پیشرفت است، رابطه مثبتی با تاب آوری دارد. محیط های اجتماعی بزرگتر( شامل همسایه ، منطقه و کشور) نیز نقش مهمی در رشد روانی – اجتماعی فرد دارد. تاثیر محیط اجتماعی می تواند از بعد اجتماعی و بعد فیزیکی باشد. ساختارهای اجتماعی غیر تنبیهی و جوامع حمایتی نیز نقش مهمی در ارتقاء تاب آوری در نوجوان دارند.
منبع
پاخیزان، فریده(1396)، رابطه بین سواد اطلاعاتی با تاب آوری در دانش آموزان اول متوسطه، پایان نامه کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه.
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید