« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »راهبردهای سازش یافته و سازش نایافته
مقابله میتواند به شیوهای انجام پذیرد که به شخص کمک کند تا تنش را کاهش داده و بدن را به حالت تعادل خود برگشت دهد.این شیوهی مقابله را راهبردهای سازش یافته می نامند. برخی از راهبردهای مقابلهای، پاسخهای سازش نایافتهاند که موجب میشوند، نیازها، تمایلات و تنش ارگانیسم شدیدتر شود و بدن در وضعیت بی ثبات قرار گیرد.
مقابله سازشیافته
به کارگیری راهبردهای سازشیافته مقابلهای پیامدهای مثبت و طولانی مدت دارد. بهاین ترتیب که تنش به وسیلهی تلاشهای فرد کاهش مییابد و به دنبال آن سطح عزت نفس و مهارت وی افزایش پیدا میکند و سلامت او تامین میشود. در عین حال شخص در برابر عوامل تنش زا که دراینده با آنها مواجه میشود نیز مقاوم تر میگردد.به نظر پاول و انرایت، مقابلهی سازشیافته ابتدا شامل تشخیص خواستهها و عوامل تنش زای بیرونی و آگاهی از منابع شخصی مقابله میشود؛ بهاین معنی که شخص اول باید نسبت به آنچه در جریان است، آگاهی پیدا کند. سپس باید به دنبال راه حلهایی برای کاهش خواستههای بیرونی و تغییر زندگی، تعیین هدف، تصمیم گیری در مورد اولویتها در تنظیم زمان، ابراز وجود بیش از پیش،یافتن راه چاره برای کاهش خواستههای درونی ؛ زمانی را صرفایجاد آرامش بدنی خود کردن، تغییر الگوهای ناموثر تفکر، ابراز هیجانهای سرکوب شده و تلاش در جهت تغییر رفتار بگردد.
مقابله سازش نایافته
راهبردهای سازش نایافته مقابلهای، شیوههایی از مقابلهای و مولد مشکلات بعدی هستند. پاول وانرایت ، مقابلهی سازش نایافته رااین طور توصیف میکنند: ناتوانی از تشخیص و فهم آنچه در جریان است ؛ شامل تفسیرهای غیر منطقی و مصیبت بار در مورد موقعیت موجودیا نشانههای جسمانی ناشی از موقعیت. راهبردهای سازش نایافته به طور معمول بهایجاد حلقهی معیوب افزایش اضطراب و نگرانی منجر میشوند. پاسخهای سازش نایافته شامل موارد زیر است: از دست دادن اعتماد به نفس، اجتناب از موقعیتی که مولد اضطراب است، کناره گیری از حمایت اجتماعی، خشم و خشونت و خصومت، سواستفاده از داروهای آرام بخش، مصرف مواد مخدر، مشکلات جسمانی و انتخاب ؛ نقش بیمار
مقابلهی اجتنابی و برخی از جنبههای مقابلهی گرایشی از روشهای سازش نایافته محسوب میشوند. موس و اسکافر، مقابلهی اجتنابی ، بخصوص خیالبافی و برون ریزی هیجانی را با سازشیافتگی پایین توام میدانند و بویژه برون ریزی هیجانی را عامل خطرزایی محسوب میکنند که با افسردگی بیشتر، و دیگر شاخصهای ناکارآمدی ارتباط دارد. همچنین استفاده از مقابلهی اجتنابی با احساس تنش بیشتر در همان زمان واینده ارتباط بیشتری دارد. علاوه بر آن، فرزندان مادرانی که اغلب بر مقابلههای اجتنابی متکیاند، ناکارآمدی بیشتری را تجربه میکنند.
منبع
رنجبر،خدیجه(1392)،رابطه بین سازوکارهای دفاعی وسبک های مقابله بارضایتمندی زناشویی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی تربیتی،دانشگاه آزاداسلامی
از فروشکاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید